8 Ә моны күргән шәкертләре, ачуланып: – Майны нигә алай әрәм итәргә? – диделәр. –
Фиргавен исә: – Сез ялкауландыгыз, эшләргә теләмисез, шуңа күрә Раббыгызга корбан китерү өчен китәргә рөхсәт сорыйсыз.
Шулай ук мин һәр хезмәтнең һәм хезмәттә ирешелгән һәр уңышның кешеләр арасында көнчелек тудыруын күрдем. Бу да – фани, бушка җил куудыр.
Сез бит болай дип әйтәсез: «Яңа ай бәйрәме үтеп китсә – ашлык сата башлар идек, шимбә көн узса – амбарларны ачар идек, герләрне җиңеләйтер, әйбер хакын арттырыр, ялган үлчәүләр кулланыр идек.
Урланган, аксак вә чирле малны корбанга китерәсез, ә үзегез: «Күпме мәшәкать!» – дисез. Ни өчен Мин сезнең кулдан андый корбанны кабул итәргә тиеш?! – ди Күкләр Хуҗасы Раббы. –
Бу хакта ишеткәч, калган ун шәкертнең бу икәүгә каршы ачулары чыкты.
Ул анда ашап утырганда, янына бик кыйммәтле хуш исле май салынган алебастр савыт тотып, бер хатын килде һәм майны Гайсәнең башына койды.
Ул майны зур бәягә сатып, акчасын фәкыйрьләргә өләшергә була иде бит!
Кайберәүләр, ачуланып, үзара: – Нигә майны алай әрәм итәргә?