Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 6:26 - พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

26 ประชาชน​ที่​น่าสงสาร​ของ​ผม ให้​ใส่​เสื้อ​กระสอบ และ​เอา​ขี้เถ้า​มา​ใส่​หัว​ซะ ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ เหมือน​กับ​ว่า​ลูกชาย​คนเดียว​ของเจ้า​ตาย ร้องไห้​อย่าง​ขมขื่น​เพราะ​ความ​หายนะ​จะ​เกิดขึ้น​กับ​พวกเรา​ใน​ทันที​ทันใด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

26 ประชากรของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้ทุกข์เหมือนทำเพื่อบุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างขมขื่นที่สุด เพราะว่าผู้ทำลาย มาสู้เราในทันทีทันใด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

26 โอ บุ​ตรสาวแห่งประชาชนของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้​ทุกข์​เหมือนเพื่​อบ​ุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างแสนขมขื่​นที​่​สุด เพราะว่าผู้ทำลายมาสู้เราในทั​นที​ทันใด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

26 พี่น้องร่วมชาติเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบ และเกลือกกลิ้งอยู่ในกองขี้เถ้าเถิด จงร้องไห้คร่ำครวญอย่างรันทดขมขื่น เหมือนสูญเสียลูกชายคนเดียวที่มีอยู่ เพราะในทันทีทันใด ผู้ทำลายล้างจะยกมาโจมตีเรา

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

26 โอ้​บุตรหญิง​พล​เมือง​ของ​ข้าพ​เจ้า, จง​มัด​ตัว​ไว้​ด้วย​ผ้า​หยาบ, แล​กลิ้งเกลือก​ตัว​เจ้า​ใน​ขี้​เท่า, แล​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เป็น​ความ​ขม​ใจ​ที่สุด, เหมือน​จะ​ทำ​เพราะ​ลูก​ผู้ชาย​คน​เดียว, เพราะ​ผู้​ปล้น​จะ​มา​เหนือ​พวกเรา​โดยพลัน.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

26 โอ บุตร​หญิง​ของ​ชน​ชาติ​ของ​ข้าพเจ้า​เอ๋ย จง​สวม​ผ้า​กระสอบ และ​กลิ้ง​ใน​กอง​ขี้เถ้า ร้อง​คร่ำครวญ​เหมือน​ร้อง​ให้​กับ​บุตร​ชาย​ที่​มี​เพียง​คน​เดียว ร้อง​รำพัน​ด้วย​ความ​ขมขื่น เพราะ​ผู้​ทำลาย จะ​โจมตี​พวก​เรา​ใน​ทันที

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 6:26
42 Iomraidhean Croise  

และ​นาง​เดิน​ไป​นั่ง​อยู่​ห่างๆ​เท่ากับ​ระยะทาง​ลูกศร​ยิง​ถึง นาง​พูด​ว่า “อย่า​ให้​ฉัน​ต้อง​เฝ้าดู​ลูก​ของฉัน​ตาย​เลย” แล้ว​นาง​นั่ง​อยู่​ห่างๆ​และ​เริ่ม​ร้องไห้


ใน​หู​เขา​มี​แต่​เสียง​อัน​น่า​สะพรึงกลัว​ก้อง​อยู่ และ​เมื่อ​เขา​รุ่งเรือง​ก็​กังวล​ว่า​จะ​มี​โจร​มา​ปล้น​เขา


โยบ​นั่ง​อยู่​กลาง​กอง​ขี้เถ้า​และ​ใช้​เศษ​หม้อดิน​แตก​เกา​ครูด​ตาม​ตัว


ในวันนั้น พระยาห์เวห์​องค์​เจ้า​ชีวิต​ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น​เรียก​ให้​คนร้องไห้​และ​โศกเศร้า เรียก​ให้​คนโกนหัว​และ​ใส่​เสื้อผ้า​กระสอบ​ไว้ทุกข์


ดังนั้น​ผม​ถึง​พูดว่า “อย่ามองผม ให้​ผม​ร้องไห้​อย่างขมขื่น ไม่ต้อง​พยายาม​มา​ปลอบโยนผม​ใน​เรื่องที่​พวกคน​ที่ผมรัก​ถูกทำลาย”


ใน​วันนั้น​แทนที่​จะ​มี​น้ำหอม​ก็​จะมี​กลิ่นเหม็น แทนที่​จะมี​ผ้าคาดเอว​สวยๆ​ก็​จะมี​แค่​เชือก แทนที่​จะมี​ทรงผม​สวยงาม​ก็​จะ​หัวล้าน แทนที่​จะมี​เสื้อคลุม​หรูหรา​ก็​จะ​มี​ผ้า​กระสอบ และ​แทนที่​จะ​สวยงาม ก็จะ​อับอาย


ดังนั้น ความผิดนี้​ของเจ้า​จะ​เป็นเหมือน​รอยแตก​ใน​กำแพงสูง​ที่​ปริ​ออกมา​ใกล้จะพังแล้ว และ​มัน​จะ​พังลงมา​ทันที​ใน​ชั่วพริบตา


พวกคุณนาย​ที่​ใช้ชีวิต​แสนสบาย​ให้​กลัว​จน​ตัวสั่น พวกสาวๆ​ที่​คิดว่า​ตัวเอง​มั่นคงแล้ว​ให้​ตัวสั่นงันงก ถอดเสื้อผ้า​ของเจ้า​ออกซะ​และ​ให้​สวม​ผ้า​กระสอบแทน


ดังนั้น​นักทำลาย​จึง​เดินทาง​มา​จาก​ที่​แห้งแล้ง​ใน​ทะเลทราย ที่​เป็น​อย่างนี้​ก็​เพราะ​ดาบ​ของ​พระยาห์เวห์​กำลัง​กลืนกิน​จาก​สุด​ปลายโลก​ด้านหนึ่ง​ไป​สุด​ปลาย​อีก​ด้านหนึ่ง ไม่มี​สันติสุข​สำหรับ​สิ่งมีชีวิต​หน้าไหน​ทั้งสิ้น


ถ้า​พวกท่าน​ไม่ยอม​ฟัง​สิ่งนี้ ผม​ก็​จะ​ร้องไห้​ให้​กับ​ความหยิ่งผยอง​ของท่าน ผม​จะ​หลั่ง​น้ำตา​อย่าง​ขมขื่น​และ​น้ำตา​ก็​จะ​ไหลพราก​จาก​ตา​ของผม เพราะ​ฝูงแกะ​ของ​พระยาห์เวห์​ถูกจับ​เอาไป​เป็น​เชลย​แล้ว


เยเรมียาห์ เอา​คำ​พูดนี้​ไป​บอก​กับ​ยูดาห์​ว่า ‘เรา​หลั่ง​น้ำตา​ทุก​คืนวัน​ไม่เคย​หยุดหย่อน เพราะ​การ​ทำลาย​ล้าง​อัน​ใหญ่หลวง​ที่​เกิดขึ้น​กับ​คน​ที่​เรารัก เพราะ​เขา​มี​แผล​อัน​เจ็บปวด​แสนสาหัส


พวกเขา​จะ​มี​แม่ม่าย​มากกว่า​จำนวน​เม็ดทราย​ที่​ทะเล​เสียอีก ใน​ตอน​กลางวัน เรา​จะ​ทำลาย​ล้าง​แม่​ทุกคน​ของ​คนหนุ่ม เรา​จะ​นำ​ความ​หวาดกลัว​และ​สิ่ง​ที่​น่าสยดสยอง​ให้​เกิดขึ้น​กับ​เขา​ใน​ทันที


ขอให้​มี​เสียง​ร้อง​โหยหวน​จาก​บ้าน​ของ​พวกเขา เมื่อ​พระองค์​นำ​กองทัพ​บุก​มา​โจมตี​พวกเขา​ใน​ทันทีทันใด เพราะ​พวกมัน​ขุด​หลุม​พราง​ดัก​ข้าพเจ้า และ​ทำ​บ่วงแร้ว​ดัก​เท้า​ของ​ข้าพเจ้า


พระองค์​พูด​ว่า​อย่างนี้ “พวกเรา​ได้ยิน​เสียง​ของ​ความอลหม่าน ความหวาดกลัว และ​ความไม่สงบสุข


ใน​เวลานั้น คน​พวกนี้​และ​เยรูซาเล็ม​จะ​ได้ยิน​ว่า “ลม​พายุ​ร้อน​จาก​เนินเขา​โล่ง​เตียน​จาก​ถิ่น​แห้งแล้ง​ใน​ทะเลทราย​จะ​พัด​ถล่ม​ใส่​คน​ที่​น่าสงสาร​ของ​เรา มัน​ไม่ได้​เป็น​ลม​ชนิด​ที่​พัด​ให้​แกลบ​กระจัด​กระจาย​ไป​หรือ​เพื่อ​พัด​ให้​สะอาด


หายนะ​หนึ่ง​ผ่านไป อีก​หายนะ​หนึ่ง​ตามมา แผ่นดิน​ทั้งหมด​ได้​ถูก​ทำลาย​ราบคาบ ทันใดนั้น พวก​เต็นท์​ของผม​ก็​ถูก​ทำลาย ภายใน​พริบตา พวกม่าน​ของ​เต็นท์​ก็​ถูก​ทำลาย​ไปด้วย


เพราะ​อย่างนี้ ให้​สวม​ผ้า​กระสอบ​ร้องไห้​คร่ำครวญ เพราะ​ความโกรธ​อัน​ร้อนแรง​ของ​พระยาห์เวห์​ยัง​ไม่ได้​หัน​ไป​จากเรา


พวกเขา​รักษา​บาดแผล​คน​ที่​น่าสงสาร​ของเรา​อย่าง​ชุ่ยๆ พวกเขา​พูด​ว่า ‘สันติสุข สันติสุข’ ทั้งๆที่​ไม่มี​สันติสุข


ผม​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​คน​ที่​ผมรัก​จาก​แดนไกล​ว่า “พระยาห์เวห์​ไม่ได้​อยู่​ใน​ศิโยน​หรือ กษัตริย์​ของ​ศิโยน​ไม่ได้​อยู่​ใน​เมือง​หรือ” พระยาห์เวห์​พูด​ว่า “แล้ว​ทำไม​พวกเขา​ถึง​ยั่วโมโห​เรา ด้วย​รูปเคารพ​จาก​ต่างชาติ​ที่​ไม่​เที่ยงแท้​เล่า”


คน​ที่​ผมรัก​บาดเจ็บ ผม​ก็​เลย​บาดเจ็บ​ไปด้วย ผม​รู้สึก​หมดหวัง และ​ใจ​ผม​เต็ม​ไปด้วย​ความ​ท้อแท้


ผม​อยาก​จะ​ให้​หัว​ของผม​เต็ม​ไปด้วย​น้ำ และ​ดวงตา​ของผม​เป็น​น้ำพุ​แห่ง​น้ำตา ผม​จะได้​ร้องไห้​ทั้งวัน​ทั้งคืน ผม​จะได้​ร้องไห้​ให้​กับ​คน​ที่​ผมรัก​ที่​ถูกฆ่า


พระยาห์เวห์​พูด​ว่า “เรา​จะ​ร้องไห้​คร่ำครวญ​ให้​ภูเขา และ​เรา​จะ​ร้องเพลง​งานศพ​ให้​ทุ่งหญ้า​ใน​ที่​เปล่า​เปลี่ยว​แห้งแล้ง เพราะ​พวกมัน​ถูก​ทิ้ง​ร้าง​ว่างเปล่า เพื่อ​จะได้​ไม่มีใคร​เดิน​ผ่านมา และ​พวกมัน​ก็​ไม่​ได้ยิน​เสียง​วัว​ใน​แผ่นดิน​นั้น แม้แต่​นก​บน​ท้องฟ้า​ไป​จนถึง​สัตว์ป่า​ก็​หนี​ไป​กัน​หมด​แล้ว พวกมัน​ไป​กัน​หมด​แล้ว


ฉัน​ร้อง​คร่ำครวญ​เพราะ​เรื่อง​เหล่านี้ ดวงตา​ของฉัน​นอง​ไปด้วย​น้ำตา ฉัน​รู้สึก​อย่างนี้ เพราะ​ไม่มี​ผู้ปลอบใจ​อยู่​ใกล้ฉัน ไม่มีใคร​ทำให้​ฉัน​รู้สึก​ดีขึ้น ลูกๆ​ของฉัน​เป็น​เหมือนกับ​ดินแดน​ที่​รกร้าง เพราะ​ศัตรู​ของ​พวกเขา​มีชัย​เหนือ​พวกเขา


เธอ​ร้องไห้​คร่ำครวญ​อย่าง​ขมขื่น​ใน​ยามค่ำคืน และ​น้ำตา​อาบแก้ม ไม่มีใคร​ปลอบโยน​เธอเลย ใน​ท่ามกลาง​คนเหล่านั้น​ที่​รักเธอ เพื่อนๆ​ของเธอ​ต่าง​ก็​พากัน​ทรยศ​เธอ พวกเขา​ได้​กลายเป็น​ศัตรู​ของเธอ


ตา​ของผม​มี​น้ำตา​คลอเบ้า ท้องไส้​ผม​ปั่นป่วน​ไปหมดแล้ว ตับ​ผม​ทะลัก​ลง​สู่​ดิน​แล้ว เพราะ​คน​ของผม​ถูก​ทำลาย ลูกเล็ก​เด็กแดง​ก็​เป็นลม​ล้มพับ​ไป​บน​ถนน​ในเมือง


พระองค์​ทำให้​ฟัน​ผม​พัง​ละเอียด​ด้วย​ก้อนกรวด พระองค์​กระทืบ​ผม​จมดิน


น้ำตา​ไหล​จาก​ดวงตา​ของผม​อย่าง​สายน้ำ เพราะ​คน​ของผม​ล่มจม


พวกแม่​ที่​เต็ม​ไปด้วย​ความรัก เอา​ลูก​ของ​ตัวเอง​มา​ต้มกิน พวกลูกๆ​ได้​กลาย​เป็น​อาหาร​สำหรับ​พวกเขา ตอนที่​คนของผม​ถูก​ทำลาย


ขนาด​หมาไน​ยัง​เลี้ยง​นม​ลูก​ของมัน แม้แต่​แม่หมา​ยัง​ให้​ลูก​ของมัน​ดูดนม​จากเต้า แต่​ทำไม​คนของเรา​ถึง​โหดร้าย เหมือน​นกกระจอก​เทศ​ที่​ทิ้ง​ลูก​ของมัน​ใน​ที่​เปล่า​เปลี่ยว​แห้งแล้ง


ดังนั้น​ความ​ชั่วร้าย​ของ​คนของผม​นั้น ยิ่งใหญ่​กว่า​ความบาป​ของ​เมืองโสโดม​เสียอีก เมือง​โสโดม ถูก​ทำลาย​ไป​ชั่วพริบตา ทั้งๆที่​ไม่ได้​ถูก​โจมตี


เรา​จะ​เปลี่ยน​การเฉลิม​ฉลอง​ของเจ้า​ให้​กลาย​เป็น​เวลา​เศร้า​หมอง และ​เปลี่ยน​เสียงเพลง​ของเจ้า​ให้​กลาย​เป็น​เพลงไว้ทุกข์ เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​ต้อง​สวมใส่​ผ้า​กระสอบ​รอบเอว​ของเจ้า​ทุกคน และ​จะ​ทำ​ให้​พวกเจ้า​ต้อง​โกนหัว​เพราะ​เศร้าโศก​เสียใจ เรา​จะ​ทำ​ให้​ความเศร้าโศก​นั้น​เหมือน​เศร้าโศก​ที่​สูญเสีย​ลูกชาย​เพียง​คนเดียว​ไป วัน​เวลานั้น​จะ​ขมขื่น​ถึงที่สุด”


เมื่อ​ข่าวนี้​ไป​ถึง​หู​ของ​กษัตริย์​เมือง​นีนะเวห์ พระองค์​ลุกขึ้น​จาก​บัลลังก์ ถอด​เสื้อคลุม สวมใส่​ผ้า​กระสอบ​แทน และ​นั่ง​บน​กองขี้เถ้า


เรา​จะ​เท​วิญญาณ​แห่ง​ความเมตตา​สงสาร​และ​การวิงวอน​ลง​บน​ครอบครัว​ของ​ดาวิด​และ​ลง​บน​ชาว​เยรูซาเล็ม พวกเขา​จะ​แสวงหา​การอภัยโทษ​จาก​เรา​ผู้​ที่​พวกเขา​แทง และ​พวกเขา​จะ​ร้องไห้​เสียใจ​ให้​กับ​เรา เหมือนกับ​ร้องไห้​ให้​กับ​ลูกโทน​ที่​ตายไป และ​พวกเขา​จะ​ร้อง​อย่าง​ขมขื่น​เหมือนกับ​ร้องให้​กับ​ลูกหัวปี​ที่​ตายไป


เมื่อ​พระองค์​เดิน​มา​ใกล้​ประตู​เมือง ก็​สวน​กับ​ขบวน​แห่​ศพ​ของ​คนๆ​หนึ่ง เขา​เป็น​ลูกชาย​เพียง​คน​เดียว​ของ​หญิงม่าย​คน​หนึ่ง มี​ชาวบ้าน​เป็น​จำนวน​มาก​เดิน​มา​กับ​ขบวน​พร้อม​กับ​หญิงม่าย​คน​นั้น


ให้​เศร้า​โศก​เสียใจ และ​ร้องไห้ ให้​เปลี่ยน​เสียง​หัวเราะ​เป็น​เสียง​คร่ำครวญ ให้​เปลี่ยน​ความสุข​สนุก​สนาน​เป็น​ความ​เศร้า​หมอง


คน​รวย​ทั้งหลาย ฟัง​ไว้​ให้​ดี ร้องไห้​คร่ำครวญ​ซะ เพราะ​ความ​ทุกข์ยาก​กำลัง​มา​ถึง​คุณ​แล้ว


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan