12 Син безгә һәм безнең хакимнәргә төбәп әйткән сүзләреңне үтәдең – Иерусалимне күк гөмбәзе астында моңарчы күрелмәгән зур бәла-казаларга дучар иттең.
Синең халкыңны дөрес хөкем итеп, яманнан яхшыны аера белер өчен, колыңа зирәк акыл бүләк итсәң иде; югыйсә Синең күп санлы халкың белән кем идарә итә алыр?!
Раббы болай дип әйтә, диген: «Шушы урынга һәм шушында яшәүчеләргә Мин бәла-каза җибәрермен – һәммәсе дә Яһүдә патшасы Йошия укыган китапта язылганча булыр.
Мәслихәтчеләрне Ул, акылын алып, чарасыз итәр, хөкем итүчеләрне юләргә чыгарыр.
җир йөзенең патшалары, барлык халыклар, бөтен хөкем ияләре, түрә-башлыклар,
Әй патшалар, акылыгызга килегез! Әй дөньяның илбашлары, гыйбрәтләр алыгыз!
Минем кодрәтем белән түрә һәм башлыклар, җир йөзенең барлык хакимнәре гадел идарә итәләр.
Шуның өчен Мин Изге йортның башлыкларын хәрәм кылдым, Ягъкубны – һәлакәткә, Исраилне мәсхәрәгә дучар иттем.
Үз колымның сүзен раслыйм, Үз илчеләрем әйткәнне тормышка ашырам, Иерусалим турында: „Анда кешеләр китереп урнаштырырмын“, – дим, Яһүдә калалары турында: „Алар яңадан төзелер, хәрабәдән калкып чыгар“, – дим,
Ай-яй, нинди дәһшәтле көн бу! Мондый көннең әле булганы юк иде. Ягъкуб токымы өчен бу – афәтле чор, ләкин ул аңардан котылачак».
Шушы җиргә килеп, алар хуҗа булдылар, ләкин Сиңа буйсынмадылар, Кануныңны үтәмәделәр, кушканнарыңның берсен дә эшләмәделәр, шуның өчен Син аларга бөтен шушы бәлаләрне җибәрдең.
– Бар, хәбәши Эбед-Мәликкә, Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай дип әйтә, диген: «Менә, Мин бу шәһәр турында әйткән сүзләремне гамәлгә ашырам – Мин аңа яхшылык түгел, яманлык кылам! Көне җиткәч, син моны үз күзләрең белән күрерсең.
Хуш исле сумала-майлар көйрәтеп, сез Раббы алдында гөнаһ кылдыгыз, Аның әйткәннәрен тыңламадыгыз, Аның Кануны, кагыйдә вә күрсәтмәләре буенча гамәл кылмадыгыз, шуның өчен, үзегез күреп торганча, өстегезгә шушы афәт килде.
Берегезнең дә күңеле эремиме, янәшәмнән узучылар?! Күз салыгыз һәм күрегез: ачуы ярсыган көнне Раббы мине дучар иткән, мин тарыган газап сыман, тагын берәр газап бармы икән?!
Нәрсә әйтим сиңа, сине кем белән чагыштырыйм, и-и Иерусалим-кыз?! Юатыр өчен, сине кемгә тиңлим, и-и гыйффәтле кыз Сион?! Җәрәхәтең дәрья кебек зурдыр; кем генә дәвалый алыр икән сине?!
Раббы Үзе ниятләгәнне тормышка ашырды, борынгы заманнарда боерган сүзен җиренә җиткерде; сине һич кызганмый бөлгенлеккә төшерде, авыр хәлеңне күргән дошманыңны сөендерде, аның көч-куәтен арттырды.
Кылган гөнаһлары өчен бичара халкым кеше кулы кагылмыйча мизгел эчендә юк ителгән Сәдүм шәһәреннән дә катырак җәзага тартылды.
Алар күргән нәрсәләр буш һәм күрәзәлекләре ялган. Раббы шулай белдерә, ди алар, гәрчә аларны Раббы җибәрмәсә дә; шул сүзләре чынга ашачак дип өметләнә алар.
Синең барлык әшәкелекләрең өчен моңарчы беркайчан да эшләмәгән һәм алга таба да эшләмәячәк нәрсә кылырмын:
Шул вакытны синең халкыңның химаячесе булган бөек түрә Микәил килер. Милләт-кавемнәр барлыкка килгән заманнардан бирле күрелмәгән коточкыч авыр чор башланыр. Бу афәтле дәвердә синең халкың арасыннан исемнәре китапка теркәлгән адәмнәр котылып калыр;
Зольмәтле бер көн булыр ул, болытлы, караңгы көн булыр. Иртәнге нурлар тауларга яткан кебек, исәпсез-сансыз куәтле чирү ябырылып килә. Әлегәчә мондый яуның булганы юк иде һәм киләчәктә дә булмас!
«Җир йөзендәге барча халыклар арасыннан Мин фәкать сезне сайлап алдым, шуңа күрә кылган барлык гөнаһларыгыз өчен сезне җавапка тартачакмын!»
Минем колларым булган пәйгамбәрләр аша биргән әмерләрем вә сүзләрем ата-бабаларыгыз башына төште түгелме?! Әнә шуннан соң алар, тәүбәгә килеп: „Тоткан юлыбызга, гамәлләребезгә карап, Күкләр Хуҗасы Раббы безгә ни кылырга ниятләсә, нәкъ шуны эшләде“, – диделәр».
– Төнлә миңа бер күренеш иңде: менә, җирән атка атланган бер ир үзәнлектәге мәрсид куаклары арасында тора, ә аның артында җирән, кызгылт көрән вә ак атларга атланган җайдаклар шәйләнә.
Күкләр Хуҗасы Раббы пәйгамбәрләр аша Үзенең Рухы белән ирештергән Канунны вә Аның сүзләрен ишетмәс өчен, йөрәкләрен таш кебек катырдылар. Шуның өчен Күкләр Хуҗасы Раббының аларга бик нык ачуы чыкты.
чөнки ул вакытта дөнья яратылганнан бирле бүгенге көнгә кадәр булмаган һәм киләчәктә дә булмаячак зур афәт килер.
Сезгә хак сүз әйтәм: җир һәм күк юкка чыкканчы, Канунның бер генә сызыгы да юкка чыкмаячак – барысы да тормышка ашырылачак!
Ул көннәрдә дөнья яралганнан, Аллаһы дөньяны яратканнан бирле булмаган һәм киләчәктә дә булмаячак афәт килер.
Чөнки ул көннәр – үч алу көннәре, һәм шул көннәрдә Изге язмада язылганнарның барысы да тормышка ашыр.
Шуны әйтергә телим: ата-бабаларга бирелгән вәгъдәләрне расларга дип, Аллаһының тугрылыклы икәнен күрсәтү өчен, Мәсих яһүдиләргә хезмәт итәргә килде.