5 һәм ул – тынычлык урнаштыручы булачак. Әгәр инде Ашшур гаскәрләре, безнең илебезгә басып кереп, калаларыбызны таптый башласа, без аларга каршы җиде җитәкче, хәтта сигез юлбашчы җибәрербез.
Ул сине алты бәла-казадан коткарыр, җиденчесенең дә зыяны тимәс сиңа.
Йөз-күзләрен май баскан аларның, йөрәкләре ахмак ниятләр белән тулы.
Минем өчен ирешә алмаслык өч, юк, дүрт нәрсә бар:
Менә йөреш-хәрәкәте мәһабәт булган өч, юк, адымнары вәкарьле дүрт җан иясе:
Раббыны нәфрәтләндерә торган алты нәрсә бар, хәтта җиде нәрсә Аңа җирәнгеч:
Икмәгеңне җиде, юк, хәтта сигез өлешкә бүлеп җибәр, чөнки кояш астында нинди бәла-каза буласын белмисең.
Ашшурны Үз җиремдә юк итәчәкмен, Үз тауларымда таптап бетерәчәкмен! Ул кидергән камыт халкым муеныннан салдырылыр, ул салган йөк иңнәреннән алыныр.
Кир турында: „Ул – Минем көтүчем, һәм ул Минем ихтыярымны үтиячәк“, – дим, Иерусалим хакында: „Ул яңадан төзеләчәк!“, Аллаһы йорты хакында: „Ул кабат тергезеләчәк!“ – дип әйтәм».
Раббының исеменнән – көнбатышта, Аның дан-шөһрәтеннән көнчыгышта куркуга төшәчәкләр, чөнки Ул ташкын судай – Раббы сулышыннан ургылып аккан ташкындай ябырылачак.
Раббы болай ди: «Йөзем тәлгәшендә татлы суы калганда: „Харап итмә аны, ул әле файда китерер“, – диләр. Мин дә колларым хакына шулай эшләрмен: аларның барысын да харап итеп бетермәм.
Инде Хуҗа-Хаким Үзе сиңа билге бирә: менә, кыз кеше, авырга калып, угыл табачак һәм аңа Иммануил дип исем кушачак.
Шул көннәрдә, шул вакытта Минем ихтыярым белән Давыт нәселеннән тәкъва бер үсенте калкып чыгар, һәм илдә ул гадел хөкем вә дөреслек урнаштырыр.
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, Гилыгадны тимер чабагачлар белән суктырган Дәмәшкъне җәзасыз калдырмам:
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, халкымны авылы-авылы белән Эдомга әсирлеккә сатып җибәргән Газаны җәзасыз калдырмам:
Алар хафа диңгезе аша үткәндә, ашкын дулкыннар тынып калыр, Нил елгасының тирән сулары кибеп бетәр. Тәкәббер Ашшур хурлыкка калыр, Мисыр, көчен җуеп, хакимлек таягыннан мәхрүм булыр.
Раббы әнә шуны белдерә: „Көтүчеләргә ачуым чыкты Минем, көтүне әйдәп баручыларга җәза бирәчәкмен, чөнки Мин Үз көтүемне – Яһүдә йортын кайгыртам. Мин, Күкләр Хуҗасы Раббы, аны Үземнең горур сугыш аты итәчәкмен.
Ул көнне Мин Яһүдә түрәләрен урман эчендәге ялкын, иген көлтәләре арасындагы чыраг кебек итәчәкмен. Ут уң яктан да, сул яктан да тирә-юньдәге бар халыкларны ялмап алачак, ә Иерусалим үз урынында торып калачак.
Эфраимдәге сугыш арбаларын, Иерусалимдәге атларны ул юк итәр; сугыш җәяләре дә сынар. Халыкларга ул иминлек игълан итәр, аның хакимлеге бер диңгездән икенче диңгезгә, елгадан җир читенә кадәр таралыр».
Яһүдәне җәядәй тартачакмын, Эфраимне ук итәчәкмен; синең угылларыңны, Сион, Яван угылларына каршы күтәрәчәкмен, сугышчының кылычы сыман итәчәкмен.
«Күкләрдәге Аллаһыга дан! Аллаһы илтифат күрсәткән кешеләргә җирдә иминлек булсын!» – дип Аллаһыны данладылар.
Сезгә тынычлык калдырам, Үз тынычлыгымны сезгә бирәм, әмма Мин биргән тынычлык дөнья биргән тынычлыкка охшамаган. Күңелегез борчылмасын һәм курыкмасын.
Мин моны тынычлыгыгыз Миндә булсын дип сөйләдем. Дөньяда кайгыларыгыз булыр, ләкин кыю булыгыз: Мин дөньяны җиңдем.
Алар Бәрән белән сугышачаклар һәм Бәрән аларны җиңәчәк, чөнки Ул – хакимнәрнең Хакиме һәм патшаларның Патшасы. Аның белән бергә булганнар исә чакырылганнар, сайланганнар һәм тугрылар».
Артыннан ак атларга атланган һәм ак, чиста, нәфис җитен кием кигән күк гаскәрләре ияргән.