4 मेम्मा मे न-ब्लले ङाउ-डु़म्लाचो़मिम नुङ ब्लले सामनुङमामिम खुम्बु बेम्डिमा साखाम थो़पा गन्खोपडा गन्पा माम्चु़नीलाई आरे र्वाक्तो सेव साट्मिडी: “आमेन, हल्लेलूयाह!”
मा गो गानीलाई बेबेट्निनिम होम्साका खोत्ले ल्वा होङङा दोमु मेर्मिमलाई सीनिमी। रेप्नी, सु़म्दिसेर हुक्पा थारीसम्म वो गो गानीनुङ दु़म्ङुम बुङु।”
मेजो़पा ल्वालाम न-छाम्सिमु मेग्वाक्किनी, लावो मेजो़पा मुनाङलामका सेल्किनी। [हेङालोने किब्दी, यु़म नुङ यु़म-झ्वाक्सी, हेल्लो लोवो इनीमाङा सो़। आमेन]’
इनी न-गोका माम्चु़नीकु नङ कोनिलो गानी जो़होमका आलासो़ र्वानी लोवो गानी र्वाक्तोङा बोनिमिम ल्वा वाङमिमका थेसिमेथेन्मी माला मेर्मिमका हेसाका “आमेन” र्वामी?
मेम्मा ब्लले सामनुङमामिमगोडाम कोलेका हेल्लो लोवो बाट्पाम बाट्पा माम्चु़नीकु छोक्चोका देम्पा सो़नाकु येतले कान्चु़रेमिम मे येतले पाह्रीचो़मिमलाई ग्वाक्तु़मी।
आकोतिमा पाह्रीला हापा सेर्पामिमका येपा होप्माम लो़लाम थो़उतो, मेर्मिमका आरे र्वाम्डी: “हल्लेलूयाह! गुइलाई सेल्पा माम्चु़नी, गुमी खोत्लेकु डला बुमी, मा गुमी यु़मनुङमा बुमी,
मेम्मा मेर्मिमका आथावो आरे र्वाक्साका येम्डी: “हल्लेलूयाह! मे डोक्पु शहर ख्याक्पालामका हेल्लो लोवो कुइकु गेले लहोम बु।”
मेम्मा छो़म सेर्पा मु़चु़मिम होङङा येपा, ब्लोकु होङङा येपा नुङ डोक्पु बुलु़लु़ बु़मिम होप्माम लो़लाम गो थो़उतो, मेरामका आरे र्वाक्ताम बाइडा: “हल्लेलूयाह! हेङालोने इकीमा मिप्रङमा खोत्लेडाम यु़मनुङमा माम्चु़नीका साखाम थो़मी।
मे ब्लले सामनुङमिमका “आमेन” र्वाम्डी। मेम्मा ङाउ-डु़म्लाचो़मिमका कुम्सिम्डिमा भेन्दाचो़ सेव साट्मिडी।