19 И Хуҗа-Хакимем, колак салчы! И Хуҗа-Хакимем, кичер безне! И Хуҗа-Хакимем, күз салып сораганыбызны бир безгә! Үзең хакына, и Аллам, соңгарма! Чөнки шәһәр дә, халкың да Синең исемеңне йөртә.
Ни өчен Син хәзер сәерсенеп калган кеше, коткарырга көче җитмәгән сугышчы кебек? Син бит, Раббы, безнең арада! Син безне Үзеңнеке дип атадың – ташлама безне!
Ләкин Мин кулымны читкә алдым, ят халыклар алдында Үз исемем хурлыкка төшмәсен өчен, моны эшләмәдем. Чөнки Мин аларны шул халыклар алдында Мисырдан чыгардым.
Мин моны Үз исемем хакына, чит халыклар алдында исемем хурлыкка төшмәсен дип эшләдем. Чөнки Исраил халкын Мисырдан алып чыгар өчен, Мин аларга Үземне нәкъ шул халыклар алдында таныткан идем.