Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 9:10 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

10 เรา​จะ​จับ​ทำ​การ​น้ำตาไหล​แล​ร้อง​คราง​เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เพื่อ​ทาง​ทุ่งนา​แห่ง​ป่า​ดอน, เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แล​ทุ่งนา​ทั้งปวง​นั้น​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว, จนชั้น​คน​หนึ่ง​คน​ใด​จะ​ไป​ตลอด​ทาง​นั้น​มิได้, แล​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​ฝูง​วัว, ทั้ง​ฝูง​นก​ใน​อากาศ​แล​สัตว์​ของ​เลี้ยง​หนี​ไป​แล้ว, สัตว์​เหล่านั้น​ไป​เสีย​หมด.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

10 ข้าพเจ้าจะร้องไห้และครวญครางเพราะภูเขานั้น และคร่ำครวญเพราะทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดาร เพราะว่ามันถูกทิ้งร้าง ไม่มีใครผ่านไปมา ไม่ได้ยินเสียงสัตว์เลี้ยงร้อง ทั้งนกในอากาศและสัตว์ ได้หนีไปเสียแล้ว

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

10 เราจะร้องไห้และครวญครางเหตุ​ภู​เขานั้น และคร่ำครวญเหตุลานหญ้าในถิ่นทุ​รก​ันดารเพราะว่ามันถูกเผาเสีย ไม่มี​ผู้​ใดผ่านไปมา ไม่ได้​ยินเสียงสัตว์เลี้ยงร้อง ทั้งนกในอากาศและสัตว์​ได้​หนี​ไปเสียแล้ว

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

10 ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญเพื่อภูเขาทั้งหลาย และเปล่งคำคร่ำครวญเรื่องทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่ถูกทิ้งร้าง มันถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครสัญจรไปมา ไม่ได้ยินเสียงสัตว์ร้อง ทั้งนกในอากาศและสัตว์ทั้งปวง ก็หนีไปหมด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

10 พระยาห์เวห์​พูด​ว่า “เรา​จะ​ร้องไห้​คร่ำครวญ​ให้​ภูเขา และ​เรา​จะ​ร้องเพลง​งานศพ​ให้​ทุ่งหญ้า​ใน​ที่​เปล่า​เปลี่ยว​แห้งแล้ง เพราะ​พวกมัน​ถูก​ทิ้ง​ร้าง​ว่างเปล่า เพื่อ​จะได้​ไม่มีใคร​เดิน​ผ่านมา และ​พวกมัน​ก็​ไม่​ได้ยิน​เสียง​วัว​ใน​แผ่นดิน​นั้น แม้แต่​นก​บน​ท้องฟ้า​ไป​จนถึง​สัตว์ป่า​ก็​หนี​ไป​กัน​หมด​แล้ว พวกมัน​ไป​กัน​หมด​แล้ว

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

10 เรา​จะ​ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ​ให้​แก่​เทือกเขา และ​ร้อง​คร่ำครวญ​ให้​แก่​ทุ่ง​หญ้า​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร เพราะ​มัน​กลาย​เป็น​ที่​รก​ร้าง​จน​ไม่​มี​ผู้​ใด​ผ่าน​ไป และ​ไม่​มี​เสียง​ฝูง​โค​ส่ง​เสียง​ร้อง​ถึง​กัน​และ​กัน ทั้ง​นก​ใน​อากาศ​และ​สัตว์​ป่า หนี​ไป​กัน​หมด​แล้ว

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 9:10
30 Iomraidhean Croise  

นี่​แน่ะ, เรา​ได้​ทำ​ให้​เจ้า​เป็น​เลื่อน​เครื่อง​นวดข้าว​มี​ฟัน​แหลม; เจ้า​จะ​นวด​ภูเขา​และ​จะ​นวด​ให้​มัน​ละเอียด, และ​จะ​ทำ​ให้​เนินเขา​เป็น​แกลบ​ไป.


ด้วยว่า​ที่​ว่างเปล่า​และ​ที่​ร้าง​เปล่า​ของ​เจ้า​จะ​กลับคืน​เข้า​สู่​สภาพ​เดิม; แผ่น​ดิน​ที่​มี​คน​ถูก​กวาด​เอา​ไป​เป็น​ชะ​เลย​นั้น, จะ​กลับ​มี​ชาวเมือง​แน่นหนา​ฝา​คั่ง. เพราะว่า​บัดนี้​เจ้า​ก็​จะ​แคบ​เกิน​ไป​สำหรับ​พล​เมือง​ของ​เจ้า, ด้วยว่า​ผู้​ที่​กลืน​เจ้าเข้า​ไป​นั้น​ห่างไกล​ไป​จาก​เจ้า​แล้ว.


เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​มา​ให้​ชุมนุม​สัตว์​แห่ง​ทุ่งนา, จง​มา​กัด​กิน​เถิด. ครู​สอน​แล​นาย​มาก​หลาย​ได้​ทำลาย​สวน​องุ่น​ของ​เรา, แล้ว​เขา​ทั้งปวง​ได้​เหยียบย่ำ​เป็น​ส่วน​ของ​เรา​ลง​ใต้เท้า, เขา​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา, ที่​เป็น​สนุกสนาน​นั้น​ให้​เป็น​ป่า​เปลี่ยว​ร้าง​ไป.


เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา​ให้​เปลี่ยว​เปล่า, ส่วน​นั้น​โศกเศร้า​แก่​เรา, ประเทศ​นั้น​ทั้งหมด​เป็น​ร้าง​ไป​แล้ว, เพราะ​ไม่​มี​ผู้ใด​เอา​เหตุ​นั้น​ใส่​ไว้​ใน​ใจ​ของ​ตัว.


ประเทศ​นี้​จะ​เศร้าโศก​นาน​ไป​ถึง​ไหน, แล​พืชผัก​ทั้ง​หลาย​ทุก​นา​ได้​เหี่ยวแห้ง​ไป, เพราะ​ความ​ชั่ว​ของ​เขา​ทั้งปวง, ที่​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​ที่​นั้น. สัตว์บก​ทั้ง​หลาย​ได้​ศูนย์​หาย​แล้ว, แล​ฝูง​นก​ด้วย, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​กล่าว​ว่า, พระองค์​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ที่​สิ้นสุด​ของ​พวกเรา.


แล​ฝูง​ลา​เถื่อน​ยืน​ใน​ที่​สูง​ทั้ง​หลาย, สูด​ลม​เหมือน​อย่าง​จระเข้​ทั้ง​หลาย, หน่วย​ตา​ของ​เขา​มืด​ไป​เพราะ​ไม่​มี​หญ้า.


อัน​สิงห์โต​หนุ่มๆ ได้​คำราม​เหนือ​เขา, แล​ได้​แผดเสียง​ออก, แล​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​กระทำ​ให้​ประเทศ​ของ​เขา​ราน​ไป, บ้านเมือง​ของ​เขา​ต้อง​ไหม้​เสีย, ไม่​มี​ผู้ใด​อยู่​อีก.


แล​เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​ได้​ถาม​ว่า, พระ​ยะ​โฮ​วา​อยู่​ที่ไหน, คือ​ผู้​ที่​ได้​พา​พวกเรา​ขึ้น​มา​จาก​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, แล​ได้​นำ​พวกเรา​ตลอด​ป่าดง​ตลอด​ประเทศ​ทะเลทราย, แล​ประเทศ​มี​เหว​หลาย​แห่ง, ตลอด​ประเทศ​แล้ง, แล​ที่​มี​เงา​ความ​ตาย, ตลอด​ประเทศ​ที่​มนุษย์​ผู้ใด​ผู้​หนึ่ง​ไม่​ได้​ผ่าน​ทะลุ​ไป, แล​ที่​ไม่​มี​มนุษย์​ผู้ใด​อาศัย​อยู่​เลย.


ด้วยว่า​ประเทศ​นี้​เต็ม​ด้วย​คน​ผิด​ประเวณี, เพราะ​ประเทศ​นี้​ได้​เศร้าหมอง​ไป​เพราะ​ความ​แช่ง, บรรดา​ตำบล​มี​หญ้า​เลี้ยง​สัตว์​แห่ง​ป่า​ดอน​นั้น​ก็​เหี่ยวแห้ง​หมด​แล้ว, แล​ทาง​ของ​เขา​ทั้งปวง​เป็น​ทาง​ร้าย, กำลัง​ของ​เขา​เป็น​ที่​ไม่​สมควร.


เพราะ​มี​เมือง​ยก​มา​แต่​ฝ่าย​เหนือ​ต่อสู้​เมือง​บาบู​โลน, เมือง​นั้น​จะ​กระทำ​ให้​ประเทศ​บาบู​โลน​เริด​ร้าง​ไป, แล​จะ​ไม่​มี​ผู้ใด​อาศัย​อยู่​ที่​นั้น, เขา​ทั้ง​หลาย​เลื่อน​หนี​ออก​ไป, เขา​ก็​ออก​ไป​แล้ว, ทั้งคน​แล​สัตว์​โดย​รัจ ฉาน.


โอ้​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, จง​ตัดผม​ของ​เจ้า​ออก​แล​ทิ้ง​เสีย, แล​จับ​ทำ​การ​ร้องไห้​ที่​ตำบล​สูง​ทั้ง​หลาย​เถิด,


ครั้น​ข้าพ​เจ้า​จะ​ปลอบโยน​ตัว​ข้าพ​เจ้า​แก้​ความ​ทุกข์​ของ​ข้าพ​เจ้า,


เพราะ​เหตุ​เหล่านี้​เอง​ที่​ข้าพ​เจ้า​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​มี​น้ำตาไหล​ออก​นองหน้า, และ​เพราะ​ผู้​ปลอบโยน​ที่​จะ​เล้าโลม​จิตต์​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​อยู่​ไกล​จาก​ข้าพ​เจ้า: และ​เหล่า​ลูก​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ว้าเหว่, เพราะ​พวก​ศัตรู​ได้​ชัย​ชะ​นะ.”


นัยน์ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ทรุดโทรม​เพราะ​หลั่ง​น้ำตา, จิตต์ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ระบม​บอบช้ำ​แทบ​อาเจียน​เป็น​โลหิต​ตกลง​ดิน, เพราะ​ความ​พินาศ​แห่ง​บุตรี​ของ​พล​เมือง​ข้าพ​เจ้า, และ​เพราะ​เหล่า​ลูก​เด็ก​เล็ก​แดง​ที่​ยัง​ดูด​นม​อยู่​นั้น​ก็​เป็น​ลม​สลบ​อยู่​ตาม​ถนนหนทาง​ใน​กรุง.


เพราะ​ภูเขา​ซี​โอน​เกิด​เริด​ร้าง, เจ้า​พวก​สุนัข​จิ้งจอก​จึง​ได้​มา​เดิน​เพ่นพ่าน ณ ที่​ตำบล​นั้น.


ถ้า​เรา​ใช้​สัตว์ร้าย​ให้​เที่ยว​ไป​ทั่ว​เมือง​นั้น​และ​สัตว์ร้าย​จะ​ให้​เมือง​นั้น​ปราศ​จาก​คน, เมือง​นั้น​ก็​ร้าง​เปล่า​จน​ไม่​มี​ใคร​เที่ยว​ไป, เพราะ สัตว์ร้าย​นั้น,


ท่าน​บุตร​มนุษย์​เอ๋ย, จง​เปล่ง​เสียง​โศกเศร้า​เพราะ​ตุ​โร, และ​จง​ว่า​แก่​เมือง ตุ​โร​ว่า, โอ้​เจ้าที่​อยู่​ใน​ปากอ่าว​ทะเล, เป็น​ที่​ผู้​ค้าขาย​สำหรับ​ประชาชน​ใน​เกาะ​มากมาย.


เท้า​คน​และ​ตีน​สัตว์​ก็​จะ​มิได้​ข้าม​เมือง​อาย​ฆุบ​โต​ไป, และ​เมือง​นั้น​จะ​มิได้​เป็น​ที่อยู่​สิ้น​สี่​สิบ​ปี.


และ​เรา​จะ​ให้​แผ่น​ดิน​นั้น​ร้าง​เปล่า​และ​เป็น​ที่​พิลึก, และ​ซึ่ง​แผ่น​ดิน​นั้น​ถือ​มานะ​เพราะ​ฤทธิ์​ก็​สิ้น​ไป​แล้ว, และ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แห่ง​ยิศ​รา​เอล​ก็​ร้าง​เปล่า​ปราศ​จาก​คน​ข้าม​ไป.


ใน​บรรดา​ที่​เจ้า​อาศัย​อยู่​หัวเมือง​ทั้งปวง​ก็​จะ​ต้อง​พัง​ทำลาย, และ​ที่​สูง​ทั้งปวง​จะ​ต้อง​สาป​ศูนย์, เพื่อ​แท่น​ทั้งปวง​ของ​เจ้า​จะ​ได้​อันตรธาน​สาป​ศูนย์​และ​รูป​เคารพ​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า​จะ​ต้อง​หัก​พัง​ทำลาย​และ​รูปสลัก​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า​จะ​ต้อง​ฟัน​เสีย, และ​การ​ทั้งปวง​ของ​เจ้า​จะ​ต้อง​ฉิบหาย​ไป.


เพราะเหตุนี้​แผ่น​ดิน​ก็​จะ​เศร้า​สลด​และ​บรรดา​คน​ที่อยู่​ใน​ประเทศ​ก็​จะ​อ่อนเพลีย, พร้อมทั้ง​สัตว์ป่า​และ​นก​ใน​อากาศ; ถึง​ปลา​ใน​น้ำ​ก็​จะ​ถูก​กวาด​เอา​ไป.


ท่าน​ปุโรหิต​ทั้ง​หลาย​เอ๋ย, จง​คลุม​ตัว​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​และ​พิลาป​ร่ำไร, เหล่า​ผู้​ปรนนิบัติ​ที่​แท่น​เอ่ย​จง​ร้องไห้; มา​เถอะ​ท่าน​ผู้​ปรนนิบัติ​พระเจ้า​จง​นอน​คลุม​ตัว​ด้วย​ผ้า​เนื้อ​หยาบ​ตลอด​คืน; ด้วยว่า​เครื่องบูชา​ธัญญาหาร​และ​เครื่องบูชา​ดื่มได้​ถูก​กัน​ไม่​ให้​มา​ถึง​โบสถ์​แห่ง​พระเจ้า​ของ​ท่าน.


โอ​พระ​ยะ​โฮ​วา, ข้าพ​เจ้า​วิงวอน​ร้องขอ​ต่อ​พระองค์; เหตุ​ว่า​ทุ่งหญ้า​แห่ง​ที่ราบสูง​ถูก​ไหม​เสีย​หมด​แล้ว, และ​เปลวไฟ​ได้​ไหม้​ต้นไม้​ใน​ทุ่งนา​เสีย​สิ้น.


โอ​เรือน​ยิศ​รา​เอลเอ๋ย, ท่าน​ทั้ง​หลาย​จง​ฟัง​นี้, คือ​เพลง​โศก​ที่​เรา​กล่าว​ถึง​เจ้า.


เหตุ​ฉะนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​แห่ง​พล​โยธา​ผู้​เป็น​พระเจ้า​ตรัส​ดังนี้​ว่า, จะ​มี​เสียง​พิลาป​ใน​ถนน​ทั้งปวง, แล​เขา​จะ​ว่า​โอ้​โอ๋​ใน​หนทาง​ทั้ง​หลาย, เขา​จะ​เรียก​ชาวนา​ให้​ร่ำไห้, แล​คน​ที่​ชำนาญ​เพลง​โศก​ให้​ร้อง​ครวญ.


ใน​คราว​นั้น​เขา​จะ​หา​คำ​เปรียบ​มา​เยาะเย้ย​เจ้า​ขณะที่​เจ้า​ร้อง​โหยหวน​ครวญคราง​ว่า, “เขา​มา​เปลี่ยน​กรรมสิทธิ์​ใน​ทรัพย์สิน​อัน​เป็น​ส่วน​ของ​พวกเรา​หมด, เรา​ฉิบหาย​ป่นปี้​เสียแล้ว. ดูเถอะ, เขา​มา​แย่ง​เอา​ของๆ เรา​ไป​เสีย​ได้! มิหนำซ้ำ​แบ่ง​ไร่นา​ของ​เรา​ไป​แจก​ให้​กับ​คน​ทรยศ​พระเจ้า.”


เพราะฉะนั้น​เพราะ​เห็นแก่​เจ้า​นิคม​ซี​โอน​จะ​ถูก​ไถ​เหมือน​ไถนา, และ​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​จะ​กลับ​เป็น​เนื้อ​นา​ที่​ไถ​แล้ว, และ​ภูเขา​อัน​เป็น​ที่​ตั้ง​ของ​โบสถ์​จะ​กลาย​เป็น​ป่าไม้​สูง


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan