12 Ләкин алар Раббы уйларын белмиләр, Аның ниятләрен аңламыйлар: Ул бит аларны, көлтә сыман сугу өчен, ындыр табагына җыеп китерде.
Ашшурның уенда бары тик җимерү, күпләгән халыкларны юк итү генә. Әмма бу фикер аның үзеннән түгел, моны ул үзе уйлап чыгармаган.
Әй ындырда суктырылган халкым минем! Күкләр Хуҗасы Раббыдан, Исраил Алласыннан нәрсә ишетсәм, сезгә шуны җиткердем.
Ариилгә каршы сугышучы, аңа һәм аның ныгытмасына һөҗүм итүче, аны кысрыклаучы халыклар өере төш кебек кенә булып калачак.
«Минем уйларым – сезнең уйлар түгелдер, сезнең юллар – Минем юллар түгел, – дип белдерә Раббы. –
Чөнки сезгә карата нәрсәләр ниятләгәнемне Мин генә беләмен, – дип белдерә Раббы. – Ниятем яманлыкта түгел, сезгә игелек кылудадыр; Мин сезне өмет вә якты киләчәк белән бүләкләрмен.
«Син, Бабил, – Минем чүкечем, сугыш коралым; синең ярдәмеңдә Мин халыкларны кырам, патшалыкларны бөлдерәм,
Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Бабил-кыз ындыр табагындагы ашлыкка тиңдер: тиздән урак өсте җитәр, һәм аны сугарлар».
Мин, бар халыкларны җыеп, Хөкем үзәненә китерермен һәм аларны Үземнең милкем Исраилгә каршы кылган гамәлләре өчен хөкемгә тартырмын, чөнки алар Минем халкымны төрле кавемнәр арасына тараттылар, җиремне үзара бүлгәләп бетерделәр,
Ындырдагы ашлыкны җилгәрер өчен, Ул кулына җилгәргеч тоткан; бодаен, аерып, келәтенә салыр, ә кибәген сүнмәс утта яндырыр.