19 – Мин сиңа соңгы көннәрдә – Аллаһының ачулы чагында – ни-нәрсәләр буласын ачып бирмәкчемен; әлеге күренеш алдан билгеләнгән заман ахырына мөнәсәбәтледер.
Ата кеше үз угылларын ничек кызганса, Раббы да Үзеннән куркучыларны шулай кызгана.
Әлеге патшаларның һәр икесе, күңелләрендә ачу-мәкер саклаган килеш, бер өстәл янына утырырлар һәм бер-берсенә ялган сөйләрләр, тик максатларына ирешмәсләр, чөнки алдан билгеләп куелган соңгы көннәр әле җитмәгән булыр.
Ә син, Даниил, китапның мөһерләнгән бу сүзләрен ахыр заман җиткәнчегә кадәр сер итеп сакла. Байтак адәмнәр шул авыр чорның асылына төшенмәкче булып эзләнеп-бәргәләнеп йөрер.
Патшалыкларның соңгы көннәрендә, кылынган гөнаһлар чамадан ашкач, тәхеткә оятсыз вә мәкерле бер патша утырачак.
Чөнки әлеге вәхи киләчәктәге билгеле бер вакытка карый, һәм бу вакытның якынлашып килүе турында сөйли, алдамый; тиз генә гамәлгә ашмаса да көт син аны – һичшиксез киләчәк ул, тоткарланмаячак».
Ул көннәрдә авырлы булган һәм бала имезгән хатыннарга – кайгы! Чөнки бу илне – зур афәт, халыкны зур нәфрәт көтә:
Тиздән нәрсә булырга тиешлеген Үзенең колларына күрсәтер өчен, Аллаһы тарафыннан Гайсә Мәсихкә бирелгән ачылыш. Ул аны Үзенең фәрештәсе аркылы җибәреп, колы Яхъяга белдерде.
җиденче фәрештә үзенең быргысын кычкыртырга әзер көнне, Аллаһы Үзенең колларына – пәйгамбәрләренә игълан иткәнчә, Аның сере гамәлгә ашкан булыр».
Халыклар ярсыдылар, ләкин ачу көнең килде һәм үлеләрне хөкем итү вакыты җитте. Кол пәйгамбәрләреңә, изге кешеләреңә, исемеңнән куркучы кечкенәләргә дә, зурларга да әҗер бирү вакыты, җирне һәлак итүчеләрне һәлак итү вакыты җитте!»
Шуннан соң мин күктә бөек һәм искиткеч башка галәмәтне – соңгы җиде бәла-казаны тотып торучы җиде фәрештәне күрдем. Ул бәла-казалар соңгылары иде, чөнки Аллаһының ярсуы шулар белән тәмамлана.
Аллаһы Үз ихтыярын үтәү теләген йөрәкләренә салган бит, шуңа күрә ун мөгез бердәм рәвештә патшалык итү хокукын җанварга бирә. Болар барысы Аллаһының сүзләре тормышка ашканчы булачак.