12 Сезнең аркада Сионны басу кебек сөрәчәкләр, Иерусалим хәрабәләр өеменә әйләнәчәк, һәм Аллаһы йорты урнашкан тау урман белән капланачак.
Җырчылар җитәкчесенә: «Лалә чәчәге. Антлашу» көенә. Асафның мәдхиясе.
Чөнки зиннәтле сарай – кешесез, шау-шулы кала ташландык хәлдә калачак; калкулык вә күзәтү манарасы мәңгелек бушлыкка әвереләчәк, анда – кыргый ишәкләрнең яраткан урыны, терлек өчен көтүлек булачак.
Ә инде әйткәннәремне үтәмисез икән, – дип белдерә Раббы, – Үз Затымнан ант итеп әйтәм: бу сарай хәрабәгә әйләнер!“»
Яһүдә патшасының сарае турында Раббы болай ди: «Минем өчен син Гилыгад җире, Ливан тау башлары сыман матурсың; ләкин ант итеп әйтәм: Мин сине – чүлгә, ташландык шәһәргә әйләндерермен.
– Яһүдә патшасы Хизәкыйя заманында пәйгамбәрлек иткән морешетлы Михә дә Яһүдә халкына болай дип әйткән иде: «Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: „Сионны басу кебек сөрәчәкләр, Иерусалим хәрабәләр өеменә әйләнәчәк, һәм Аллаһы йорты урнашкан тау урман белән капланачак“».
Шуңа күрә Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла, Исраил Алласы: ‘Яһүдәгә вә Иерусалимнең бар халкына алдан әйткән бөтен бәла-казаларны җибәрәм, чөнки Мин аларга әйтә килдем, әмма алар тыңламадылар, чакырдым – җавап бирмәделәр’, – дип әйтә“».
– Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Иерусалимгә вә барлык Яһүдә шәһәрләренә Мин җибәргән афәтләрнең һәммәсен сез күрдегез; менә, ул калалар хәзер хәрабә булып ята, һәм анда яшәүче юк бүтән.
һәм Раббы йорты белән патша сараен, Иерусалимдәге барлык йортларны – барча зур йортларны яндырып бетерде.
Мин тауларны кызганып елармын, даладагы көтүлекләрне кызганып, үкереп елармын, чөнки алар көеп беткән, анда хәзер беркем йөрми, терлекләр мөгрәве ишетелми; күк кошларыннан алып хайваннарга кадәр барысы да качып-таралып беткән.
«Иерусалимне ташлар өеме, чүл бүреләре өчен сыену урыны итәм, Яһүдә шәһәрләрен кеше яшәми торган чүлгә әйләндерәм!» – ди Раббы. Раббыдан мин:
Сион тавы бушап калды, анда чүл бүреләре эзләнеп йөри.
«Шуңа күрә Самареяне хәрабәләр өеменә, йөзем үрчетә торган урынга әйләндерермен, – ди Раббы, – шәһәр ташларын үзәнлеккә аударып, нигезенә кадәр җимерермен!
Ә Гайсә: – Боларның һәммәсен да күрәсезме? – диде. – Сезгә хак сүз әйтәм: монда таш өстендә таш калмаячак, бар нәрсә җимереләчәк!