Без барыбыз да нәҗесләндек, бөтен тәкъва эшләребез – пычранган кием сыман; без барыбыз да яфрак кебек шиңәбез, гаеп эшләребез безне җил кебек себереп алып китә.
Ни өчен Син хәзер сәерсенеп калган кеше, коткарырга көче җитмәгән сугышчы кебек? Син бит, Раббы, безнең арада! Син безне Үзеңнеке дип атадың – ташлама безне!