Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Михә 5:7 - Изге Язма

7 Ягъкуб нәселеннән исән калганнар – исәпсез-хисапсыз башка халыклар арасында Раббы иңдергән чык бөртеге, һичкем көтмәгәндә, һичкем чакырмаганда килеп, басуларны сугарып киткән яңгыр кебек булыр.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Михә 5:7
40 Iomraidhean Croise  

Әнә шул чагында без Давытка каршы яуга күтәрелербез һәм, ул кайда булуга карамастан, җирне тоташ томалап алган чык сыман аның өстенә ябырылырбыз – ул үзе дә, аның белән булган кешеләрнең дә берсе-бер исән калмас.


Гамәлләре Аның данлыклы вә мәһабәтле, тугрылыгы Аның мәңге бетәчәк түгел.


Күкне вә җирне бар иткән Раббы сезгә Сионнан торып Үзенең фатихасын күндерсен!


Шунлыктан аларны, зиннәтле муенса сыман, тәкәбберлек, горурлык чолгап алган, дорфалык исә алар өчен өс киеме кебек.


Патшаның ачуы арыслан үкерүенә бәрабәр, ә илтифаты үлән өстендәге чык кебек.


Югарыдан безгә Рух иңгәнче, болар һәммәсе шулай булыр. Аннары чүл – мул уңышлы бакчага, ә бакча булган җирләр урманга әйләнер,


чөнки сусаган туфракка – су, корыган җиргә ташкыннар-елгалар агызам Мин, Үземнең Рухымны нәсел варисларыңа, фатихамны балаларыңа яудырам.


Күктән яуган яңгыр яки кар кире күккә кайтмаган, бәлки, сугарып, җирне уңдырышлы иткән, чәчкән кешегә – орлык, ашаган кешегә икмәк биргән кебек,


Аларга Мин бер галәмәт күрсәтермен, исән калганнарның кайберләрен исә башка халыклар арасына – Таршиш, Пул, укчы-мәргәннәр иле Луд, Түбәл, Яван, Минем хакта ишетмәгән, дан-шөһрәтемне күрмәгән ерак диңгез буендагы җирләргә озатырмын, һәм алар анда Минем дан-шөһрәтемне игълан итәрләр.


Чит халыкларның илаһлары яңгыр җибәрә аламы?! Үзеннән-үзе күктән яңгыр коя аламы?! Моны эшләүче Син түгелме, Раббы Аллабыз?! Без Сиңа гына өметләнеп торабыз – боларның һәммәсен Син генә булдыра аласың.


Әмма аларның анда угыл-кызларыннан исән калучылар булыр; аларны шәһәрдән алып чыгарлар, һәм алар сезнең янга килерләр; шунда сез аларның үз-үзләрен ничек тотуын һәм кылган гамәлләрен күрерсез һәм Иерусалимгә Мин җибәргән бәлаләрнең асылына төшенеп юанырсыз.


Аннары теге ир мине яңадан Изге йортка керә торган урынга алып килде – менә, аның бусагасы астыннан көнчыгышка таба, Изге йорт караган якка таба су ага. Су Изге йортның уң ягыннан, астан агып чыгып, мәзбәхнең көньяк тарафыннан үтә иде.


Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Бу – Иерусалим. Мин аны бүтән халыклар үзәгенә урнаштырдым, башка илләр Исраил тирәсендә яшәделәр.


Төньяк патша, ялган сүзләр сөйләп, ялагайланып, Изге килешүдән йөзләрен чөергән бәндәләрне үз ягына аударыр, ләкин үз Алласына тугры калган адәмнәр аңа каршы торыр,


«Хыянәтләрен кичерермен, үзләрен йөрәгемә якын күреп яратырмын, чөнки аларга булган ачуым басылды инде, – ди Раббы. –


Шулай итеп, әйдәгез, Раббыны танып белик, Аны белергә-танырга омтылыйк; Аның безгә килүе көн дә таң аткандай ышанычлыдыр. Ул безгә яңгыр кебек, җирне сугарган язгы ләйсән кебек киләчәк».


Раббы исемен телгә алып, Аңа мөрәҗәгать иткән һәркем котылып калыр, чөнки, Раббы әйткәнчә, Сион тавына вә Иерусалимгә качып киткәннәр котылу табар.


Яманлыкка нәфрәт белән карап, яхшылыкны яратыгыз, мәхкәмәдә гадел хөкем урнаштырыгыз! Шул чакта, бәлки, Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла, Йосыф токымыннан исән калганнарга рәхим-шәфкатен насыйп итәр.


Әй Ягъкуб нәселе, Мин, һичшиксез, сезнең барыгызны бергә җыячакмын, Исраилнең исән калган халкын, һичшиксез, бергә туплаячакмын; сарыкларны – абзарга, көтүне көтүлеккә туплагандай, Мин аларны бергә җыячакмын, һәм бу урын кешеләр белән тулачак».


«Тор, Сион-кыз, ашлык сугарга кереш! – ди Раббы. – Мин сине тимер мөгезле вә бакыр тояклы үгез кебек итәм. Син бик күп халыкларны тар-мар китерерсең, аларның көчләп-талап җыйган байлыгын Раббыга тапшырырсың, мал-мөлкәтен бөтен җирнең Хуҗасына багышларсың».


Әнә шул аксакларны һәм сөргенчеләрне Мин көчле бер халык кылырмын һәм, шушы көннән башлап, алар өстеннән Сион тавында мәңге хакимлек итәрмен.


Хактыр: авырлы хатын бала тапканчыга һәм исраилиләр янына бөтен туганнары әйләнеп кайтканчыга кадәр Раббы Исраил халкын дошман кулына тапшырыр.


Ягъкуб нәселеннән исән калганнар башка халыклар, күп санлы кавемнәр арасында урман җанварлары янына яисә сарык көтүенә килеп кергән арыслан кебек булырлар: сиздермичә генә ташланырлар да ботарлап ыргытырлар, һәм алардан һичкем коткара алмас.


Исән калган халкың-биләмәңнең гаеп эшләрен вә җинаятьләрен ярлыкаучы Синдәй берәр Аллаһы бармы икән тагын?! Синең ачуың гомерлек түгел, мәрхәмәт күрсәтергә яратасың Син.


Исраилнең исән калган халкы бүтән яманлык кылмас, ялган сүз сөйләмәс, телләрендә мәкер булмас; көтүлектә утлап йөргән сарыклар сыман, тамаклары туйгач, алар ятып ял итәр, һәм аларны һичкем борчымас».


Ул көнне Иерусалимнән тереклек сулары агып чыгар: агымның яртысы – көнчыгыш диңгезгә, икенче яртысы көнбатыш диңгезгә таба агар; җәен дә, кышын да шулай дәвам итәр.


Яһүдәне җәядәй тартачакмын, Эфраимне ук итәчәкмен; синең угылларыңны, Сион, Яван угылларына каршы күтәрәчәкмен, сугышчының кылычы сыман итәчәкмен.


Шуңа күрә барыгыз һәм бөтен халыкларны Минем шәкертләрем итегез. Аларны Ата, Угыл һәм Изге Рух исеме белән суга чумдырыгыз


Мин сөйли башлагач, элек безгә иңгән кебек үк, аларга да Изге Рух иңде.


Ә Паул һәм Барнаб исә кыюлык белән: – Аллаһы сүзе иң элек сезгә игълан ителергә тиеш иде, – диделәр. – Әмма сез аны кире кагасыз һәм шуның белән үзегезне мәңгелек тормышка лаек түгел дип саныйсыз. Шуңа күрә без башка халыкларга таба борылабыз.


Төнлә Паулга Аллаһыдан шундый бер күренеш иңде: македунияле берәү Паул каршында басып тора. Ул: «Македуниягә кил һәм безгә ярдәм ит», – дип ялвара.


Әмма Хаким аңа: – Бар, Мин аны, чит халыкларга һәм патшаларга, шулай ук Исраил халкына исемемне таныту өчен, коралым итеп сайладым.


Ә Ишагыйя Аллаһы сүзләрен тагын да кыюрак итеп әйтә: «Мине эзләмәгәннәр Мине тапты, Миннән ярдәм сорамаганнарга Мин күрендем».


Әгәр аларның абынулары дөньяга, уңышсызлыклары башка халыкларга мул фатихалар бирсә, исраилиләрнең Аллаһыга тулысынча буйсынуы тагын да күбрәк фатиха китерер!


Инде нәрсә әйтик? Аллаһының аклавына омтылмаган чит халыклар Аллаһы тарафыннан аклау алдылар. Бу аклау иман аша килде.


Мин утырттым, Апуллус су сипте, әмма үстерүен Аллаһы үстерде.


Нәсыйхәтем яңгыр кебек яусын, яшеллеккә иртәнге чык кебек, ләйсән яңгыр кебек төшсен сүзләрем, үләннәргә коеп яуган яңгыр кебек төшсен.


Шуннан соң Гидеон Раббыга әйтте: – Әгәр Син, Үзең вәгъдә иткәнчә, минем кул белән Исраилне коткарырга җыенасың икән,


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan