1 Ибраһим һәм Давыт токымыннан булган Гайсә Мәсихнең нәсел шәҗәрәсе.
Сиңа изгелек теләгәннәргә Мин изгелек эшләячәкмен, сине каһәрләгәннәргә ләгънәтемне яудырачакмын. Җир йөзендәге халыкларның һәммәсе синең аша фатиха алачак.
Җир вә күкнең яратылышы менә шулайдыр. Раббы Алла җирне һәм күкне яратканда,
Минем өн-авазымны ишетеп, Мине тыңлаганың өчен, җир йөзендәге халыкларның һәммәсе синең токымың аша фатиха алачак, – диде.
Адәмнең нәсел шәҗәрәсе түбәндәгечә. Кешене яратканда, Аллаһы аны Үзенә охшаш итеп яратты.
Таулар туганчы ук, җир вә дөнья яратылганчы ук, әзәлдән мәңгелеккәчә Син – Аллаһы.
Ишай тамырыннан бер үсенте калкып чыгачак, бер сабак үсәчәк.
Тотып алып аны хөкем иттеләр. Аның язмышы турында кем уйлап торган?! Тереләр җиреннән ул тартып алынды, халкымның җинаятьләре аркасында үлемгә хөкем ителде.
«Менә, шундый көннәр җитәр, Давыт нәселеннән тәкъва бер үсенте үстерермен, – дип белдерә Раббы, – һәм ул акыл белән идарә итүче, җирдә гадел хөкем вә дөреслек урнаштыручы патша булыр.
Ягъкуб токымын, колым Давыт токымын Мин кире какмам, Ибраһим, Исхак вә Ягъкуб токымы белән идарә итәр өчен, Давыт нәселеннән хакимнәр куя торырмын. Халкыма элеккеге мул-имин тормышын кайтарырмын, рәхим-шәфкатемне күрсәтермен!»
«Ул көнне Давыт патшаның ишелгән йортын төзекләндерермен, тишек-ярыкларын ямап, җимерек урыннарын төзәтеп, аны әүвәлге хәленә кайтарырмын.
Ул көнне Мин, Раббы, Иерусалимдә яшәүчеләрне яклаячакмын, һәм аларның иң көчсезе дә ул көнне Давыт кебек гайрәтле булачак, ә Давыт йорты алар алдыннан баручы Аллаһы яки Раббы фәрештәсе сыман булачак.
Гайсә Мәсихнең тууы менә болай булган: анасы Мәрьям Йосыф белән ярәшелгән булган, әмма алар никахлашканчы, Мәрьямнең Изге Рухтан балага узганы ачыкланган.
Ибраһим – Исхакның, Исхак – Ягъкубның, Ягъкуб – Яһүдәнең һәм аның агай-энеләренең әтисе,
Янына шул җирләрдә яшәүче Кәнган хатыны килеп: – Әфәндем, Давыт Углы! Кызган мине: кызыма җен кагылган һәм ул бик нык газаплана! – дип кычкырды.
Гайсә, чумдырылып, судан чыккач ук, күк капусы ачылып китте, һәм Ул Үзенә Аллаһы Рухының күгәрчен рәвешендә иңүен күрде.
Гайсә аннан киткәндә, артыннан ике сукыр иярде. – Давыт Углы, безне кызганчы! – дип кычкырдылар алар.
Ул Ягъкуб халкы өстеннән мәңге патшалык итәр, һәм патшалыгының ахыры булмас, – диде.
Изге язмада Мәсих Давыт нәселеннән булачак һәм Давыт яшәгән Бәйт-Лехем авылыннан киләчәк, дип язылган түгелме?» – диделәр.
Ә Аллаһы Давытның нәсел орлыгыннан берәүне аның тәхетенә утыртырга ант иткән. Давыт бу ант турында белеп һәм пәйгамбәр буларак,
Бу Яхшы хәбәрдә Аның Углы турында сөйләнелә. Ул чыгышы белән Давыт нәселеннән булган,
«Дөнья синеке булыр» дигән Аллаһы вәгъдәсе Ибраһимга һәм аның токымына Канун таләпләрен үтәгән өчен түгел, иман итеп, Аллаһы каршында акланган өчен бирелде.
Алар – олы аталарыбызның токымы, Мәсих кеше буларак алар арасыннан килеп чыккан. Ул – һәрнәрсәдән өстен Аллаһы, Ул мәңге данлансын. Амин.
Вәгъдәләр Ибраһимга һәм аның токымына бирелгән булган. Монда күпләр турында әйтелгәндәй, «токымнарына» түгел, берәүгә генә «токымыңа» диелгән, ә ул – Мәсих.
Аллаһы бер, Аллаһы белән кешеләр арасында арадашчы да бер, Ул – бар кешеләр котылсын өчен, Үз тормышын биргән Кеше – Мәсих Гайсә: кирәкле вакытта Аллаһы бу турыда шаһитлык бирде.
Гайсә Мәсихне исеңдә тот. Ул, Давыт нәселеннән булып, үледән терелтеп торгызылды. Бу турыда мин игълан иткән Яхшы хәбәрдә әйтелә.
Мин, Гайсә, фәрештәмне сезгә болар хакында бердәмлекләрдә шаһитлык итәргә дип җибәрдем. Мин – Давыт тамырыннан чыккан Сабак, аның Токымы, якты таң йолдызы».