18 Шулчакны кеше кыяфәтендәге теге зат янә миңа кагылды, һәм буыннарыма кабат көч кайткандай булды.
Нотыкларым белән гайрәт биреп, авызымнан юату сүзләре яудырыр идем.
Үзенең бөек кодрәтендә минем белән хөкемләшеп торыр идеме Ул?! Юк, минем сүзләремә колак салыр иде Ул!
Йөримме мин, ял итәмме – Син гел минем янда, бар юлларым Сиңа билгеле.
Әмма шунда миңа бер кул орынды һәм мине, дер калтырап торган хәлемдә тезләремә тезләндереп, кулларыма таяндырды.
Шуннан килеш-килбәте белән кешегә охшаган берәү иренемә кагылды, һәм мин, авызымны ачып, каршымда басып торучыга дәштем: – Әфәндем! Әлеге күренештән күңелемне авыр хәсрәт басты, һәм буыннарымның хәле китте.
Менә мин, Даниил, шушы күренешләрне тамаша кылып, аларга аңлатма эзләгән вакытта, минем каршымда ир-ат кыяфәтендә бер зат пәйда булды,
Җәбраил сөйләгән чакта, мин аңымны җуйган хәлдә йөзтүбән җирдә ята бирдем; шуннан ул, орынып, мине аягүрә бастырды һәм әйтте:
Әмма син иманыңны югалтмасын дип, Мин синең өчен дога кылдым; син кабат Миңа әйләнеп кайткач, имандашларыңны ныгыт.
Шулвакыт Аның янына күктән бер фәрештә иңеп, Аңа ныклык бирде.
Анда бераз вакыт торганнан соң, Паул тагын юлга чыкты. Барлык шәкертләрне иманда ныгытып, Гәләтия һәм Фрүгия аша үтте.
Данлы бөеклегенең байлыгы белән Аллаһы Үзенең Рухы аркылы сезгә эчке яктан ныгырга куәт бирсен,
Миңа көч Бирүче аркасында, мин һәрнәрсәгә әзер торам.
Һәрвакыт чыдам һәм сабыр булуыгызны теләп, Аның бөек кодрәте сезне ныгытсын.
Давыт, Зип чүлендәге Хорешта тукталгач, Шаулның аны үтерергә чыгуын белде.