8 Шундагы потларны, коеп эшләнгән сыннарны, шулай ук алтын-көмештән ясалган зиннәтле савытларны үзе белән Мисырга алып китәр; шуннан соң төньяк патшаны берничә ел дәвамында тынычлыкта калдырыр.
Ярар, китеп тә бардың ди, чөнки син атаң янына өйгә кайтырга бик телисең, ләкин син нигә минем илаһларымны урлап киттең?
Пелештиләр үзләренең пот-сыннарын шунда ташлап калдырдылар, ә Давыт үзенең кешеләре белән аларны алып китте.
Шул төнне Мин Мисыр җире буйлап узачакмын һәм беренче булып туган һәр ир-атны вә иркәк терлекне үтерәчәкмен, Мисырның барча илаһларын хөкемгә тартачакмын. Мин – Раббымын.
Таршиш корабларына, барча матур көймәләргә дә киләчәк ул көн!
һәм илаһларын утка ыргытуы хактыр. Ләкин бит алар илаһлар түгел, ә бәлки кеше кулы ясаган агач вә таш нәрсәләр иде, шуңа күрә аларны юк иттеләр дә.
Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: – Менә, Мин Фива илаһы Амонны, фиргавенне, Мисырны, аның илаһларын вә патшаларын, фиргавенгә ышанып торучыларны җәзага тартырмын –
Өч атна дәвамында мин тәмле икмәк капмадым, авызыма ит вә шәраб алмадым, хуш исле майлар да сөртенмәдем.
Төньяк патша исә, көньяк патша җирләренә һөҗүм итеп караса да, үз иленә әйләнеп кайтырга мәҗбүр булыр.
Эфраим үз туганнары арасында мул җимешле булса да, чүлдән күтәрелеп, көнчыгыштан Раббының җиле килер һәм Эфраимнең чишмәләрен киптереп, коеларын корытып бетерер, хәзинәдәге барлык зиннәтләрен очыртып алып китәр».
Әлеге сын – Исраил эшедер, аны һөнәрче ясаган, Аллаһы түгел ул; Самарея бозавы парә-парә киләчәк!
Ул вакытта мисырлылар Раббы тарафыннан һәлак ителгән беренче булып туган угылларын җирли иделәр – Раббының Мисыр илаһларын хөкем итүе иде бу!
Мәзбәхләрен җимерегез, изге баганаларын ватып ташлагыз, алиһә Аширә хөрмәтенә куелган баганаларны яндырыгыз, илаһларының сыннарын кисегез, ул урында исемнәрен дә калдырмагыз.
– Сез минем үзем ясаган илаһларны һәм минем руханины алып киттегез! Бернәрсәмне калдырмадыгыз! Җитмәсә, «Нәрсә кирәк сиңа?» – дип торасыз! – диде аларга Михә.