เยเรมีย์ 4:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁴ ชนยูดาห์ ชาวเยรูซาเล็มเอ๋ย จงทำสุหนัตให้ตัวเองถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า จงทำสุหนัตที่ใจของพวกเจ้า มิฉะนั้นโทสะของเราจะระเบิดออกและแผดเผาดั่งไฟ เผาผลาญโดยไม่มีใครดับได้ เนื่องจากความชั่วร้ายที่พวกเจ้าได้ทำ

Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

⁴ คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงเข้าสุหนัตถวายแด่พระยาห์เวห์ จงตัดหนังหุ้มปลายหัวใจของเจ้าเสีย เกรงว่าความโกรธของเราจะพลุ่งออกไปอย่างไฟ และเผาไหม้โดยไม่มีใครจะดับได้ เนื่องจากการกระทำความชั่วของพวกเจ้า”

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁴ ดูก่อน คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงเอาตัวรั​บพิธ​ี​เข​้าสุ​หน​ัตถวายแด่พระเยโฮวาห์ จงตัดหนังปลายหัวใจของเจ้าเสีย เกรงว่าความกริ้วของเราจะพลุ่งออกไปอย่างไฟและเผาไหม้ ไม่มี​ใครจะดับได้ เหตุ​ด้วยความชั่วแห่งการกระทำทั้งหลายของเจ้า

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁴ คนยูดาห์​และ​พลเมือง​ของ​เยรูซาเล็ม ให้​ขลิบ​ตัว​เจ้าเอง​ให้กับ​พระยาห์เวห์ และ​ขลิบ​หนังหุ้มใจ​ของเจ้า​ออก​ด้วย ถ้า​เจ้า​ไม่​ทำ​ตาม​สิ่ง​เหล่านี้ ความโกรธ​ของเรา​ก็​จะ​เผา​เจ้า​เหมือน​ไฟ มัน​จะ​เผาผลาญ และ​ไม่มี​ใคร​สักคน​ที่​ดับ​มัน​ได้ เพราะ​การกระทำ​ต่างๆ​ของเจ้า​นั้น​ชั่วร้าย​เหลือเกิน”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁴ ดูกร​พวก​ผู้ชาย​ของ​ตระกูล​ยะฮูดา​แล​พวก​ชาว​ยะ​รู​ซา​เลม, จง​ถือศีล​ตัด​ถวายตัว​เจ้า​ทั้งปวง​แก่​พระ​ยะ​โฮ​วา, แล​จง​เอา​หนัง​ที่​หน้า​หัวใจ​ของ​พวก​เจ้า​ออก​เสีย, เกลือก​ว่าความ​พิ​โร​ธ​ของ​เรา​จะ​พลุ่ง​ออก​ดุจ​ไฟ, แล​จะ​เผา​เอา​ที่​ไม่​มี​ผู้ใด​จะ​ดับ​ได้, เพราะ​ความ​ร้าย​ที่​พวก​เจ้า​กระทำ​นั้น.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁴ จง​เข้า​สุหนัต​เพื่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า จง​ตัด​เนื้อ​ปลาย​หัวใจ​ของ​เจ้า​ออก โอ ประชาชน​ชาว​ยูดาห์​และ​ผู้​อยู่​อาศัย​ของ​เยรูซาเล็ม​เอ๋ย มิ​ฉะนั้น การ​ลงโทษ​ของ​เรา​จะ​เป็น​เหมือน​กับ​ไฟ ที่​ลุก​ไหม้​จน​ไม่​มี​ผู้​ใด​ดับ​ได้ เพราะ​การ​กระทำ​อัน​ชั่วร้าย​ของ​เจ้า”

เยเรมีย์ 4:4 Iomraidhean Croise

2พงศาวดาร 34:25

เพราะพวกเขาได้ทอดทิ้งเราไปเผาเครื่องหอมถวายเทพเจ้าอื่นๆ และยั่วโทสะของเราด้วยทุกอย่างที่มือของพวกเขาได้ทำขึ้น เราจะระบายความโกรธลงเหนือที่แห่งนี้และจะระงับไม่ได้’

อิสยาห์ 10:17

พระผู้เป็นแสงสว่างแห่งอิสราเอลจะกลายเป็นไฟ องค์บริสุทธิ์ของพวกเขาจะเป็นเปลวเพลิง ซึ่งเผาผลาญต้นหนามน้อยใหญ่ของเขา วอดสิ้นภายในวันเดียว

อิสยาห์ 30:33

โทเฟทถูกเตรียมไว้นานแล้ว เตรียมไว้สำหรับกษัตริย์องค์นั้น หลุมที่ใช้เผาก็กว้างและลึก มีไฟและฟืนมากมาย ลมหายใจขององค์พระผู้เป็นเจ้า เหมือนธารกำมะถันลุกโชน ซึ่งจะจุดโทเฟทให้ลุกไหม้

อิสยาห์ 51:17

ตื่นเถิด ตื่นเถิด! จงลุกขึ้นเถิดเยรูซาเล็มเอ๋ย เจ้าผู้ได้ดื่มจากจอกแห่งพระพิโรธของพระเจ้า ซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า เจ้าดื่มจนถึงตะกอนก้นถ้วย ซึ่งทำให้ถึงกับซวนเซ

เยเรมีย์ 15:14

เราจะให้ศัตรูทั้งหลายจับเจ้าไปเป็นเชลย ในดินแดนที่เจ้าไม่รู้จัก เพราะโทสะของเราจะลุกเป็นไฟ ซึ่งจะเผาผลาญเจ้า”

เยเรมีย์ 21:12

วงศ์วานของดาวิดเอ๋ย องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า “ ‘ทุกเช้าจงอำนวยความยุติธรรม จงช่วยเหลือผู้ที่ถูกปล้น จากมือของผู้กดขี่ข่มเหง มิฉะนั้นโทสะของเราจะระเบิดออกและแผดเผาดั่งไฟ เผาผลาญโดยไม่มีใครดับได้ เนื่องจากความชั่วร้ายที่พวกเจ้าได้ทำ

เยเรมีย์ 21:5

เราเองจะสู้รบกับเจ้าด้วยมือที่เงื้ออยู่ และด้วยแขนอันทรงพลัง เนื่องจากความโกรธ ความเกรี้ยวกราด และโทสะอันใหญ่หลวง

เยเรมีย์ 23:19

ดูเถิด พายุขององค์พระผู้เป็นเจ้า จะปะทุขึ้นด้วยความเกรี้ยวกราด เป็นพายุหมุนลงมา เหนือศีรษะของบรรดาคนชั่วร้าย

เยเรมีย์ 36:7

เผื่อบางทีพวกเขาจะมาทูลวิงวอนต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า และหันกลับจากวิถีชั่วของตน เพราะพระพิโรธและโทสะซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ประกาศไว้เหนือประชาชาตินี้ใหญ่หลวงนัก”

เยเรมีย์ 44:22

เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่อาจอดกลั้นพระทัยต่อการกระทำชั่วร้ายและสิ่งน่าชิงชังซึ่งท่านทำนั้นต่อไปได้ ดินแดนของท่านจึงตกเป็นเป้าของการสาปแช่ง เป็นดินแดนร้างไร้ผู้อยู่อาศัยดังเช่นทุกวันนี้

เยเรมีย์ 9:25

องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เวลานั้นจะมาถึง เมื่อเราจะลงโทษคนทั้งปวงที่เข้าสุหนัตแต่เพียงทางกาย

เยเรมีย์ 9:26

คือชาวอียิปต์ ชาวยูดาห์ ชาวเอโดม ชาวอัมโมน ชาวโมอับ และคนทั้งปวงที่อาศัยในถิ่นกันดารในที่ห่างไกล เพราะชนชาติทั้งหมดนี้ยังไม่ได้เข้าสุหนัตอย่างแท้จริง และแม้แต่พงศ์พันธุ์ของอิสราเอลก็ไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจ”

เพลงคร่ำครวญ 4:11

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงระบาย พระพิโรธอันรุนแรงออกมาเต็มที่ ทรงจุดไฟขึ้นในศิโยน เผาผลาญฐานรากทั้งหลายของเมืองนี้จนวอดวาย

ยะเอศเคล 16:38

เราจะตัดสินลงโทษเจ้าในฐานะผู้หญิงที่ล่วงประเวณีและฆ่าคน เราจะทำให้เจ้าโชกเลือดด้วยความกริ้วและความหึงหวงของเรา

ยะเอศเคล 18:31

จงละทิ้งการล่วงละเมิดทั้งสิ้นที่ทำลงไป และรับเอาจิตใจและวิญญาณใหม่เถิด พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าจะตายทำไมเล่า?

ยะเอศเคล 20:33

พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะปกครองเจ้าด้วยมืออันทรงพลัง ด้วยแขนที่เหยียดออก และด้วยโทสะที่ระบายลงมาฉันนั้น

ยะเอศเคล 21:17

เราเองก็จะปรบมือด้วย และโทสะของเราจะเบาบางลง เราผู้เป็นพระยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาไว้”

ยะเอศเคล 24:13

“ ‘ขี้ตะกรันของเจ้าคือความสำส่อน เพราะเราพยายามชำระเจ้า แต่เจ้าก็ไม่อาจชำระจากมลทินได้ เจ้าจะไม่สะอาดเอี่ยมอ่องอีก จนกระทั่งโทสะที่เรามีต่อเจ้าสงบลง

ยะเอศเคล 24:8

เพื่อกระตุ้นโทสะและการแก้แค้น เราจึงทิ้งโลหิตของนางบนหินโล่งเตียน เพื่อโลหิตนั้นจะไม่ถูกกลบ

ยะเอศเคล 44:7

นอกเหนือจากความประพฤติอันน่าชิงชังอื่นๆ แล้ว เจ้ายังพาชาวต่างชาติผู้ไม่ได้เข้าสุหนัตทั้งกายและใจเข้ามายังสถานนมัสการของเรา เป็นการทำให้วิหารของเรามัวหมอง ในขณะที่เจ้าถวายอาหาร ไขมัน และเลือดแก่เรา เจ้าก็ละเมิดพันธสัญญาของเรา

ยะเอศเคล 6:12

คนที่อยู่ไกลออกไปจะตายเพราะโรคระบาด คนที่อยู่ใกล้จะตายเพราะสงคราม คนที่รอดชีวิตอยู่จะตายเพราะการกันดารอาหาร เราจะระบายความโกรธลงเหนือพวกเขาเช่นนี้แหละ

ยะเอศเคล 8:18

ฉะนั้นเราจะจัดการกับพวกเขาด้วยความโกรธ เราจะไม่เอ็นดูสงสารหรือไว้ชีวิตพวกเขา แม้พวกเขาจะตะโกนใส่หูเรา เราก็จะไม่ฟัง”

เลวีนิติ 26:28

เราจะต่อสู้กับเจ้าด้วยพระพิโรธ และเราเองจะลงโทษบาปของเจ้าหนักยิ่งขึ้นเจ็ดเท่า

เลวีนิติ 26:41

ซึ่งทำให้เราเป็นศัตรูกับเขา จนเราส่งพวกเขาไปยังดินแดนของเหล่าศัตรู ตราบจนจิตใจที่ไม่ได้เข้าสุหนัตของเขาถ่อมลงและพวกเขาชดใช้บาปของตน

อา​โม​ส 5:6

จงแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าและเจ้าจะมีชีวิตอยู่ มิฉะนั้นแล้วพระองค์จะทรงกวาดพงศ์พันธุ์โยเซฟไป เหมือนไฟที่เผาผลาญ และเบธเอลจะหาใครช่วยดับไฟไม่ได้เลย

เศฟันยาห์ 2:2

ก่อนที่กำหนดเวลาจะมาถึง และวันนั้นกระหน่ำเข้ามาเหมือนลมพัดแกลบ ก่อนที่ความเกรี้ยวกราดขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึงเจ้า ก่อนวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะลงมาเหนือเจ้า

หน​ังสือโรม 2:25

การเข้าสุหนัตมีคุณค่าถ้าท่านรักษาบทบัญญัติ แต่ถ้าท่านละเมิดบทบัญญัติ ท่านก็จะเหมือนไม่ได้เข้าสุหนัตเลย

พระบัญญัติ 10:16

ฉะนั้นจงเข้าสุหนัตใจของท่าน อย่าดื้อรั้นหัวแข็งอีกต่อไป

พระบัญญัติ 30:6

พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงให้จิตใจของท่านและของวงศ์วานของท่านเข้าสุหนัต เพื่อท่านจะรักพระองค์สุดจิตสุดใจและมีชีวิตอยู่

พระบัญญัติ 32:22

เพราะโทสะของเราจุดเปลวไฟ ซึ่งเผาถึงก้นบึ้งของแดนมรณา ไฟนั้นจะเผาผลาญโลกและพืชผลทั้งปวง และบันดาลให้ภูเขาทั้งหลายลุกเป็นไฟ

โคโลสี 2:11

ในพระองค์ท่านยังได้เข้าสุหนัตคือการสลัดวิสัยบาป ทิ้ง เป็นสุหนัตที่ไม่ได้ทำด้วยมือมนุษย์แต่ทำโดยพระคริสต์