14 Патша, моны ишетеп, бик нык борчуга төште һәм Даниилны коткарырга дип күңеленә беркетте, кояш баеганчыга кадәр бөтен көчен куеп аны бәладән йолып алырга тырышты.
Дан ыругыннан – сугышка әзер егерме сигез мең алты йөз кеше;
Һәмән Ахашверош патшага әйтте: – Синең патшалыкның барлык өлкәләрендә халыклар арасына таралып-сибелеп яшәгән бер кавем бар, – диде. – Ул кавемнең кануннары башка барлык халыкларныкыннан үзгә – алар патша чыгарган кануннарны үтәмиләр. Шуңа күрә син аларны болай гына калдырырга тиеш түгел.
Алар арасында Даниил, Ханания, Мишаил вә Азария атлы яһүди егетләр бар иде.
Бабил илендәге эшләр белән идарә итәргә синең тарафтан билгеләнгән яһүди ирләр Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгү синең әмереңә буйсынмыйлар, патша, алар синең илаһларыңны кадерләмиләр һәм син куйган алтын сынга да сәҗдә кылмыйлар.
Ачуыннан ярсыган Нәбухаднессар шундук Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгүне китерергә боерды. Әлеге ирләрне патша каршына китереп бастыргач,
Патша зур кайгыга төшсә дә, кунаклары алдында ант иткәч, каршы килергә батырчылык итмәде.