9 Ул исә: – Бар, Даниил, чөнки әлеге сүзләрнең мәгънәсе ахыр заман җиткәнчегә кадәр мөһерләнгән сер булып калыр.
Менә, шушы вәхи сезнең өчен мөһерләнгән төргәктәге сүз кебек: әгәр аны хәреф таныган кешегә биреп: «Укы!» – дисәләр, әлеге адәм: «Укый алмыйм, чөнки ул мөһерләнгән», – дип җавап бирер.
Шушы сүзләр язылган таныклыкны бәйләп куй, шәкертләрем алдында нәсыйхәтемә мөһер сук».
Ә хәзер мин халкыңны киләчәктә нәрсә көткәнен аңлатырга дип килдем, чөнки сиңа иңгән күренеш алдагы көннәргә мөнәсәбәтле.
Ахыр заман җиткәндә, аңа каршы көньяк патша яу чыгар; төньяк патша исә сугыш арбалары, атлы җайдаклары, күп санлы кораблары белән өермәдәй аңа каршы күтәрелер. Ул, байтак илләргә һөҗүм итеп, ташкын судай аларны иңләп узар;
Ә син, Даниил, китапның мөһерләнгән бу сүзләрен ахыр заман җиткәнчегә кадәр сер итеп сакла. Байтак адәмнәр шул авыр чорның асылына төшенмәкче булып эзләнеп-бәргәләнеп йөрер.
Әлеге сүзләрне мин ишетеп тордым, ләкин мәгънәсен аңламадым, шуңа күрә: – Әфәндем! Бу хәлләр нәрсә белән тәмамланыр? – дип сорадым.
Таңнар атуы, кичләр җитүе хакында сиңа иңгән күренеш хак дөрестер. Әмма күргәннәрең турында әлегә дәшми тор, чөнки ул тиз генә тормышка ашмас.
Җиде күк күкрәү әйтеп бетергәч, мин аны язарга ниятләдем. Әмма күктән килгән авазның: «Җиде күк күкрәүнең сөйләгәннәрен сер итеп сакла һәм язма», – дигәнен ишеттем.