10 Патша белән аның түрәләре арасында барган әңгәмәне ишетеп, мәҗлес бүлмәсенә патшабикә килеп керде һәм: – Мең яшә, патша! Күңелеңә борчу кермәсен, йөзең дә караңгыланмасын, – диде. –
Батшеба, тезенә төшеп, патша алдында җиргә кадәр башын иде һәм: – Әфәндем Давыт патша мәңге яшәсен! – диде.
Ә сез ялганыгыз белән хакыйкатьне пычратасыз, сез барыгыз да булдыксыз табиблар.
Йә, нигә кирәк миңа сезнең буш юатуларыгыз?! Сезнең җавапларыгыз – тоташтан ялгандыр!»
Күрәзәчеләр арамей телендә патшага болай диделәр: – Мәңге яшә, патшабыз! Колларыңа төшеңне сөйләп бирсәң, без сиңа аның мәгънәсен аңлатыр идек.
Шунда патшаның йөзе үзгәрде, коты алынып, аяк буыннары йомшарды, тезләре калтырана башлады.
Патшага Даниил: – Мәңге яшә, патшам!