19 Шуннан соң төньяк патша, чигенеп, үз җирендәге хисар-кальгаларына юнәлер, әмма юлда һәлакәткә очрап гомере киселер.
Ул бер төш кебек очып юкка чыгар – таба алмассың, төнге шәүлә кебек эреп югалыр.
Аллаһы, сорап-нитеп тормастан, көчлеләрне кырып сала, алар урынына башкаларны куя.
Ярдәм сорап Сиңа дәшкәндә, мөкатдәс йортыңа карап кулларымны сузганда, минем ялварулы догаларыма колак сал!
исерек кеше кебек чайкала ул, кырдагы ялгыз алачык кебек тибрәнә; җирнең гөнаһлары аның өстенә авыр йөк булып ята – җир егылыр һәм инде бүтән аякка басмас!
Җитез аяклы качып котыла алмас, көчле кеше котылмас; төньякта, Фырат елгасы янында, алар абынып егылыр.
Сине коточкыч һәлакәткә дучар итәм, һәм син юкка чыгарсың; сине эзләрләр, ләкин беркайчан таба алмаслар». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
Соңрак әлеге кызның кардәшләреннән берәү аның урынын биләр һәм, төньяк патшаның гаскәрләренә һөҗүм итеп, аның кальгасына бәреп кереп, җиңү яулар.