5 мин, күземне күтәреп, югары карадым һәм каршымда җитен киемнәре өстеннән Уфаз алтыныннан ясалган пута буган бер ир кешене күрдем.
Билендә аның дөреслек вә тугрылык билбавы булачак.
Чүкелгән көмешне – Таршиштан, алтынны Уфаздан кайтартып, потлар ясар өчен, балта осталары белән көмешчеләргә бирәләр; потлар өстендәге зәңгәр вә җете кызыл төстәге кием – осталар эше.
Төньякка караган Югары капкадан, һәрберсе үз коралын тотып, алты кеше чыкты, араларында берсе киндер күлмәктән, билендә язу кирәк-яраклары бар иде. Бакырдан ясалган мәзбәх янына килеп җиткәч, алар туктап калдылар.
– Төнлә миңа бер күренеш иңде: менә, җирән атка атланган бер ир үзәнлектәге мәрсид куаклары арасында тора, ә аның артында җирән, кызгылт көрән вә ак атларга атланган җайдаклар шәйләнә.
Билегезне хакыйкать билбавы белән буып һәм тәкъвалык көбәсе киеп нык торыгыз,
Беркөнне Ешуа, Әрихә шәһәре тирәсендә кулына ялан кылыч тоткан бер ир кешене күреп, аның янына килде һәм: – Син безнең кешеме, әллә дошманнарданмы? – дип сорады.