5 Синең алда гөнаһлы без. Бозык вә яман эшләр кылдык, Сиңа каршы баш күтәрдек, боерыкларыңнан вә карарларыңнан читкә тайпылдык,
Исраилиләргә килгән бәланең сәбәбе шунда иде: алар үз Раббы Алласының тавышына колак салмады, Аның белән төзегән килешүне бозды, Раббы үзенең колы Мусага әйтеп калдырган сүзләрне тыңламады, аларны үтәмәде.
чөнки алар, Минем күземә ятышсыз күренгән гамәлләр кылып, ата-бабалары Мисырдан чыкканнан бирле бүгенге көнгәчә ачуымны китерәләр.
Мин әйттем: – Йа Аллам, йөземне Сиңа күтәреп карарга оялам һәм куркам. Йа Аллам, гөнаһларыбыз баштан ашты, гаебебез күкләргә җитте.
Чарасыз калып, алар Раббыга эндәшкәннәр, һәм Раббы аларны бәладән коткарган –
Без барыбыз сарыклар сыман адашып йөрдек – һәркайсыбыз үз юлында булды, ә Раббы барыбызның гөнаһларын аның өстенә өйде.
Без Раббыга каршы баш күтәрдек, Аңардан йөз чөердек, Аллабыздан читкә киттек, җәбер-золым кылырга, фетнә чыгарырга өндәдек, йөрәкләребездә ялган тудырып, шуны сөйләп йөрдек.
Үзенә өмет тотканнарга шундый гамәлләр кылучы башка бер алла турында борынгы заманнардан бирле һичкемнең, бер колакның да ишеткәне, Сиңа охшаган алланы беркемнең күргәне булмады.
И Раббы, үзебез кылган явызлыкны, ата-бабаларыбыз кылган җинаятьне таныйбыз – Синең алда гөнаһлыбыз!
Җинаятьләребез безгә каршы сөйләсә дә, Үз исемең хакына безгә ярдәм ит, Раббы! Хактыр: без Синнән күп мәртәбәләр йөз чөердек, Сиңа каршы гөнаһ кылдык.
Оят вә хурлык баткагына баттык без, чөнки үзебез дә, ата-бабаларыбыз да яшь чагыбыздан алып бүгенге көнгә кадәр Раббы Аллабыз каршында гөнаһ кылдык һәм Раббы Аллабыз тавышына колак салмадык».
Сөяркәләрең һәммәсе сине онытты, алар инде синең янга килмиләр. Зур гаебең, күп санлы гөнаһларың өчен дошман явы кебек ябырылдым сиңа, һич кызганмый җәзаладым.
Яһүдиләр кылган явызлыклар өчен булды бу. Алар, корбаннар яндырып, чит илаһларга хезмәт итеп йөрүләре белән Минем ачуымны чыгардылар. Ул илаһлар аларга да, сезгә дә, ата-бабаларыгызга да чит-ят иде.
«Раббы хаклыдыр, – ди Иерусалим, – мин бит Аның сүзенә каршы килдем. Тыңлагыз, барча халыклар, һәм минем газапларыма күз салыгыз – кыз вә егетләрем әсир китте минем.
Күр, Раббы, газап эчендә мин, бөтен эчем актарыла минем, йөрәгемнең асты өскә килә, чөнки мин бар көчемә Сиңа карыштым. Балаларымны әнә урамнарда кылычтан уздыралар, йортлар эчендә дә үлем хөкем сөрә.
Без гөнаһ кылдык, кирелек күрсәттек, һәм Син безне кичермәдең.
Үзенең явызлыгы аркасында ул Минем канун вә кагыйдәләремә башка халыклардан һәм үз тирәсендәге илләрдән дә ныграк каршы торды, Минем кануннарыма каршы чыгып, кагыйдәләремне үтәмәде».
Чит халыклар арасына әсир төшеп исән калганнар Мине, читкә борылган фәхеш йөрәкләре вә потларга текәлгән күзләре ничек итеп Мине кайгыга салганны исләренә төшерәчәк һәм кылган явызлыклары вә барлык әшәкелекләре өчен үзләренә җирәнеп караячак;
Бөтен Исраил халкы Синең Кануныңны бозды һәм, тавышыңны ишетмәс өчен, Синнән читкә борылды. Сиңа каршы гөнаһ кылган өчен, Аллаһы колы Муса канунында язылган ләгънәт-каргышлар безгә төште.
И Хуҗа-Хаким, и Аллабыз! Син, кодрәтле кулың белән Үз халкыңны Мисыр иленнән алып чыгып, исемеңне бүгенге көнгә кадәр данлыклы иттең. Без исә гөнаһ вә яман эшләр кылдык.
Хуҗа-Хаким, Аллабыз шәфкатьле вә кичерүчән, без исә Аңа каршы баш күтәрдек,
Һошеягә сүзен башлап, Раббы аңа: – Бар, үзеңә бер уйнашчы хатын һәм аның зинадан туган балаларын да ал, – диде.
Ата-бабаларыгыз яшәгән заманнардан башлап, сез Минем кагыйдәләремнән читкә борылдыгыз, аларны үтәмәдегез. Миңа кайтыгыз, шуннан соң Мин дә сезгә кайтырмын. Әмма сез: «Ничек кайта алабыз соң без?» – дип сорыйсыз, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы. –
Сак булыгыз, имандашлар, берегездә дә тере Аллаһыдан баш тартырлык, явыз, ышанмый торган йөрәк булмасын.