18 Сараена кайткач, патша кич буе ураза тотты һәм гадәттәге күңел ачулардан баш тартты; ул төнне аның күзенә йокы кермәде.
Шаул углы Йонатаннан туган Мепибошет да патшаны каршыларга чыкты. Патша Иерусалимне ташлап киткән көннән алып исән-имин кабат шәһәргә әйләнеп кайтканчы, аягын да юмады ул, сакал-мыегын да кырмады, өс-башын да чистартып тормады.
Әлеге сүзләрне тыңлап бетергәннән соң, Ахаб, өстендәге киемнәрен ертып, гәүдәсенә тупас тукыма урады да уразага керде. Төнлә дә шул ук киеменнән йоклады, үзе тәмам басынкыланып калды.
Ул төнне Ахашверош патшаның күзенә йокы кермәде. Ул, патшалыктагы истәлекле вакыйгалар теркәлгән китапны китертеп, кычкырып укырга боерды.
шөлдерле барабан һәм гөсләгә кушылып җырлыйлар, курайга кушылып күңел ачалар.
Мөкатдәс гыйбадәтханәң алдында башымны иям, мәрхәмәтең вә тугрылыгың хакына исемеңә шөкрана итәм, чөнки исемең вә сүзеңне Син һәрнидән өстен куйдың.
Угыл-оныкларыбыздан яшермик, Раббының данын, кодрәтен, Ул тудырган могҗизаларны киләсе буыннарга да белгертик.
Шулай ук үз хаҗәтем өчен алтын-көмеш, төрле патшалардан һәм өлкәләрдән җыеп, кыйммәтле әйберләр хәзинәсе тупладым; сараемда ир һәм хатын-кыз җырчылар, адәм балаларының күңелен ачар өчен, кәнизәкләр асрадым.
Гомеремнән яздырыр өчен, чокырга ташлады, өстемә ташлар ыргытты.
Өч атна дәвамында мин тәмле икмәк капмадым, авызыма ит вә шәраб алмадым, хуш исле майлар да сөртенмәдем.
Патшалык итүенең икенче елында Нәбухаднессарга бер төш керде, һәм ул, күңел тынычлыгын югалтып, тәмам йокыдан язды.
Таң атуга патша торып басты һәм ашыгып арысланнар чокыры янына килде,
Арфада уйнаучылар һәм җырлаучылар, сыбызгычылар һәм быргычылар тавышын синдә инде ишетмәсләр. Бер генә һөнәр буенча да бер генә һөнәрчене табып булмас һәм тегермән ташларының тавышы синдә ишетелмәс.