7 Суга чумдырылырга дип, күп фарисейларның һәм саддукейларның килүен күреп, ул аларга: – И-и сез елан токымы! Башыгызга төшәсе Аллаһы ачу-ярсуыннан качып котыла алырбыз дигән фикерне кем әйтте сезгә?
Синең белән хатын-кыз арасына, синең токымың белән аның нәселе арасына дошманлык җебе сузармын. Аның нәселе башыңны сугып ярыр, син исә аны үкчәсеннән чагарсың».
Канун бозучылар яман кешеләрне мактар, ә Канунга тугрылар аларны дошман күрер.
Кара елан йомыркасы өстендә утыра алар, пәрәвез үрә. Шул йомыркаларны ашаучы үләчәк, йомырка ватыла калса, эченнән агулы елан шуып чыгачак.
Бабил кылган җинаятьләр аркасында һәлак булмас өчен качыгыз аннан, гомерегезне саклап калыгыз, чөнки Раббының үч алыр вакыты җитте; һәм Ул аңа тиешле әҗерен кайтарыр!
«Кемгә сөйлим?! Кемне кисәтим?! Сүзләремә кем колак салыр?! – Аларның колаклары томаланган, ишетмиләр; Раббы сүзен алар мәсхәрә дип кабул итә, хуш күрми.
Моны фарисейлар ишетеп: – Җеннәр башлыгы Белзебул ярдәме белән генә Ул җеннәрне куып чыгара, – диделәр.
Елан токымы! Явыз була торып, сез ничек яхшы сөйләшә аласыз? Кеше күңеленнән нәрсә ташыса, телендә дә шул була.
Шуннан соң, шәкертләре янына килеп: – Сүзләреңне ишетеп, фарисейларның рәнҗүләрен беләсеңме? – диделәр.
Аннан соң Гайсә янына фарисейлар һәм саддукейлар килделәр. Сынарга теләп, Аңардан күктән берәр илаһи билге күрсәтүен үтенделәр.
Шунда Гайсә аларга: – Карагыз, фарисейлар һәм саддукейлар ачыткысыннан сакланыгыз!
Шуннан соң фарисейлар, китеп, Гайсәне ничек сүздә эләктерергә икән дип киңәшләштеләр.
Шул ук көнне Гайсә янына саддукейлар килделәр. Алар исә үлеләрнең терелүен инкяр итәләр иде. Алар Гайсәгә мондый сорау бирделәр:
Гайсәнең саддукейларны эндәшмәслек итүен ишеткәч, фарисейлар бергә җыелдылар.
Сез – еланнар һәм елан токымы! Сез җәһәннәм хөкеменнән ничек качарга уйлыйсыз?
Сезгә әйтәм: тәкъвалыгыгыз фарисейларныкыннан һәм канун белгечләренекеннән өстен булмаса, Күкләр Патшалыгына кермәячәксез.
Аннан соң Гайсә янына, Ул берәр гаеп сүз әйтмәсме дип, фарисейларны һәм Һируд тарафдарларын җибәрделәр.
Гайсә янына үлеләрнең терелүен инкяр итүче саддукейлар килеп, Аңардан менә нәрсә хакында сорадылар:
Шәкертләрен кисәтеп, Гайсә аларга: – Карагыз аны, фарисейлардан һәм Һируд ачыткысыннан сакланыгыз! – диде.
Акча яратучы фарисейлар, боларны ишетеп, Гайсәнең сүзләреннән көлделәр генә.
Фарисей, торып, болай дип дога кылган: «Йа Аллаһы! Башкалар кебек талаучы да, алдакчы да, зина кылучы да яки менә бу салым җыючы кебек тә түгел мин. Шуның өчен Сиңа шөкер әйтәм.
Ләкин фарисейлар һәм канун белгечләре, Аллаһы ихтыярына каршы килеп, Яхъя тарафыннан суга чумдырылырга теләмәделәр.
Җибәрелгәннәр фарисейлардан иде.
Сезнең атагыз – иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чөнки аңарда хакыйкать юк. Ялган сөйләгән вакытта, ул үзенекен сөйли, чөнки ул – ялганчы һәм ялганның атасы.
Аның янында булган кайбер фарисейлар, моны ишеткәч: – Әллә без дә сукырмы? – диделәр.
Шуннан соң фарисейлар арасыннан иманга килгән кайберәүләр, урыннарыннан торып: – Яһүди булмаганнарны сөннәткә утыртырга һәм алардан Муса канунын тотуны таләп итәргә кирәк, – диделәр.
Шуңа күрә сак булыгыз, өч ел буе сезнең һәрберегезгә күз яшьләре белән көне-төне нәсыйхәт бирүемне хәтерегездән чыгармагыз.
Алар мине күптәннән белә һәм, теләсәләр, фарисейлар төркемендә булганлыгым – динебезнең иң таләпчән тәгълиматын тотканлыгым хакында шаһитлык бирә алалар.
Шунда олуг рухани һәм аның барлык тарафдарлары, ягъни саддукейлар төркемендәгеләр, көнләшеп,
Яманлык кылып, хакыйкатьне танырга комачаулаучы кешеләрнең һәртөрле имансызлыгына һәм яманлыгына күктән Аллаһының ярсуы ачыла бара.
Һәм инде хәзер, Үз каны белән аклаганнан соң, әлбәттә, Ул безне Аллаһы ачуыннан коткарачак.
Әле күрергә мөмкин булмаган нәрсәләр турында Аллаһыдан кисәтү алган Нух, иман аркасында Аңа буйсынып, гаиләсен коткару өчен, көймә төзегән. Аның иманы дөньяны хөкем иткән, һәм ул иман белән килә торган хаклык варисы булган.
Аллаһы ялган сөйләми, ике нәрсә – Аның биргән вәгъдәсе һәм анты – һичкайчан үзгәрми. Алар безне, Аллаһыга сыенганнарны, киләчәктә көткән өметкә нык таянырга дәртләндерә.
Аллаһы һәм иблис балалары болай аерылып таныла: хаклык кылмаучы, шулай ук үзенең имандашын яратмаучы Аллаһыдан түгел.