10 Яманнарның өйләрендәге хәрәм байлыкны, каһәр төшкән бозык үлчәүләрне күрәлмыйм Мин!
Нахак юл белән табылган хәзинә файда китермәс, тәкъвалык исә үлемнән коткарыр.
Алдый торган үлчәү – Раббы каршында кабахәтлек; Раббыга үлчәүнең гадел булганы хуш.
Ике ягы тигезсез үлчәү, алдагыч герләр – икесе дә Раббы алдында кабахәтлектер.
Алдагыч герләр – Раббы алдында зур кабахәтлектер; ялган үлчәүне Раббы хупламый.
Ялган юл белән табылган мал томан кебек таралып китәр; андый кеше үзен үлемгә дучар итә.
Раббы әйтә: «Көчләп-талап, кальгаларына хәрәм мал туплаган бу халык гаделлек белән эш итүне белми».
Ашдод һәм Мисыр кальгаларында шуны белдерегез: «Самарея тауларына җыелып, Исраилдәге коточкыч тәртипсезлеккә, андагы җәбер-золымга күз салыгыз!»
Раббыдан курку һәм Аны хөрмәт итү – зирәклектер! Раббы, шәһәргә мөрәҗәгать итеп: «Әй кавемем халкы, әй җәмәгать, тыңлагыз әле сүземне! – ди. –
Ул көнне бусага аша атлап чыгучыларны, көчләү, алдау юлы белән җыйган малны хуҗа йортына китерүчеләрне җәзалармын.
«Ни-нәрсә ул?» – дип сорадым мин. «Үлчәү кәрзине, – дип җавап бирде ул, аннары, – җирдәге бар халыкның гөнаһы белән тулы ул», – дип өстәде.
Әмма Исраил угыллары Раббыга багышланган әйберләр турындагы әмерне боздылар: Яһүдә ыругыннан булган Зерах углы Зәбдидән туган Кәрминең углы Ахан, Раббыга багышланган әйберләрне үзенә алып, Аның ачуын кузгатты.