2 әмма беркөн түшәгемдә ятканда, котымны алып, миңа бер төш керде һәм күңелемә шом салды.
Син мине коточкыч төшләр белән куркытасың, дәһшәтле күренешләр белән өркетәсең!
Ул гомеребезне саклап калды, аягыбызга таеп китәргә бирмәде.
Могҗизалы эшләрне тудыручы Раббы Аллага, Исраилнең Алласына мактау-шөкерләр яусын!
Патшалык итүенең икенче елында Нәбухаднессарга бер төш керде, һәм ул, күңел тынычлыгын югалтып, тәмам йокыдан язды.
Нәбухаднессар, ут булып кызган мич авызына килеп: – Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгү, Аллаһы Тәгаләнең коллары! Чыгыгыз аннан һәм бире килегез! – дип дәште. Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгү ут эченнән чыктылар.
Төшеңдә күргән матур яфраклы, җимешләре күп булган һәм барча җан иясен ризыкландыручы, төбендә кыр җәнлекләре үзенә урын тапкан, ябалдашлары арасында очар кошлар оя корган, зур, таза-нык һәм очлары күккә ашкан, җирнең бөтен ноктасыннан күренеп торган агач –
Шулай булгач, патша, миннән сиңа киңәш шул: гөнаһларыңнан, яман эшләреңнән ваз кичеп, тәкъва гамәлләр кыл, мазлумнарга рәхим-шәфкать күрсәт, шул очракта, бәлки, имин-рәхәт тормышың дәвам итәр, – диде Бәлтешассар.
Миңа, Нәбухаднессар патшага, кагылышлы бу сүзләрнең һәммәсе дөрескә чыкты.
Инде мин, Нәбухаднессар, Күкләр Патшасын мактыйм, олуглыйм һәм данлыйм, чөнки Аның гамәлләре вә юллары хактыр. Ә тәкәббер йөрәкләрне буйсындырырга Ул кодрәтледер.
Патшам! Аллаһы Тәгалә синең атаң Нәбухаднессарга хөкемдарлык, бөеклек, дан вә мәһабәтлек бирде.
Ул – бәладән Йолып алучы, Коткаручы, җирдә һәм күктә могҗиза-галәмәтләр Күрсәтүче! Даниилны арысланнардан йолып алды Ул!
тора-бара ул Аллаһы Тәгаләгә каршы сүзләр сөйләячәк, Аның изгеләрен җәберләячәк; ул хәтта изге бәйрәмнәрне, Канунны үзгәртергә ният итәчәк. Өч ел ярым дәвамында изгеләр язмышы аның кулында булачак.
– Илаһи билгеләр һәм могҗизалар күрмәсәгез, сез бит ышанмаячаксыз, – диде аңа Гайсә.
Ешуа аңа: – Углым! Исраилнең Раббы Алласына мактау яудыр да нәрсә кылуыңны яшермичә сөйләп бир, – диде.