10 Аның каршыннан утлы елга агып чыга. Аңа хезмәт итүчеләрнең саны меңнәрчә һәм меңнәрчә – хозурында басып торучылар исәпсез-хисапсыз иде. Шунда хөкемчеләр мәхкәмә башлады, һәм китаплар ачылды.
Әмма Михая сүзен дәвам итте: – Шулай итеп, Раббы әйткәннәрне тыңлап бетер. Мин Үз тәхетендә утыручы Раббыны күрдем, Аның уң һәм сул ягында бөтен күк гаскәре басып тора иде.
Гаскәрләре Аның санап бетерерлекме?! Нурының балкышы кемгә генә төшми!
яшь арысланнар үкереп ауга чыга, Аллаһы җибәргән азыкны эзли.
Раббының Кануны камил – ул җаннарны тергезә, күрсәтмәләре ышанычлы – гади кешегә зирәклек өсти.
И Аллаһы, кызган мине! Олуг мәрхәмәтең, чиксез рәхим-шәфкатең хакына минем бозык эшләремне сызып ташла.
Җавап бир миңа, Раббым, чөнки мәрхәмәтең чиксездер. Олуг рәхим-шәфкатең белән миңа таба борыл!
Әнә, Раббы Үзе килә ерактан, ярсуыннан кайнап, куе төтен эчендә килә Ул, авызы ачу белән тулган, теле – өтеп ала торган ут кебектер.
Тофет инде әллә кайчан әзер – патша өчен әзерләнгән ул. Әлеге ут чокыры тирән вә киң, утыны күп. Ялкынланып янган күкерт ташкыны сыман, Раббының сулышы аны дөрләтеп җибәрер.
Шул вакытны синең халкыңның химаячесе булган бөек түрә Микәил килер. Милләт-кавемнәр барлыкка килгән заманнардан бирле күрелмәгән коточкыч авыр чор башланыр. Бу афәтле дәвердә синең халкың арасыннан исемнәре китапка теркәлгән адәмнәр котылып калыр;
Әмма хөкемчеләр мәхкәмә башлап, хакимлек аңардан алыначак, һәм ул тәмам юк ителәчәк.
Һәм сез Раббы тауларының үзәне буйлап йөгерерсез, чөнки таулар арасындагы үзән Әселгә кадәр җитәр; сез Яһүдә патшасы Уззия заманында җир тетрәүдән качкан ата-бабаларыгыз кебек йөгерерсез. Шул чагында минем Раббы Аллам һәм Аның белән бергә бөтен изге фәрештәләр килер.
Адәм Углы Үз даны һәм барлык фәрештәләре белән килеп, шөһрәтле тәхетенә утырачак.
болай диде: «Раббы килде Синай тавыннан, Үз халкына кояш кебек чыкты Сәгыйрь тавыннан, балкып торды Паран тавыннан. Ул ун меңләгән изгеләр белән килде, Аның уң ягында яшеннәр ялтырый иде.
Фәрештәләр – котылуны мирас итеп алачак затларга хезмәт итү өчен җибәрелгән рухлар түгелмени?
Юк! Сез Сион тавына, күктәге Иерусалимгә – тере Аллаһы шәһәренә килдегез! Шатлыклы тантанага җыелган меңләгән фәрештәләр янына килдегез.
Ханох – Адәм нәселенең җиденче буыны – алар хакында пәйгамбәрлек итеп, болай дигән: «Менә, Раббы барысы өстеннән хөкем итү өчен, кылган барча имансыз гамәлләре һәм бөтен гөнаһлы имансызларның Раббыга каршы сөйләгән барлык оятсыз сүзләре өчен җәзаларга дип, Үзенең меңнәрчә изгеләре белән килә».
Халыклар ярсыдылар, ләкин ачу көнең килде һәм үлеләрне хөкем итү вакыты җитте. Кол пәйгамбәрләреңә, изге кешеләреңә, исемеңнән куркучы кечкенәләргә дә, зурларга да әҗер бирү вакыты, җирне һәлак итүчеләрне һәлак итү вакыты җитте!»
Шунда тәхет, җан ияләре һәм өлкәннәр әйләнәсендә күп фәрештәләрне күрдем, аларның тавышын ишеттем. Аларның саны йөзләрчә миллион һәм дистәләрчә меңнәр иде.