Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 17:4 - พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971

4 เจ้าจะต้องปล่อยมือของเจ้าจากมรดกซึ่ง เราได้ยกให้แก่เจ้า และเราจะกระทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรูของเจ้า ในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะความโกรธของเรา เราก่อไฟขึ้นซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์>>

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

4 โดยการกระทำของเจ้าเอง เจ้าจะต้องสละมรดกซึ่งเราได้ยกให้แก่เจ้า และเราจะทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะเจ้าได้จุดไฟความโกรธของเราขึ้นซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

4 เจ้​าจะต้องปล่อยมือของเจ้าจากมรดกซึ่งเราได้ยกให้​แก่​เจ้า และเราจะกระทำให้​เจ้​าปรนนิบั​ติ​ศัตรู​ของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่​รู้จัก เพราะความโกรธของเราเจ้าก่อไฟขึ้นซึ่งจะไหม้​อยู่​เป็นนิตย์​”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

4 โดยความผิดของเจ้าเอง เจ้าจะสูญเสียกรรมสิทธิ์ที่เรามอบให้ เราจะส่งเจ้าไปเป็นทาสของศัตรู ในดินแดนซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะเจ้าจุดไฟโทสะของเรา มันจะเผาผลาญตลอดไป”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

4 เพราะ​การ​กระทำ​ต่างๆ​ของ​เจ้าเอง เจ้า​จะต้อง​สูญเสีย​มรดก​ของเจ้า​ไป มรดก​ที่​เรา​ได้​ยก​ให้​กับ​เจ้า เรา​จะ​ทำให้​เจ้า​ต้อง​รับใช้​พวก​ศัตรู​ของเจ้า​ใน​แผ่นดิน​ที่​เจ้า​ไม่รู้จัก เพราะ​เจ้า​จุดไฟ​แห่ง​ความ​เกรี้ยว​โกรธ​ของเรา​ขึ้น และ​มัน​จะ​เผาไหม้​ตลอดไป”

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

4 แล​ตัว​เจ้า​เอง​จะ​ต้อง​หยุด​จาก​ที่​มฤ​ดก​ของ​เจ้า, ซึ่ง​เรา​ได้​ให้แก่​เจ้า​นั้น, แล​เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​ปรนนิบัติ​พวก​ศัตรู​ของ​เจ้า​ใน​ประเทศ​ที่​เจ้า​ไม่​ได้​รู้จัก, เพราะ​เจ้า​ได้​ก่อ​ไฟ​ขึ้น​ใน​ความ​โกรธ​ของ​เรา, ซึ่ง​จะ​เผา​เอา​เป็นนิตย์

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 17:4
34 Iomraidhean Croise  

แล้วเราจะตัดอิสราเอลออกเสียจากแผ่นดินซึ่งเราได้ ให้แก่เจ้าทั้งหลาย และพระนิเวศซึ่งเราได้รับไว้เป็นสถานบริสุทธิ์เพื่อชื่อของเรา เราจะเหวี่ยงออกเสียจากสายตาของเรา และอิสราเอลจะเป็นคำเปรียบเปรย และเป็นขี้ปากในหมู่ชนชาติทั้งหลาย


และพระราชาแห่งบาบิโลนได้ทรงฟันเขา และประหารชีวิตเขาทั้งหลายเสียที่ริบลาห์ในแผ่นดินฮามัท ยูดาห์จึงถูกกวาดเป็นเชลยไปจากแผ่นดินของตน


แต่เมื่อเขาพักสงบแล้ว เขาก็กระทำความชั่วต่อพระพักตร์พระองค์อีก พระองค์จึงทรงสละเขาไว้ในมือศัตรูของเขา ศัตรูจึงได้ปกครองเขา ถึงกระนั้นเมื่อเขาหันมาร้องทูลต่อพระองค์ พระองค์ทรงฟังเขาจากฟ้าสวรรค์และพระองค์ทรงช่วยกู้ เขาไว้หลายครั้งหลายหน ตามพระกรุณาของพระองค์


เมื่อพระเจ้าประทานให้เจ้าได้หยุดพักจากความเจ็บปวดของเจ้า และจากความวุ่นวายและจากงานหนักซึ่งเจ้าถูกบังคับให้กระทำ


เพราะที่สำหรับเผาก็จัดไว้นานแล้ว เออ เตรียมไว้สำหรับพระราชา เชิงตะกอนก็ลึกและกว้าง พร้อมไฟและฟืนมากมาย คือ พระปัสสาสะของพระเจ้าเหมือนธารกำมะถันมาจุดให้ลุก


เหตุฉะนั้น พระพิโรธของพระเจ้าจึงพลุ่งขึ้นต่อชนชาติของพระองค์ และพระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ออกสู้เขาและตีเขา และภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะเทือน และซากศพของเขาทั้งหลายก็เหมือนขยะ ในกลางทาง ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็มิได้หันกลับ และพระหัตถ์ของพระองค์ก็ยังเหยียดออกอยู่


ดูเถิด เจ้าทั้งสิ้นผู้ก่อไฟ ผู้เอาดุ้นไฟคาดตัวเจ้าไว้ จงเดินด้วยแสงไฟของเจ้า และด้วยแสงดุ้นไฟซึ่งเจ้าได้ก่อ เจ้าจะได้รับอย่างนี้จากมือของเรา คือ เจ้าจะต้องนอนลงในที่ทรมาน


<<และเขาจะออกไปมองดูซากศพของคนที่ได้กบฏต่อเรา เพราะว่าหนอนของคนเหล่านี้จะไม่ตายไป ไฟของเขาจะไม่ดับ และเขาจะเป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อมนุษย์ทั้งสิ้น>>


<<เราได้ละทิ้งนิเวศของเรา เราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง เราได้มอบผู้ที่รักของจิตใจเรา ไว้ในมือศัตรูของเขา


เราจะกระทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรู ของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จักเพราะความโกรธของเรา เราก่อไฟขึ้น ซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์


เพราะฉะนั้น เราจะเหวี่ยงเจ้าออกเสียจากแผ่นดินนี้เข้าไปในแผ่นดินซึ่งเจ้าหรือบรรพบุรุษของเจ้าไม่รู้จัก และที่นั่นเจ้าจะปรนนิบัติพระอื่นทั้งกลางวันและกลางคืน เพราะเราจะไม่สำแดงพระคุณแก่เจ้าเลย>


แม้กระนั้น ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทราบ การปองร้ายทั้งสิ้นของเขาที่จะฆ่าข้าพระองค์เสีย ขออย่าทรงลบมลทินบาปของเขา หรือลบบาปของเขาเสียจากสายพระเนตรของพระองค์ ขอให้เขาถูกคว่ำลงต่อพระพักตร์พระองค์ ขอทรงจัดการเขาทั้งหลายในเวลาแห่ง ความกริ้วของพระองค์


อิสราเอลเป็นทาสเขาหรือ หรือเป็นทาสที่เกิดมาในบ้าน เหตุใดเขาจึงตกไปเป็นเหยื่อ


จงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า <<จงให้ความยุติธรรมในเวลาเช้า จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้น ให้พ้นจากมือผู้ที่บีบบังคับ เกรงว่าความพิโรธของเราจะออกไปเหมือนไฟ และเผาไหม้อย่างที่ไม่มีใครดับได้ เพราะการกระทำอันชั่วช้าของเจ้าทั้งหลาย> >>


โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือ เป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือ ทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยน เข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก


และเมื่อเจ้าทั้งหลายกล่าวว่า <ทำไมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ทั้งหลายจึงกระทำบรรดาสิ่งเหล่านี้แก่เรา> เจ้าจงกล่าวแก่เขาว่า <เพราะเจ้าได้ละทิ้งเราไปปรนนิบัติพระต่างด้าว ในแผ่นดินของเจ้า เพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องไปปรนนิบัติคนต่างชาติใน แผ่นดินซึ่งไม่ใช่ของเจ้า> >>


พระเจ้าตรัสว่า เพราะสิ่งอย่างนี้เราจะไม่ทำโทษเขาหรือ และไม่ควรที่เราจะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ>>


ฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด ความกริ้วและความโกรธของเราจะเทลงมาบนสถานที่นี้ บนมนุษย์และสัตว์ บนต้นไม้ในท้องทุ่ง และบนพืชผลของแผ่นดิน จะเผาผลาญเสียและจะดับไม่ได้>>


<<ดูก่อน ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ นี่แน่ะ จงดูซิ ว่ามีความทุกข์อันใดบ้างไหมที่เหมือนความทุกข์ ที่มาสู่ข้าพเจ้า เป็นความทุกข์ซึ่งพระเจ้าได้ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้า ในวันที่พระองค์ทรงกริ้วข้าพเจ้าอย่างเกรี้ยวกราดนั้น


มรดกของพวกข้าพระองค์ได้ไปตกอยู่กับพวกต่างประเทศ บ้านเรือนของพวกข้าพระองค์ เป็นของคนต่างด้าว


เราจะเทความกริ้วของเราเหนือเจ้า และเราจะพ่นเจ้าด้วยไฟแห่งความพิโรธของเรา และเราจะมอบเจ้าไว้ในมือของคนใจสัตว์ ผู้มีฝีมือในการทำลาย


ฉะนั้นเราจะนำประชาชาติที่ชั่วร้ายที่สุด มาถือกรรมสิทธิ์บ้านเรือนของเขา และเราจะให้ทิฐิของคนที่แข็งแรงนั้นสิ้นสุดลง และสถานที่บริสุทธิ์ของเขาจะเป็นมลทิน


<<พระเจ้าจะทรงกระทำให้ท่านพ่ายแพ้ต่อศัตรูของท่าน ท่านจะออกไปต่อสู้เขาทางเดียว แต่จะหนีจากเขาเจ็ดทาง และท่านทั้งหลายจะเป็นที่น่าสยดสยองยิ่งแก่บรรดา ราชอาณาจักรทั่วโลก


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan