6 तर सुख-विलासम मस्त रना विधवा जिटीह मुवल बराबर हो।
6 उ विधवन जेने अपन सारा समय सुख सुबिधामे बितैथाँ, ओइने शरीरमे ते जित्ती बताँ, पर आत्मामे मुगिल बताँ।
येशू हुँकहीन कल, “मुवलअस मनै मुवल मनैन माटी देह्हीँ, टुँ म्वार पाछ लागो।”
तबदोस्र मै मनमन कहम “म्वारठे धेर वर्षसम खाइ पुग्ना सस्ता सम्पत्ति बा। आबठेसे मै सुखचैनम बैठम, खैम, पियम ओ मोजमजा करम।”’
“छोट्की छावा टनिक्क दिनम आपन भाग सम्पत्ति बेँच्क बरादूरीक देशम चलगैल् ओ मोजमजाम छाडा जीवन जिटी आपन सब सम्पत्ति उराडारल।
काकरकि यी म्वार छावा मुरलहा, जिक आरहल, हेरारलहा, भेटगिरहल।’ तब हुँक्र खुशीयाली मनाइ लग्ल।
हम्र खुशी ओ आनन्द मनाइ पर्ठा, काकरकि यी ट्वार भैया मुरलहा, जिक आरहल, हेरारलहा, भेटगिरहल।’”
येशू कल, “एकठो धनी मनैया रह। ऊ महङ-महङ झुल्वा घाल, ओ सड्ड ऐसआरामक जीवन बिताए।
नैरलह कलसे, केहीह ह्यार गैलहो त? का मजामजा लुगा घल्ना मनैयह ह्यार गैलहो? ओसिन लुगा घल्ना ओ मोजमजाम जिना मनै त राजदरवारम रठ।
आपन अट्टेरीपन ओ पापक कारण टुह्र आत्मिक रूपले मुवल रलहो।
हम्र अटेर कैक आत्मिक रूपले मुवल रलसे फे उहाँ ख्रीष्टकसँग हमन फेदोस्र जियादेल। टुह्र मुक्ति पैलक फे परमेश्वरक अनुग्रहले हो।
धर्मशास्त्रम लिखल बा, “रै निन्दाइल मनैया उठ् ओ मुवलमसे जाग, ओ ख्रीष्ट ट्वारम चम्कहीँ।”
टुह्र पाप कर्लक कारण ओ व्यवस्था अनुसार खतना नैकर्ना गैरयहूदी मनै हुइलकओर्से एक समयम टुह्र आत्मिक रूपम मुवल रलहो। तर आब त परमेश्वर टुँहन ख्रीष्टकसँग जियारख्ल ओ हमार सब पाप क्षमा कैदेरख्ल।
हुँक्रमध्ये कत्रा मनै घर-घरम जाक पापक बोझले दबल, किसिम-किसिमक खराब इच्छक वशम परल, कमजोर महिलन आपन अधीनम पर्ठ।
पृथ्वीम धनी मनै मोजमजा ओ सुखविलासम आपन जीवन बितैती आइट। कट्वापैना दिनिक लाग हुँक्र अपन्हेह ठुल्हारख्ल।
ऊ जत्रा मानसम्मान पाइल ओ ऐशआराम करल रह, ओत्रह ओहीह कष्ट ओ शोक देओ काकरकि ऊ मनमन कठ्या, ‘मै त महारानी होक बैसलबाटुँ, मै विधवा नैहुइटुँ, महीह कबु फे शोक कर नैपरी।’
“सार्डिस मण्डलीक हेरविचार कर्ना दूतह यी बात लिखो: ज्याकरठे सातठो तोरैँया ओ परमेश्वरक सातठो आत्मा बा, उहाँ असिक कठ: टुँहार काम महीह थाहाँ बा, टुह्र जिटीह बाटो कना नाउँ चलल् बा, तर वास्तवम टुह्र मुवल बाटो।