1 Җинаять кылырга ниятләгән, түшәгендә явызлык корып яткан һәм, кулларында көч булганга, таң атуга шуны гамәлгә ашырган бәндәләргә – кайгы!
Сезгә яманлык кылырга кулымнан килмәс идеме?! Ләкин кичә атагызның Алласы әйтте миңа: «Сак бул, Ягъкубка нә яхшыдан, нә яманнан авыз ачып сүз әйтмә!» – диде.
Хатыны Изебел аңа, җавап итеп: – Исраил патшасы шулай эш итәргә тиешме?! Әйдә тор, тамагыңны туйдыр һәм тыныч бул; изрегыллы Наботның йөзем бакчасын алып бирермен мин сиңа, – диде.
Һәмән Ахашверош патшага әйтте: – Синең патшалыкның барлык өлкәләрендә халыклар арасына таралып-сибелеп яшәгән бер кавем бар, – диде. – Ул кавемнең кануннары башка барлык халыкларныкыннан үзгә – алар патша чыгарган кануннарны үтәмиләр. Шуңа күрә син аларны болай гына калдырырга тиеш түгел.
Хатыны Зереш һәм аның барлык дуслары Һәмәнгә киңәш итеп әйттеләр: – Илле аршын биеклегендә дар агачы әзерлә дә иртәгесен патшадан Мәрдәкәйне шул агачка асып куюын сора. Шуннан инде, күңелең булып, патша белән бергә мәҗлескә китәрсең. Бу киңәш Һәмәннең күңеленә хуш килде, һәм ул дар агачы ясатты.
Әмма Эстер мәликә, килеп, патшадан үтенгәч, Һәмәннең явыз нияте үз башына төшсен өчен, патша аны һәм аның угылларын дар агачына асарга язма әмерен бирде.
Бозыклык чәчкәннәр бәла җыяр, аларның йөрәге ялган артыннан ялган тудырыр».
Фәкыйрь-юксылның җанын кыяр өчен, кеше үтерүче иртә таңнан торып чыга, ә төннәрен ул урлаша.
Шатлык чыганагың Раббыда булсын – Ул сиңа күңелең теләгәнне насыйп итәр.
Барыр юлыңны Раббыга тапшыр! Аңа сыен, һәм Ул синең хакка барын да эшләр.
Явызлык кылучылардан коткар мине, канга сусаучылар кулыннан йолып ал!
Игелекле кешедән Раббы разый булыр, ә мәкерле кешене хөкем итәр.
Явыз ниятле кешеләр юлдан язмыйлармыни?! Әмма мәрхәмәт белән тугрылык фәкать игелекле кешеләргә генә хас.
Хәлеңнән килгәндә, мохтаҗларга игелек күрсәтүдән баш тартма.
Чөнки гөнаһ ияләре яманлык эшләмәсәләр йоклый алмыйлар; кемне дә булса аяктан егылыр дәрәҗәгә җиткермәсәләр, аларның йокылары кача.
Чөнки залимнәр юкка чыгар, мәсхәрәләп көлүчеләр гаип булыр, күңелләре белән явызлыкка береккәннәр кырылып бетәр.
Ул Үз халкының өлкәннәрен вә түрәләрен җавапка тарта: «Йөзем бакчасын сез юк иттегез; сезнең йортларыгызда – фәкыйрьләрдән талап алынган мал.
Адәм актыгының кылган гамәлләре явыз: ярлы-мазлумның дәгъвасы дөрес булса да, аны ялган сүзләр белән һәлак итәр өчен, төрле хәйләләр кора ул.
Җирдә үзләре генә яшәгән сыман, бүтәннәргә урын калмаслык итеп, бер-бер артлы йортлар, кырлар сатып алган кешеләргә – кайгы!
Сезнең куллар канга буялган, бармакларыгыз гаеп эшләр белән нәҗесләнгән, авызыгыз – ялган, телегез гаделсезлек сөйли.
Шуннан соң кайбер кешеләр: – Әйдәгез, Иремиягә каршы яшерен эш оештырабыз! Үгет бирүче руханиларга, киңәш бирүче акыл ияләренә, Раббы сүзен игълан итүче пәйгамбәрләргә кытлык булмаячак бездә. Аны телебез белән җиңик, сүзләренә колак салмыйк! – диделәр.
Раббы миңа әйтте: – И адәм углы! Менә, болар явыз ниятле кешеләр, шәһәргә начар киңәш бирәләр:
Сез үзегезнең кылычыгызга таянасыз, әшәкелекләр эшлисез, бер-берегезнең хатынын нәҗеслисез. Шулар өчен сезгә бу җирне биләмә итеп бирергәме?!»
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Ул көнне йөрәгеңне төрле уй-хисләр биләп алыр, һәм син бер явыз эш кылырга ниятләрсең.
Хаким кеше халыкны үз биләмәләреннән кысып чыгарып, аларның җирләрен үзенә ала алмый; балаларына ул үз биләмәсен генә мирас итеп калдыра ала; Минем халкымнан беркем дә үз биләмәсеннән куылырга тиеш түгел».
Бу шәһәрдә байлар җәбер-золым кыла, халкы ялганлаша, телләре дөрес сүз сөйли белми.
Әй Ниневә, синнән чыккан бәндә явыз ният белән Раббыга каршы күтәрелде, золым кылырга өнди ул.
Тол хатынны вә ятим баланы, читтән килгән килмешәкне вә ярлыны рәнҗетмәгез, күңелегездә бер-берегезгә усаллык тотмагыз!» – дип әйтә килде.
Баш руханилар, өлкәннәр, канун белгечләре һәм бөтен Югары киңәшмә, иртәдән үк киңәшләшеп, Гайсәне бәйләделәр һәм, Пилат янына алып китеп, аңа тапшырдылар.
Баш руханилар һәм канун белгечләре, әлеге гыйбрәтле хикәянең үзләре турында икәнен аңлап, Аны шундук кулга алырга теләделәр, әмма халыктан куркып туктап калдылар.
Гайсә болай дип җавап бирде: – Сиңа югарыдан бирелмәгән булса, Минем өстән һичбер хакимлегең булмас иде. Шуңа күрә Мине сиңа тапшырган кешенең гөнаһы синекеннән зуррак.
Көн тугач, кайбер яһүдиләр бергә җыелып сүз куештылар һәм Паулны үтергәнчегә тикле ашамаска, эчмәскә ант иттеләр.
Ә сез хәзер Югары киңәшмә белән берлектә аның хакындагы эшне төгәлрәк тикшерергә телибез, дигән булып, гаскәриләр башлыгыннан аны яныгызга чыгаруын сорагыз. Без әзер торырбыз һәм ул юлда чагында, аны үтерербез, – диделәр.
яла ягучылар, Аллаһыдан нәфрәтләнүчеләр, оятсызлар, тәкәбберләр, мактанчыклар, явызлык тудыручылар, ата-анага итагать күрсәтмәүчеләр,
Күз алдыңда угылларың вә кызларың чит халыклар арасына куылыр; көн дә аларны көтеп, күзләрең күгәрер, әмма ярдәм итәргә көчең булмас.