เยเรมีย์ 3:25 - พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย25 ขอให้เรานอนลงในความอับอายของตัวเอง และปล่อยให้ความอับอายขายหน้าคลุมตัวเราไว้ เพราะว่าเราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ทั้งเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่เรายังเป็นหนุ่มสาวจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ เราไม่ได้เชื่อฟังพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราเลย” Faic an caibideilTuilleadh tionndaidheanฉบับมาตรฐาน25 ให้เรานอนลงในความอายของเรา และให้ความอัปยศคลุมเราไว้ เพราะเราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ทั้งตัวเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่เราเป็นอนุชนอยู่จนทุกวันนี้ และเราไม่ได้ฟังพระสุรเสียงแห่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา” Faic an caibideilพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV25 ให้เรานอนลงจมในความอายของเรา และให้ความอัปยศคลุมเราไว้ เพราะเราได้กระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ทั้งตัวเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่เราเป็นอนุชนอยู่จนทุกวันนี้ และเราหาได้เชื่อฟังพระสุรเสียงแห่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราไม่” Faic an caibideilพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย25 ให้ข้าพระองค์ทั้งหลายนอนลงด้วยความอับอาย และเอาความอัปยศอดสูคลุมกาย ทั้งข้าพระองค์ทั้งหลายและบรรพบุรุษ ได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ตั้งแต่ข้าพระองค์ทั้งหลายยังเยาว์วัยตราบจนบัดนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้เชื่อฟังพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย” Faic an caibideilพระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 194025 ให้พวกเรานอนลงในความละอายของพวกเรา, แลให้ความกลัวสะดุ้งได้ปิดคลุมพวกเราไว้, เพราะพวกเราได้ผิดต่อพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา, คือพวกเราแลบิดาทั้งปวงของพวกเรา, ตั้งแต่เป็นหนุ่มๆ แห่งพวกเราจนถึงทุกวันนี้, แลไม่ได้ประพฤติตามเสียงตรัสของพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา Faic an caibideilพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)25 ให้พวกเรานอนลงกับความอับอายของเราเถิด และให้ความอัปยศปกคลุมพวกเรา เพราะพวกเราและบรรพบุรุษของเราได้ทำบาปต่อพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา ตั้งแต่ครั้งโบราณกาลมาจนถึงบัดนี้ และพวกเราไม่ได้เชื่อฟังพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา Faic an caibideil |
สิ่งชั่วร้ายต่างๆที่เจ้าได้ทำไปจะตีสอนเจ้า และการหันเหไปจากเราก็จะทำให้เจ้าได้รับบทเรียน เพื่อเจ้าจะได้รู้ว่ามันชั่วร้ายและขมขื่นแค่ไหนที่เจ้าได้ทอดทิ้งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าไป และเจ้าก็ไม่ได้มีความเกรงกลัวต่อเราเลย” พระยาห์เวห์ เจ้านายของผม ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดไว้ว่าอย่างนี้
“เยเรมียาห์ ไปพูดให้กับคนเยรูซาเล็มได้ยินว่า พระยาห์เวห์พูดว่า เรายังจำได้ถึงความรักอันมั่นคงที่เจ้ามีให้กับเราเมื่อเจ้ายังเป็นเด็กอยู่ เรายังจำได้ถึงความรักที่เจ้ามีให้กับเราในฐานะเจ้าสาว และเรายังจำได้ว่าเจ้าได้ติดตามเราไปในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง และในดินแดนที่ยังไม่เคยเพาะปลูกมาก่อน
คนพูดกันว่า ‘พวกเรามามัวนั่งทำอะไรกันอยู่ที่นี่ รวบรวมกันและยกพวกกันเข้าไปในเมืองที่มีป้อมปราการ ถ้าจะถูกทำลายก็ให้ไปถูกทำลายที่นั่นเถอะ เพราะพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราได้กำหนดไว้แล้วว่า พวกเราจะต้องพินาศ และพระองค์ทำให้เราดื่มยาพิษ เพราะว่าเราทำบาปต่อพระองค์’
ตอนแรกที่เรา ยาห์เวห์ เจออิสราเอลนั้น พวกเขาเป็นเหมือนกับองุ่นที่แสนหวานในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง ตอนแรกที่เราเห็นบรรพบุรุษของพวกเจ้า พวกเขาเหมือนกับผลมะเดื่อดีเลิศในปีแรก แต่เมื่อพวกเขาไปที่บาอัลเปโอร์ และอุทิศตัวให้กับความอับอาย พวกเขากลายเป็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียนเหมือนกับรูปเคารพพวกนั้นที่พวกเขารัก