Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 4:8 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971

8 ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงสวมผ้ากระสอบ จงคร่ำครวญและร้องไห้ เพราะพระพิโรธอันร้อนแรงของพระเจ้า มิได้หันกลับไปจากเรา>>

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

8 ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงสวมผ้ากระสอบ จงคร่ำครวญและร้องไห้ว่า ‘เพราะพระพิโรธร้อนแรงของพระยาห์เวห์ ไม่ได้หันกลับไปจากเรา’ ”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

8 ด้วยเหตุนี้ เจ้​าจงสวมผ้ากระสอบ จงคร่ำครวญและร้องไห้ เพราะพระพิโรธอั​นร​้อนแรงของพระเยโฮวาห์​มิได้​หันกลับไปจากเรา”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

8 ฉะนั้นจงสวมเสื้อผ้ากระสอบ จงร้องไห้คร่ำครวญ เพราะพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า ยังไม่หันเหจากเรา

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

8 เพราะ​อย่างนี้ ให้​สวม​ผ้า​กระสอบ​ร้องไห้​คร่ำครวญ เพราะ​ความโกรธ​อัน​ร้อนแรง​ของ​พระยาห์เวห์​ยัง​ไม่ได้​หัน​ไป​จากเรา

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

8 เพราะ​เหตุ​ความ​นี้, เจ้า​จง​ผูก​รัด​เอว​ตัว​เจ้า​ไว้​ด้วย​ผ้า​หยาบ, จง​ร้องไห้​แล​คร่ำ​ครวญ, เพราะ​ความ​พิ​โร​ธ​อัน​ร้ายกาจ​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​ไม่​ได้​หันกลับ​จาก​พวกเรา.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 4:8
22 Iomraidhean Croise  

พระองค์ทรงปล่อยความกริ้วดุร้ายของพระองค์มาเหนือเขา ทั้งพระพิโรธ ความกริ้ว และความทุกข์ลำบาก คือคณะทูตสวรรค์ผู้ทำลาย


ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะไปหลังขดหลังงออยู่กับนักโทษ หรือล้มลงในหมู่พวกคนที่ถูกฆ่า ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่


จงพิลาปร่ำไห้ซิ เพราะวันแห่งพระเจ้ามาใกล้แล้ว วันนั้นจะมา เป็นการทำลาย จากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์


ในวันนั้น พระเจ้าจอมโยธา ทรงเรียกให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ ให้มีศีรษะโล้นและให้คาดตัวด้วยผ้ากระสอบ


หญิงที่อยู่สบายเอ๋ย ตัวสั่นเถิด ท่านผู้อิ่มใจเอ๋ย สะดุ้งตัวสั่นเถิด จงแก้ผ้า ปล่อยตัวล่อนจ้อน และเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้


เหตุฉะนั้น พระพิโรธของพระเจ้าจึงพลุ่งขึ้นต่อชนชาติของพระองค์ และพระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ออกสู้เขาและตีเขา และภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะเทือน และซากศพของเขาทั้งหลายก็เหมือนขยะ ในกลางทาง ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็มิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ก็ยังเหยียดออกอยู่


คือคนซีเรียทางตะวันออกและคนฟีลิสเตียทางตะวันตก และเขาจะอ้าปากออกกลืนอิสราเอลเสีย ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่


ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าหาทรงเปรมปรีดิ์ในคนหนุ่มของเขาไม่ และมิได้ทรงมีพระกรุณาต่อคนกำพร้าพ่อหรือหญิงม่ายของเขา เพราะว่าทุกคนก็ไร้พระเจ้าและเป็นคนทำความชั่ว และปากทุกปากก็กล่าวคำโฉดเขลา ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่


มนัสเสห์กินเอฟราอิม เอฟราอิมกินมนัสเสห์ และทั้งคู่ก็สู้กับยูดาห์ ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่


ท่านผู้เลี้ยงแกะทั้งหลายเอ๋ย จงคร่ำครวญและร้องเถิด ท่านเจ้าของฝูงแกะ จงกลิ้งเกลือกในขี้เถ้า เพราะวันเวลาของการสังหารเจ้าและที่เจ้าต้อง กระจัดกระจาย มาถึงแล้ว และเจ้าทั้งหลายจะล้มลงเหมือนแกะผู้ตัวงาม


ความกริ้วอันแรงกล้าของพระเจ้าจะไม่หยุดยั้ง จนกว่าพระองค์จะทรงกระทำและให้สำเร็จ ตามพระทัยพระองค์ประสงค์ ในวาระสุดท้าย เจ้าทั้งหลายจะเข้าใจข้อความนี้


โมอับถูกกระทำให้ได้อายเพราะมันแตกเสียแล้ว คร่ำครวญและร้องร่ำไรอยู่ จงบอกแถวแม่น้ำอารโนนว่า โมอับถูกทิ้งร้างเสียแล้ว


บุตรีแห่งประชากรของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้ทุกข์เหมือนเพื่อบุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างแสนขมขื่นที่สุด เพราะว่าผู้ทำลาย มาสู้เราในทันทีทันใด


<<ดูก่อน ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ นี่แน่ะ จงดูซิ ว่ามีความทุกข์อันใดบ้างไหมที่เหมือนความทุกข์ ที่มาสู่ข้าพเจ้า เป็นความทุกข์ซึ่งพระเจ้าได้ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้า ในวันที่พระองค์ทรงกริ้วข้าพเจ้าอย่างเกรี้ยวกราดนั้น


บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงร้องไห้และคร่ำครวญเถิด เพราะเป็นเรื่องต่อสู้กับประชากรของเรา และต่อสู้กับบรรดาเจ้านายของอิสราเอล เขาถูกมอบไว้แก่ดาบพร้อมกับประชากรของเรา เพราะฉะนั้นจงตีที่โคนขาของเจ้าเถิด


<<บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงพิลาปร่ำไรเถิดว่า <อนิจจาหนอวันนั้น>


ท่านปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดเอวด้วยผ้ากระสอบและโอดครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชาจงคร่ำครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้า จงเข้าไป สวมผ้ากระสอบนอนค้างคืนสักคืนหนึ่ง เพราะว่าธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชา ได้ขาดไปเสียจากพระนิเวศแห่งพระเจ้าของท่าน


เราจะให้การเลี้ยงของเจ้าทั้งหลายกลับเป็นการไว้ทุกข์ และให้เสียงเพลงทั้งสิ้นของเจ้าเป็นคำคร่ำครวญ เราจะนำผ้ากระสอบมาที่เอวของคนทั้งหลาย และศีรษะทั่วไปก็จะล้าน และเราจะกระทำให้เป็นเหมือนการไว้ทุกข์ให้ บุตรชายคนเดียวของเขา และวาระสุดท้ายก็จะให้เหมือนวันที่ขมขื่น


จงกล้อนผมและโกนหนวดโกนเคราเสีย เพื่อไว้ทุกข์ให้แก่ลูกรักที่พอใจของเจ้า จงทำตัวให้ล้านมากขึ้นเหมือนนกแร้ง เพราะเขาทั้งหลายจะจากเจ้าไปเป็นเชลย


และพระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า <<จงนำหัวหน้าทั้งหลายของประชาชนแขวนตากแดด ไว้ต่อพระเจ้า เพื่อว่าพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดของพระเจ้าจะหันเห ไปจากอิสราเอลเสีย>>


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan