Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 4:11 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971

11 ในครั้งนั้น เขาจะกล่าวแก่ชนชาตินี้ และแก่กรุงเยรูซาเล็มว่า ลมร้อนจากที่สูงโล้นในถิ่น ทุรกันดารพัดมาสู่บุตรีประชากรของเรา ไม่ใช่จะมาฝัดหรือมาชำระ

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

11 “ในครั้งนั้น เขาจะกล่าวแก่ชนชาตินี้ และแก่กรุงเยรูซาเล็มว่า ‘ลมร้อนจากที่สูงโล่งในถิ่นทุรกันดารพัดมาสู่บุตรีประชากรของเรา ไม่ใช่จะมาฝัดหรือมาชำระ

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

11 “ในครั้งนั้น เขาจะกล่าวแก่​ชนชาติ​นี้ และแก่​กรุ​งเยรูซาเล็มว่า ‘ลมร้อนจากที่สูงในถิ่นทุ​รก​ันดารพัดมาสู่​บุ​ตรสาวประชาชนของเรา ไม่ใช่​จะมาฝัดหรือมาชำระ

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

11 เมื่อถึงเวลานั้นจะมีผู้บอกชนชาตินี้และชาวเยรูซาเล็มว่า “ลมร้อนจากที่สูงอันเวิ้งว้างในทะเลทรายพัดมายังประชากรของเรา แต่ไม่ใช่เพื่อฝัดร่อนหรือชะล้าง

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

11 ใน​เวลานั้น คน​พวกนี้​และ​เยรูซาเล็ม​จะ​ได้ยิน​ว่า “ลม​พายุ​ร้อน​จาก​เนินเขา​โล่ง​เตียน​จาก​ถิ่น​แห้งแล้ง​ใน​ทะเลทราย​จะ​พัด​ถล่ม​ใส่​คน​ที่​น่าสงสาร​ของ​เรา มัน​ไม่ได้​เป็น​ลม​ชนิด​ที่​พัด​ให้​แกลบ​กระจัด​กระจาย​ไป​หรือ​เพื่อ​พัด​ให้​สะอาด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

11 ใน​เวลา​นั้น​จะ​ได้​มี​คำ​บอก​แก่​ไพร่พล​นี้, แล​แก่​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม​ว่า, มี​ลม​แห่ง​มา​แต่​ที่​สูง​ทั้ง​หลาย​ใน​ป่าดง​ตรง​เข้า​หา​ลูก​หญิง​ของ​ไพร่พล​แห่ง​พวกเรา, จะ​มา​เพื่อ​จะ​พัด​มิได้​หรือ​จะ​ชำระ​มิได้,

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 4:11
28 Iomraidhean Croise  

พระองค์ทรงเทถ่านเพลิงและไฟกำมะถันใส่คนอธรรม ลมที่แผดเผาจะเป็นส่วนของเขาเหล่านั้น


เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงว่า <<อย่ามองข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาอย่างขมขื่น อย่าอุตส่าห์เล้าโลมข้าพเจ้าเลย เหตุด้วยการทำลายชนชาติของข้าพเจ้า>>


ด้วยการขับไล่ ด้วยการกวาดไปเป็นเชลย พระองค์ทรงต่อสู้แย้งกับเขา พระองค์ทรงกวาดเขาไปด้วยลมดุเดือดของพระองค์ในวันแห่งลมตะวันออก


เจ้าจะซัดมันและลมจะพัดมันไปเสีย และพายุจะกระจายมัน และเจ้าจะเปรมปรีดิ์ในพระเจ้า เจ้าจะอวดอ้างในองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล


ข้าพระองค์ทุกคนได้กลายเป็นเหมือนคนที่ไม่สะอาด และการกระทำอันชอบธรรมของข้าพระองค์ทั้งสิ้น เหมือนเสื้อผ้าที่สกปรก ข้าพระองค์ทุกคนเหี่ยวลงอย่างใบไม้ และความบาปผิดของข้าพระองค์ทั้งหลายได้พัดพาข้าพระองค์ไปเหมือนลม


เราจะกระจายเขาทั้งหลายไปเหมือนแกลบ ที่ถูกลมจากถิ่นทุรกันดาร


<<เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า <ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน อย่าให้หยุดยั้ง เพราะบุตรสาวพรหมจารีแห่งประชากรของ เราถูกเจ็บบาดแผลเหวอะหวะ ถูกตีอย่างหนักมาก


ดูเถิด นั่นพายุของพระเจ้า คือพระพิโรธได้ออกไปแล้ว เป็นพายุหมุนเวียน มันจะระเบิดขึ้นเหนือศีรษะของคนอธรรม


กระแสลมที่แรงเกินแก่การนี้ได้มาถึงตามคำของเรา ผู้ที่กล่าวคำตัดสินเขานี้คือ เราเอง>>


ฟังซิ เสียงร้องแห่งบุตรีประชากรของข้าพเจ้า จากแผ่นดินทั้งส่วนกว้างและส่วนยาว <<พระเจ้ามิได้สถิตในศิโยนหรือ พระราชาของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ>><<ทำไมเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของเขา และด้วยพระต่างด้าวของเขา>>


โธ่เอ๋ย ถ้าศีรษะของข้าพเจ้าเป็นน้ำ และดวงตาของข้าพเจ้าเป็นบ่อน้ำตาพุก็จะดี เพื่อข้าพเจ้าจะได้ร้องไห้ทั้งกลางวันและกลางคืน เพราะบุตรีชนชาติของข้าพเจ้าที่ถูกฆ่า


เพราะฉะนั้น พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า <<ดูเถิด เราจะถลุงเขาและทดลองเขา เหตุประชากรของเรา เราจะทำอย่างอื่นได้อย่างไร


นัยน์ตาของข้าพเจ้าก็ร่วงโรย เพราะร้องไห้ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าก็ระทม เพราะความพินาศของธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้า จิตใจของข้าพเจ้าก็ระทม และเพราะเหล่าลูกเด็กเล็กแดงที่ดูดนมอยู่นั้น เป็นลมสลบอยู่ตามลานในกรุง


น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นแม่น้ำ เนื่องด้วยความพินาศแห่งธิดาของชนชาติของข้าพระองค์


มือของหญิงที่ใจอ่อน กลับเอาลูกของตัวต้มกิน ลูกที่ถูกต้มเป็นอาหารนั้น กินกันเมื่อยามหายนะมาสู่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้า


แม้แต่หมาป่ายังได้เอานมออก ให้ลูกของมันดูด แต่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้าก็ใจร้าย ดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร


เพราะโทษผิดของธิดาแห่งชนชาติข้าพเจ้านั้นก็ใหญ่โต กว่าโทษของเมืองโสโดม ที่ต้องคว่ำทลายลงในพริบตาเดียว โดยไม่มีมือใครได้แตะต้องเลย


ดูเถิด เมื่อมันย้ายไปปลูก เถานั้นก็งอกงามดีหรือ เมื่อลมทิศตะวันออกพัดถูกมันเข้า มันจะไม่เหี่ยวแห้งไปหรือ มันคงเหี่ยวแห้งไปถึงร่องที่มันเกิดมานั้นไม่ใช่หรือ>>


แต่ว่าเถาองุ่นถูกถอนออกด้วยความเกรี้ยวกราด ถูกทิ้งลงยังพื้นดิน ลมตะวันออกกระทำให้มันเหี่ยวไป เขาเด็ดผลออกไปเสียหมด แขนงที่แข็งแรงก็เหี่ยวไป ไฟก็ไหม้เสีย


แม้ว่าเขาจะงอกงามขึ้นท่ามกลางพี่น้อง ลมตะวันออก คือลมของพระเจ้าจะพัดมา ขึ้นมาจากถิ่นทุรกันดาร และตาน้ำของเขาจะแห้งไป และน้ำพุก็จะแห้งผาก ลมนั้นจะริบของมีค่าทั้งหมด เอาไปจากคลังของเขา


เพราะฉะนั้นเขาจึงเหมือนหมอกในเวลาเช้า หรือเหมือนน้ำค้างที่หายไปตั้งแต่เช้า เหมือนแกลบที่ลมพัดไปจากลานนวดข้าว หรือเหมือนควันที่ออกมาจากช่องลม


ลมพายุเอาปีกห่อเขาไว้ เขาจะอดสูเพราะแท่นบูชาของเขา


แล้วเขาก็กวาดผ่านไปเหมือนลมพัดเลยไป เขาเป็นคนมีกรรมชั่ว อานุภาพของเขา ก็คือพระของเขา


เพราะนี่แน่ะ เรากำลังเร้าคนเคลเดีย ประชาชาติที่ขมขื่นและรีบร้อนนั้น ผู้กรีธาทัพไปทั่วโลก เพื่อยึดเอาบ้านเรือนที่มิใช่ของตน


พระหัตถ์ของพระองค์ถือพลั่วพร้อมแล้ว และจะทรงชำระลานข้าวของพระองค์ให้ทั่ว พระองค์จะทรงเก็บข้าวของพระองค์ไว้ในยุ้งฉาง แต่พระองค์จะทรงเผาแกลบด้วยไฟที่ไม่รู้ดับ>>


พระหัตถ์ของพระองค์ถือพลั่วพร้อมแล้ว เพื่อจะทรงชำระลานข้าวของพระองค์ให้ทั่ว และเพื่อจะเก็บข้าวไว้ในยุ้งฉางของพระองค์ แต่พระองค์จะทรงเผาแกลบด้วยไฟที่ไม่รู้ดับ>>


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan