7 Күрәзәчеләр янә: – Патшабыз үзенең колларына төшен сөйләп бирсә, без аның мәгънәсен аңлата алыр идек, – дип әйттеләр.
Түрәнең сиңа ачуы кабарса, хезмәт урыныңны ташлап китәргә ашыкма; мәгәр күндәмлек зуррак гаепләрне дә каплап калдыра.
Күрәзәчеләр арамей телендә патшага болай диделәр: – Мәңге яшә, патшабыз! Колларыңа төшеңне сөйләп бирсәң, без сиңа аның мәгънәсен аңлатыр идек.
Шуннан патша аларга болай диде: – Вакытны сузарга тырышканыгызны күреп торам, чөнки минем ныклы карарымны беләсез:
төшнең нәрсә аңлатканын сөйләп бирмәсәгез, һәммәгезне бер язмыш көтә. Сез алдарга, ялган сүз сөйләргә җыенасыз, фикерем үзгәрер дип өметләнәсез. Ә менә төшемне сөйләп бирсәгез, аның мәгънәсен аңлата алуыгызга да ышаныр идем.
Түшәгемдә ятканда миңа мондый күренешләр иңде: менә, җирнең кыл уртасында хәйран биек агач үсеп утыра имеш.