8 Әй сарыкларны күзәтә торган манара, Сион-кызның ныгытмасы булган Иерусалим, хакимлек сиңа кире кайтачак; Иерусалим патшалыкны үзенә алачак».
Исраил бу урыннан янә күчте һәм Мигдал-Эдер аръягындагы җирләрдә чатыр корып яши башлады.
Ләкин Давыт Сион кирмәнен яулап алды, һәм әлеге ныгытма Давыт шәһәренә әйләнде.
Аңардан арырак – каравыл йортының ишегалды белән чиктәш булган Өске патша сараеннан алгарак чыгып торган манара почмагыннан башлап – диварны Узай углы Палал төзеде. Паргош углы Пәдая
Яшьлек гөнаһларым, хаталарымны оныт, игелегең хакына мине мәрхәмәт белән искә ал, Раббым!
гади кешеләр, асыл затлар, байлар, ярлылар да!
Ул – минем Кыяташым, Коткаручым вә Ныгытмам, һәм мин һичкайчан какшамам.
Давытның калкан-сөңге элеп куя торган баганасы кеби синең муенкаең, мең калкан эленеп тора анда, гаярь яугирләр калканы.
Әүвәлге замандагы кебек гадел хөкемчеләр, киңәшчеләр булыр синдә. Шуннан соң сине „Дөреслек, тугрылык каласы“ дип атарлар».
Дошман бүген үк Нобта торачак, йодрыгы белән Сион тавына, Иерусалим калкулыгына янаячак.
Җирне казып, ташлардан чистарткан иде Ул аны, шунда иң әйбәт йөзем чыбыклары утырткан иде, уртага күзәтү манарасы да салып куйган, йөзем изәр өчен, ташны чокып, чокыр да ясаган иде, йөзем бакчасы әйбәт җимеш бирер дип көткән иде, тик җимеше әче булып чыкты.
Әлеге патшалыклар хөкем сөргән көннәрдә Күкләр Алласы мәңге җимерелмәс патшалык төзеячәк! Ул патшалык бер генә халыкның да кулына тапшырылмаячак; башка бөтен патшалыкларны тар-мар китереп, ул үзе мәңгегә торып калачак!
Соңыннан патшалыкны Аллаһы Тәгаләнең изгеләре кабул итеп алачак, һәм аларның патшалыгы мәңгедән-мәңгегә дәвам итәчәк».
Котылганнар, Сион тавына килеп, Эсау тауларында яшәүчеләрне хөкем итәр, һәм патшалык Раббыныкы булыр».
Әй Ягъкуб нәселе, Мин, һичшиксез, сезнең барыгызны бергә җыячакмын, Исраилнең исән калган халкын, һичшиксез, бергә туплаячакмын; сарыкларны – абзарга, көтүне көтүлеккә туплагандай, Мин аларны бергә җыячакмын, һәм бу урын кешеләр белән тулачак».
Эфраимдәге сугыш арбаларын, Иерусалимдәге атларны ул юк итәр; сугыш җәяләре дә сынар. Халыкларга ул иминлек игълан итәр, аның хакимлеге бер диңгездән икенче диңгезгә, елгадан җир читенә кадәр таралыр».
Өметләрен югалтмаган тоткыннар, инде үз ныгытмагызга кайтыгыз; бүген Мин сиңа, Сион-кыз, күргән газапларың өчен икеләтә фатиха бирәчәкмен.
«Шатлан, Сион-кыз, тантана ит, Иерусалим-кыз! Менә, яныңа тәкъва һәм җиңүче патшаң килә; ул – тыйнак-күндәм, ишәккә – ана ишәкнең баласына атланып килә.
Ягъкуб токымыннан хаким чыгачак, шәһәрдә котылып калганнарны ул юк итәчәк“».
Хәзер икенче гыйбрәтле хикәяне тыңлагыз. Җир биләүче бер кеше булган. Ул йөзем бакчасы утырткан, аны койма белән әйләндереп алган, йөзем изү өчен, махсус чокыр әзерләгән, бакчаны саклар өчен манара төзегән һәм бакчаны йөзем үстерүчеләргә куллану өчен биреп, үзе чит якларга китеп барган.
Шуннан Гайсә аларга гыйбрәтле хикәяләр сөйли башлады: – Бер кеше йөзем бакчасы утырткан, аны койма белән әйләндереп алган, йөзем изү өчен махсус чокыр әзерләгән. Бакчаны саклар өчен манара төзегән дә, йөзем үстерүчеләргә бакчасын куллану өчен биреп, чит якларга китеп барган.
Мәсих анда күкләрдәге барлык башлыклар, хакимлекләр, куәтләр һәм һәртөрле көчләр өстеннән бу дөньяда гына түгел, киләчәк дөньяда да һәртөрле атаклы исемнәр белән аталганнардан югарырак булып хакимлек итә.
Анда инде төн булмаячак, аларның яктырткыч белән кояш яктылыгына мохтаҗлыклары булмаячак, аларга Раббы Аллаһы нур чәчәчәк. Алар мәңге-мәңгегә патшалык итәчәкләр.