Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 14:19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

19 พระองค์ทรงทอดทิ้งยูดาห์เสียสิ้นแล้วหรือ? ทรงเกลียดชังศิโยนหรือ? เหตุใดทรงทรมานเรา จนเยียวยาไม่หาย? ข้าพระองค์ทั้งหลายหวังว่าจะได้รับสันติสุข แต่ไม่มีอะไรดี หวังว่าจะได้รับการบำบัดรักษา แต่มีเพียงความอกสั่นขวัญแขวน

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

19 พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ? พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ? ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้? ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

19 พระองค์​ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์​เสียที​เดียวแล้วหรือ พระทัยของพระองค์​เกล​ียดศิโยนเสียแล้วหรือ ไฉนพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์​ทั้งหลาย จนไม่​มี​การรักษาข้าพระองค์​ให้​หาย ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสันติ​ภาพ แต่​ไม่มี​ความดี​มาเลย เรามองหาเวลาเยียวยา แต่​ประสบความสยดสยอง

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

19 ประชาชน​พูด​ว่า “พระองค์​ทอดทิ้ง​ยูดาห์​อย่าง​สิ้นเชิง​แล้วหรือ พระองค์​รังเกียจ​ศิโยน​มาก​ขนาดนั้น​เชียวหรือ ทำไม​พระองค์​ถึง​ได้​ทำร้าย​เรา ใน​เวลา​ที่​ไม่มี​หมอ​จะ​รักษา​พวกเรา พวกเรา​เฝ้ารอ​สันติสุข แต่​ไม่มี​อะไร​ดี​ให้​เห็น​เลย พวกเรา​เฝ้ารอ​เวลา​ที่​พวกเรา​จะ​ได้รับ​การรักษา กลับ​มี​แต่​เรื่อง​สยดสยอง​เกิดขึ้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

19 พระองค์​ได้​ละทิ้ง​ยะฮูดา​เด็ดขาด​แล้ว​หรือ, ใจ​แห่ง​พระองค์​ได้​เกลียด​เมือง​ซี​โอน​หรือ, เหตุผล​ประการ​ใด​พระองค์​ได้​โบย​ตี​พวก​ข้าพ​เจ้า, แล​ไม่​มี​ที่​จะ​รักษา​พวก​ข้าพ​เจ้า​ให้​หาย​เลย. พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​คอย​ดู​เพื่อ​จะ​ได้​ความ​สุข, แล​หา​มี​ความ​ดี​ไม่, แล​ได้​คอย​หา​เวลา​ที่​จะ​รักษา​หาย, แล​นี่​แน่ะ​มีแต่​ความ​ทุกข์.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

19 พระ​องค์​ไม่​ยอม​รับ​ยูดาห์​จริงๆ หรือ พระ​องค์​เกลียด​ชัง​ศิโยน​หรือ เหตุใด​พระ​องค์​จึง​ได้​เข่นฆ่า​พวก​เรา จน​กระทั่ง​ไม่​มี​การ​รักษา​ให้​หายขาด เรา​มอง​หา​สันติสุข แต่​ไม่​มี​สิ่ง​ดี​อัน​ใด​เกิด​ขึ้น เรา​หวัง​ว่า​จะ​หาย​จาก​โรค​ภัย แต่​ดู​เถิด มี​สิ่ง​ที่​ทำ​ให้​ต้อง​กลัว

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 14:19
26 Iomraidhean Croise  

แต่เหล่าประชากรก็เยาะเย้ยบรรดาทูตของพระเจ้า ลบหลู่พระดำรัสของพระองค์ และหมิ่นประมาทผู้เผยพระวจนะทั้งหลาย จนพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าพลุ่งขึ้นต่อประชากรของพระองค์จนไม่อาจระงับยับยั้งได้อีกต่อไป


ถึงกระนั้นเมื่อข้ามุ่งหวังสิ่งที่ดีกลับได้สิ่งที่เลวร้าย เมื่อข้ามองหาความสว่างกลับได้ความมืดมน


เมื่อพระเจ้าทรงได้ยิน พระองค์ก็ทรงพระพิโรธยิ่งนัก พระองค์ไม่ทรงยอมรับอิสราเอลเลย


แต่บัดนี้พระองค์ได้ทรงปฏิเสธและได้เหวี่ยงข้าพระองค์ทิ้งแล้ว พระองค์ได้ทรงพระพิโรธอย่างยิ่งต่อผู้ที่ทรงเจิมตั้งไว้


ผู้ที่ถูกตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังทำคอแข็งไม่ฟัง จะแหลกสลายเกินเยียวยาในชั่วพริบตา


“เราได้ทิ้งนิเวศของเรา เราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง เราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจ ไว้ในมือของศัตรู


มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเรา เขาคำรามใส่เรา ดังนั้นเราจึงเกลียดเขา


แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ต่อให้โมเสสและซามูเอลมายืนวิงวอนเพื่อชนชาตินี้ต่อหน้าเรา เราก็จะไม่ใจอ่อนช่วยพวกเขา เอาพวกเขาออกไปให้พ้นหน้าเรา! ไปให้พ้น!


เหตุใดข้าพระองค์ปวดร้าวไม่สิ้นสุด และบาดแผลฉกรรจ์ของข้าพระองค์รักษาไม่หาย? พระองค์จะทรงเป็นเหมือนลำห้วยที่ลวงตาข้าพระองค์ เหมือนตาน้ำซึ่งไม่มีน้ำหรือ?


“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ ‘บาดแผลของเจ้ารักษาไม่ได้ เจ้าบาดเจ็บเกินจะเยียวยา


ไม่มีใครช่วยว่าคดีให้เจ้า ไม่มีการสมานแผลให้เจ้า ไม่มีการบำบัดให้เจ้า


เพราะพระเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ ไม่ได้ทรงทอดทิ้งอิสราเอลและยูดาห์ แม้ดินแดนของเขาจะเต็มไปด้วยความผิด ต่อหน้าองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล


พวกเขาจะได้ชื่อว่าเป็น ‘เงินที่ถูกทิ้งแล้ว’ เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงละทิ้งพวกเขาแล้ว”


“ ‘จงโกนผมและโยนทิ้งไป จงคร่ำครวญโศกเศร้าบนที่สูงอันโล่งเตียน เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงปฏิเสธและละทิ้งคนในชั่วอายุนี้ ซึ่งตกอยู่ภายใต้พระพิโรธของพระองค์


เรามุ่งหวังสันติสุข แต่มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เรามุ่งหวังเวลาแห่งการเยียวยารักษา ก็มีแต่เพียงความสยดสยอง


ในกิเลอาดไม่มียาหรือ? ที่นั่นไม่มีแพทย์เลยหรือ? ทำไมจึงไม่มีการเยียวยาบาดแผล ของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าให้หาย?


ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย เราจะพูดอะไรเพื่อเจ้าได้? เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรหนอ? ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ย เราจะเทียบเจ้ากับสิ่งใดดี เพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้? บาดแผลของเจ้าลึกดั่งทะเล ใครเล่าจะเยียวยารักษาเจ้าได้?


“พระองค์ทรงระดมความอกสั่นขวัญแขวนรอบด้านเข้าใส่ข้าพระองค์ เหมือนเกณฑ์คนมาในวันงานเลี้ยงตามเทศกาล ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่มีใครหนีรอดหรือรอดชีวิตไปได้เลยแม้สักคนเดียว ศัตรูของข้าพระองค์ได้ทำลายล้าง บรรดาผู้ที่ข้าพระองค์ฟูมฟักเลี้ยงดูมา”


ยิ่งกว่านั้นตาของเราอ่อนล้า ในการเสาะหาความช่วยเหลืออย่างเปล่าประโยชน์ เราเฝ้ามองจากหอคอย หาชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเหลืออะไรเราไม่ได้


เว้นเสียแต่ว่าพระองค์ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายไปอย่างสิ้นเชิง และทรงพระพิโรธข้าพระองค์ทั้งหลายเกินกว่าจะวัดได้


บรรดาผู้อาศัยในมาโรทดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด รอคอยการบรรเทาทุกข์ เพราะภัยพิบัติจากองค์พระผู้เป็นเจ้า มาถึงประตูเยรูซาเล็มแล้ว


ขณะที่ผู้คนกำลังพูดกันว่า “สงบสุขและปลอดภัย” ขณะนั้นหายนะก็จะมาถึงพวกเขาในฉับพลันเหมือนการเจ็บท้องจะคลอดที่เกิดขึ้นกับหญิงมีครรภ์ และคนเหล่านั้นจะหนีไม่พ้น


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan