53 उहाँ भुँख्ल रहुइयन असल चिजले भरिभराउ पाररख्ल तर धनी मनैन छुच्छ हाँठ पठारख्ल।
53 भुँखाइलहुँक्रिहिनहे ऊ मजा चिजसे तृप्त पारल बताँ। और धनीनहे ऊ खाली हाँथ पठाइल बताँ।
धार्मिकतक लाग भुँखाइल-पियासल मनै आशिष पाइल मनै हुइट, काकरकि हुँकन्हक भुँख-पियास मेट्नेबाटन।
परमेश्वर आपन सेवक इस्राएलीन सहायता कर्ठ। उहाँ आपन मनैन दया कर्ना प्रतिज्ञा नैबिस्रैलहुइट।
टुह्र भुँख्ल रहुइयन आशिष पाइल मनै हुइटो, काकरकि टुह्र अघैबो। टुह्र रुइना मनै आशिष पाइल मनै हुइटो, काकरकि टुह्र हँस्बो।
“तर टुह्र धनी मनैन धिक्कार बा! काकरकि टुह्र आपन सुखचैन पासेक्लो।
येशू हुँकन कल, “अनन्त जीवन देना रोटी मैहे हुइटुँ। म्वारम विश्वास कैक म्वार चेला हुइना मनैयह कबु फे भुँख-प्यास नैलगहीँस।
भैयौ, परमेश्वर टुँहन बलाइल समयम टुह्र कसिन रलहो? उ विचार करो। मनैन्हक हिसाबले टुह्र धेर जन बुद्धिमान्, या शक्तिशाली या खानदानी नैरलहो।
आवश्यक परल सब चिज टुन्हकठे बा हुँ। टुह्र त धनी होरलो हुँ। हम्र राजा नैरलसे फे, टुह्र राजा होगैलो। जाट्टीसे टुह्र राज्य कर्टो त मजा हुइनेरह। तब टुन्हक सँगसँग हम्र फे राज्य कर सेक्नेरलही।