เยเรมีย์ 2:25 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971

²⁵ ระวังอย่าให้เท้าของเจ้าขาดรองเท้า และระวังลำคอของเจ้าให้พ้นจากความกระหาย แต่เจ้ากล่าวว่า <หมดหวังเสียแล้ว เพราะข้าได้รักพระอื่น และข้าจะติดตามไป>

Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

²⁵ อย่าไปเท้าเปล่า และอย่าให้คอแห้ง แต่เจ้ากล่าวว่า ‘เหลวไหล เพราะข้าได้รักพระอื่น และข้าจะติดตามไป’

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

²⁵ ระวังอย่าให้​เท​้าของเจ้าขาดรองเท้า และระวังลำคอของเจ้าให้พ้นจากความกระหาย แต่​เจ้​ากล่าวว่า ‘หมดหวังเสียแล้ว เพราะข้าได้รักพระอื่น และข้าจะติดตามไป’

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

²⁵ อย่าวิ่งจนเท้าเปล่า และจนคอแห้งเลย แต่เจ้าพูดว่า ‘ไม่มีประโยชน์! ข้ารักพระต่างชาติทั้งหลาย และจะต้องติดตามไป’

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

²⁵ ทำไม​เจ้า​จะต้อง​วิ่ง​เท้าเปล่า​และ​หิวน้ำ​ตาม​พระ​เหล่านั้น แต่​เจ้า​กลับ​พูดว่า ‘ฉัน​ก็​เป็น​อย่างนี้​แหละ ฉัน​รัก​พระ​ของ​คน​ต่าง​ชาติ และ​ฉัน​จะ​ไป​ติดตาม​พวก​พระ​เหล่านั้น’

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

²⁵ ตีน​ของ​เจ้า​จง​รักษา​ไว้​อย่า​ให้​ปราศ​จาก​เกือก​ได้, แล​คอ​ของ​เจ้า​อย่า​ให้​อยาก​น้ำ, แต่​เจ้า​ได้​พูด​ว่า, ไม่​มี​ความ​หวัง​ใจ​แล้ว, มิใช่ (อย่าง​นั้น), เพราะ​ข้าพ​เจ้า​ได้​รัก​จำพวก​ต่าง​ประเทศ, ข้าพ​เจ้า​จะ​คิด​ติด​เขา​ไป.

เยเรมีย์ 2:25 Iomraidhean Croise

2พงศาวดาร 28:22

ในคราวทุกข์ยากนั้น พระองค์ยิ่งไม่ซื่อต่อพระเจ้า คือกษัตริย์อาหัสองค์เดียวกันนี้แหละ

2พงศาวดาร 28:23

เพราะพระองค์ทรงถวายสัตวบูชาแก่พระของเมืองดามัสกัส ซึ่งได้ให้พระองค์พ่ายแพ้และตรัสว่า <<เพราะว่าพระเจ้าแห่งพระราชาของซีเรียได้ช่วยเขาทั้งหลาย เราจะถวายสัตวบูชาแก่พระเหล่านั้นเพื่อจะช่วยเรา>> แต่พระเหล่านั้นเป็นเครื่องทำลายพระองค์และทั้ง อิสราเอลทั้งปวงด้วย

อิสยาห์ 2:6

เพราะพระองค์ทรงละทิ้งชนชาติของพระองค์เสีย คือเชื้อสายของยาโคบ เพราะว่าเขาเต็มด้วยผู้ทำนายจากตะวันออก และด้วยหมอดูอย่างคนฟีลิสเตีย และเขาตีสนิทกับคนต่างชาติ

อิสยาห์ 57:10

เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะระยะทางไกลของเจ้า แต่เจ้ามิได้พูดว่า <<หมดหวัง>> เจ้าประสบการฟื้นฟูกำลังของเจ้า และเจ้าจึงมิได้อ่อนเปลี้ยไป

เยเรมีย์ 13:21

เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อเขาตั้งคนเหล่านั้น ผู้ซึ่งตัวเจ้าเองได้สอนให้เป็นมิตรกับเจ้า ไว้เป็นประมุขของเจ้า ความเจ็บปวดจะไม่เข้ามาครอบงำเจ้า อย่างความเจ็บปวดของผู้หญิงที่กำลังคลอดบุตรหรือ

เยเรมีย์ 13:22

และถ้าเจ้าว่าในใจของเจ้าว่า <ทำไมสิ่งเหล่านี้จึงเกิดกับข้า> ก็เพราะบาปชั่วที่มากมายใหญ่โตของเจ้า เสื้อของเจ้าจึงต้องถูกถลกขึ้น และเจ้าจึงถูกข่มขืน

เยเรมีย์ 14:10

พระเจ้าตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า เขาทั้งหลายรักที่จะพเนจรไปอย่างนี้ เขาทั้งหลายไม่ยับยั้งเท้าของเขาไว้ ฉะนั้นพระเจ้าจึงไม่ทรงโปรดเขา พระองค์จะทรงระลึกถึงบาปชั่วของเขา และลงโทษการผิดบาปของเขา>>

เยเรมีย์ 18:12

<<แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า <เหลวใหล เราจะดำเนินตามแผนงานของเราเอง และต่างจะกระทำตามความดื้อดึงแห่งจิตใจชั่วของตนทุกคน>

เยเรมีย์ 2:31

คนรุ่นนี้เอ๋ย เจ้าทั้งหลายจงฟังพระวจนะของพระเจ้า เราเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดารแก่อิสราเอลหรือ หรือเหมือนแผ่นดินที่มืดทึบหรือ ทำไมประชากรของเราจึงกล่าวว่า <ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นอิสระ ข้าพระองค์จะไม่มาหาพระองค์อีก>

เยเรมีย์ 22:20

<<จงขึ้นไปที่เลบานอน และร้องว่า และจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชาน จงร้องจากอาบาริม เพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว

เยเรมีย์ 22:21

เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุข แต่เจ้ากล่าวว่า <เราจะไม่ฟัง> นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆ คือเจ้าไม่เชื่อฟังเสียงของเรา

เยเรมีย์ 3:13

เพียงแต่ยอมรับความผิดของเจ้า ว่าเจ้าได้กบฏต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า และเที่ยวเอาใจพระอื่นที่ใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น และเจ้ามิได้ฟังเสียงของเราพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ

เยเรมีย์ 44:17

แต่เราจะกระทำทุกสิ่งที่เราได้บนไว้ คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า ดังที่เราได้กระทำ ทั้งพวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และ เจ้านายของเรา ในหัวเมืองยูดาห์และในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทำอย่างนั้นแล้วเราจึงมีอาหารบริบูรณ์และอยู่เย็นเป็นสุข และไม่เห็นเคราะห์ร้ายอย่างใด

เพลงคร่ำครวญ 1:2

กรุงนั้นร่ำไห้สะอื้นในราตรีกาลและน้ำตาของเธอก็อาบแก้ม เธอจะหาใครท่ามกลางคนที่รักเธอ ให้มาปลอบเธอก็หาไม่พบ บรรดาพวกเพื่อนของเธอสิ้นทุกคนได้ทรยศต่อเธอ เขาทั้งปวงกลับเป็นศัตรูของเธอ

เพลงคร่ำครวญ 4:4

ลิ้นของทารกที่ยังไม่หย่านม กระหายจนติดเพดาน พวกเด็กได้ขออาหาร แต่ไม่มีใครยื่นให้เขา

ยะเอศเคล 20:32

<<อะไรอยู่ในใจของเจ้าจะไม่เกิดขึ้นได้เลย คือความคิดที่ว่า <ให้เราเป็นเหมือนประชาชาติทั้งหลาย ให้เป็นเหมือนเผ่าต่างๆในประเทศทั่วไป คือให้เราปรนนิบัติไม้และศิลา>

โฮเชยา 2:3

มิฉะนั้นเราจะเปลื้องผ้าของนางให้ล่อนจ้อน กระทำให้เธอเหมือนวันที่เธอเกิดมา กระทำให้เธอเหมือนถิ่นทุรกันดาร และกระทำให้เธอเหมือนแผ่นดินที่แตกระแหง และประหารเธอเสียด้วยความกระหาย

โฮเชยา 2:5

เพราะว่ามารดาของเขาเล่นชู้ เธอผู้ที่ให้กำเนิดเขาทั้งหลายได้ประพฤติความอับอาย เพราะนางกล่าวว่า <ฉันจะตามคนรักของฉันไป ผู้ให้อาหารและน้ำแก่ฉัน เขาให้ขนแกะและป่านแก่ฉัน ทั้งน้ำมันและของดื่ม>

มาลาคี 3:14

เจ้าได้กล่าวว่า <ที่จะปรนนิบัติพระเจ้าก็เปล่าประโยชน์ ที่เราจะรักษาพระดำรัสสั่งของพระองค์ หรือดำเนินอย่างคนไว้ทุกข์ต่อพระพักตร์พระเจ้าจอมโยธา นั้นจะได้ผลดีอันใด

ลู​กา 15:22

แต่บิดาสั่งบ่าวของตนว่า <จงรีบไปเอาเสื้ออย่างดีที่สุดมาสวมให้เขา และเอาแหวนมาสวมนิ้วมือ กับเอารองเท้ามาสวมให้เขา

ลู​กา 16:24

เศรษฐีจึงร้องว่า <อับราฮัมบิดาเจ้าข้า ขอเอ็นดูข้าพเจ้าเถิด ขอใช้ลาซารัสมา เพื่อจะเอาปลายนิ้วจุ่มน้ำมาแตะลิ้นของข้าพเจ้าให้เย็น ด้วยว่าข้าพเจ้าตรำทุกข์ทรมานอยู่ในเปลวไฟนี้>

หน​ังสือโรม 8:24

เหตุว่าเราทั้งหลายรอดแม้เป็นเพียงความหวังใจ แต่ความหวังใจในสิ่งที่เราเห็นได้ หาเป็นความหวังใจไม่ ด้วยว่าใครเล่าจะยังหวังในสิ่งที่เขาเห็น

พระบัญญัติ 28:48

เพราะฉะนั้นท่านจึงต้องปรนนิบัติศัตรูของท่าน ซึ่งพระเจ้าจะทรงใช้มาต่อสู้ท่าน ด้วยความหิวและกระหาย เปลือยกายและขัดสนทุกอย่าง และพระองค์จะทรงวางแอกเหล็กบนคอของท่าน จนกว่าพระองค์จะทำลายท่านเสียสิ้น

พระบัญญัติ 32:16

เขาทำให้พระองค์ทรงอิจฉาด้วยพระอื่น ด้วยกระทำสิ่งที่พึงรังเกียจเขาจึงทำให้พระองค์ทรงกริ้ว