21 Аңардан соң тәхеткә күрексез, патшалыкка хокукы булмаган бер кеше утырыр – ул, көтмәгәндә килеп, патшалыкны төрле хәйлә-мәкер корып алыр.
Чит илаһларга табынучыларның кайгылары артсын; мин катнашмыйм аларның канлы корбан китерүендә, авызыма алмыйм илаһларының хәтта исемен дә.
ахмак кешене инде – намуслы, ә адәм актыгын мөхтәрәм дип атамаслар.
Аның урынына тәхеткә яңа бер хаким килер һәм, данлыклы патшалыгын асрау өчен, үз кешесен салым җыярга җибәрер. Ләкин озакламый әлеге хаким үзенең әҗәлен табар, тик аның үлеме кемнеңдер ярсуыннан яисә яу кырында булмас.
Төньяк патша, ялган сүзләр сөйләп, ялагайланып, Изге килешүдән йөзләрен чөергән бәндәләрне үз ягына аударыр, ләкин үз Алласына тугры калган адәмнәр аңа каршы торыр,
Афәтле чакларында аларга бераз ярдәм күрсәтелер, тик аларга кушылган адәмнәрнең байтагы икейөзле булып чыгар.
Соңрак әлеге кызның кардәшләреннән берәү аның урынын биләр һәм, төньяк патшаның гаскәрләренә һөҗүм итеп, аның кальгасына бәреп кереп, җиңү яулар.
Төшеңдә күргән матур яфраклы, җимешләре күп булган һәм барча җан иясен ризыкландыручы, төбендә кыр җәнлекләре үзенә урын тапкан, ябалдашлары арасында очар кошлар оя корган, зур, таза-нык һәм очлары күккә ашкан, җирнең бөтен ноктасыннан күренеп торган агач –
Мин әлеге мөгезләргә текәлеп торган чакта, шулар арасыннан тагын бер кечерәк мөгез калыкты да, элекке мөгезләрнең өчесе төбе-тамыры белән йолкынып чыкты; әлеге соңгы мөгезнең кешенеке сыман күзләре дә, эреләнеп сөйләшүче авызы да бар иде.
Патшалыкларның соңгы көннәрендә, кылынган гөнаһлар чамадан ашкач, тәхеткә оятсыз вә мәкерле бер патша утырачак.
Хәйләкәр бу патша, мәкер-ялганны эшкә җигеп, уңышка ирешәчәк һәм үзен бөекләргә тиңләячәк. Кисәтеп тормыйча, бик күпләрнең гомерен кыячак, тора-бара хәтта түрәләрнең Түрәсенә каршы күтәреләчәк, ләкин орып салыначак, тик бу гамәл кеше кулы белән эшләнмәячәк.
Аннары шуларның берсеннән тагын бер – кечерәк мөгез күренде; әлеге мөгез көньяк вә көнчыгыш һәм гүзәл җир тарафына юнәлеп куәтләнеп китте.
Әй Ниневә, синең хакта Раббы болай хәл кылды: «Исемеңне йөртердәй нәселең калмас; илаһларың йортындагы пот вә сыннарны җимереп ташлармын. Синең өчен кабер әзерләрмен, чөнки син җирәнгеч бер нәрсәдер».
Угылларының Аллаһыны санламавын белә торып, аларны туры юлга күндермәгән өчен, Элинең бөтен нәсел-ыругын мәңгелек җәзага тартасымны Мин аңа алдан ук әйтеп куйган идем.