12 Аның кулында җилгәргеч. Ул, ашлыкны ындырда җилгәреп, бодаен, аерып, келәтенә салыр, ә кибәген сүнмәс утта яндырыр, – дип әйтте.
Җилдә тузгыган салам булырга иде аларга яки өермә очырткан кибәк кебек!
Яманнар андый түгелләр, җилгәреп очырган ашлык чүбе кебек алар.
Ятагында чакта да бозык эшләр турында уйлый, начар юлдан йөреп, явызлык кылудан чирканмый.
Көчле адәмнәр – сүс, ә аларның эшләре очкын кебек булыр: алар шулай бергәләп янып китәр, һәм аларны сүндерүче булмас.
Кавемнәр куәтле сулар кебек үкерә; ләкин Раббы аларга янаячак, һәм алар бик еракка качып китәчәк – таулар буйлап җил куган ашлык кибәге сыман, өермә күтәргән дүңгәләк сыман куылып йөртеләчәк.
Мин үч-ачу тотмыйм, ләкин ул Миңа күгән куагы, чәнечкеле билчән үстерсә, аңа каршы сугыш ачачакмын, аны тәмам көйдереп бетерәчәкмен.
Ашлыкны сукканда, аның өстеннән ат-арбаны озак йөртмиләр, югыйсә ашлык бөртеге сытыла.
басу-кырларны эшкәртүче үгез-ишәкләрегез көрәк вә сәнәк белән җилгәрелгән чиста азык ашар.
Син аларны җилгәрерсең; җил аларны алып китәр, өермә чәчеп таратыр. Шул чагында Раббы синең сөенечең булыр, син Исраилнең изге Алласы белән мактанырсың“.
Шуның өчен, ут телләре саламны ялмап алган, кипкән печәнне ялкын куырып алган кебек, аларның тамырлары корыячак, чәчәкләре, тузан сыман, җилгә очачак. Алар Күкләр Хуҗасы Раббының канунын кире кактылар, Исраилнең изге Алласы сүзен санга сукмадылар бит.
Янымнан киткәндә, алар Миңа каршы баш күтәргән кешеләрнең мәетләрен күрерләр. Әлеге мәетләрне кимерүче кортлар үлмәс, яндыручы ут та сүнмәс, һәм бар кеше бу күренешкә җирәнеп карар».
Халкымны Мин, сәнәк белән җилпегәндәй, илдәге барлык шәһәрләрдән очырып җибәрермен, балаларыннан мәхрүм кылырмын, үз юлларыннан кире кайтмаган өчен һәлак итәрмен!
Әгәр инде әйткәннәремне игътибарга алмасагыз, шимбә көнне изге итеп танымыйча, Иерусалим капкаларыннан йөк күтәреп керсәгез, шәһәр капкаларына ут төртермен, һәм шул сүнмәс ут Иерусалимнең барлык зиннәтле сарайларын яндырып бетерер!“»
Шул вакытта Иерусалим халкына Раббы болай дип әйтер: – Бичара халкыма сахрадагы шәрә калкулыклардан кайнар җил исә. Мондый җилдә ашлык җилгәрү, кибәктән аеру мөмкин түгел –
Бабилгә чит кавемнәрне җибәрәм: алар, бодай җилгәргәндәй, Бабилне җилгә туздырырлар, җирен таларлар, бәла килгән көнне һәр тарафтан аңа һөҗүм итәрләр.
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай ди: – Менә, Минем ачу-ярсуым бу җиргә, кешеләргә вә хайваннарга, кырда үскән агачларга вә җир биргән җимешләргә түгелә, һәм ул мәңге сүнмәс ялкын булып дөрләр.
Шуңа күрә алар – иртәнге томан, бик тиз кибә торган чык, ындырдан җил очырган кибәк, морҗадан чыккан төтен кебек булачак.
Әмерем менә шулдыр: иләк белән комны иләгән сыман, Исраилне дә бүтән халыклар арасына таратырмын – бер генә таш та җиргә төшеп җитмәс, иләктә калыр.
– Мич кебек кызган көн якынлашадыр; ул көнне барча тәкәбберләр вә яманнар саламдай дөрләп кабыначак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – тамырлары да, ботаклары да калмаячак.
Анысы да, монысы да урганга кадәр үссеннәр. Ә инде урак өстендә уручыларга әйтермен: „Яндыру өчен, иң элек тиле бодайны җыегыз һәм аларны көлтәләргә бәйләгез, ә игенне келәткә илтеп салыгыз“», – дип әйткән.
Адәм Углы фәрештәләрен җибәрер, алар Аның Патшалыгыннан гөнаһка тартучыларның һәм явызлык эшләүчеләрнең һәммәсен, җыеп,
янып торган утлы мичкә ташларлар. Анда елау һәм теш шыкырдату булыр.
Ә тәкъва кешеләр Аталарының Патшалыгында кояштай балкып торырлар. Колагы булганнар – ишетсен!
Әмма Яхъя аларның барысына болай дип җавап бирде: – Мин сезне суга чумдырам. Ләкин миннән кодрәтлерәк Берәү килә, мин Аның аяк киеме каешын чишәргә дә лаек түгелмен. Ул башкарган чумдыру Изге Рух һәм ут белән булыр.
Ындырдагы ашлыкны җилгәрер өчен, Ул кулына җилгәргеч тоткан; бодаен, аерып, келәтенә салыр, ә кибәген сүнмәс утта яндырыр.
Ул Миндәге җимеш бирми торган һәр ботакны кисеп ташлый һәм, күбрәк җимеш бирсен өчен, җимеш бирә торган һәр ботакны чистарта.