Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 14:3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

3 แล​เจ้านาย​ของ​เขา​ได้​ให้​ลูก​เล็ก​ทั้งปวง​ของ​เขา​ไป​ถึง​น้ำ, เขา​ทั้งปวง​มา​ถึง​ที่​บ่อน้ำ​ก็​หา​น้ำ​มิได้. เขา​ทั้ง​หลาย​กลับ​ไป​ด้วย​ภาชนะ​เปล่า, เขา​ต้อง​ละอาย​แล​ตกตะลึง, แล​คลุม​ศีรษะ​ของ​เขา​ไว้.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

3 พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ เห็นว่าไม่มีน้ำ เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า เขาอับอายและขายหน้า จึงคลุมศีรษะเสีย

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

3 ขุนนางของเธอส่งผู้น้อยของเขาให้ไปตักน้ำ เขาทั้งหลายไปยังที่ขังน้ำเห็​นว​่าไม่​มีน​้ำ เขาทั้งหลายก็​กล​ับไปด้วยภาชนะเปล่า เขาทั้งหลายได้อายและขายหน้า เขาจึงคลุมศีรษะของเขาทั้งหลายเสีย

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

3 บรรดาขุนนางส่งคนใช้ออกไปหาน้ำ พวกคนใช้ไปที่บ่อ แต่ไม่มีน้ำ คนใช้ถือเหยือกเปล่ากลับมา อย่างอับอายและสิ้นหวัง คลุมศีรษะตัวเองด้วยความรันทด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

3 พวก​คนชั้นสูง​ส่ง​คนใช้​ออกไป​หา​น้ำ พวกเขา​ไป​ที่​แอ่งเก็บน้ำ​แต่​ก็​หา​น้ำ​ไม่ได้ ก็​เลย​กลับมา​พร้อม​กับ​เหยือก​เปล่าๆ พวกเขา​อับอาย​ขายหน้า​ก็​เลย​คลุมหัว​ไว้

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

3 บรรดา​ผู้​สูงศักดิ์​ของ​เมือง​ให้​ผู้​รับใช้​ของ​เขา​ไป​หา​น้ำ​มา พวก​เขา​ก็​มา​ถึง​บ่อ​น้ำ แต่​เห็น​ว่า​ไม่​มี​น้ำ พวก​เขา​จึง​แบก​ภาชนะ​เปล่า รู้สึก​ทั้ง​ละอาย​ใจ และ​สับสน จึง​คลุม​ศีรษะ​กลับ​มา

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 14:3
23 Iomraidhean Croise  

ฝ่าย​ดา​วิด​เสด็จ​ขึ้น​ที่​เนินเขา​เอ​ลาย​โอน, เสด็จ​พลาง​ทรง​พระ​กร​ร​แสง​พลาง, เอา​ผ้า​คลุม​พระ​เศียร, และ​ถอด​ฉลอง​พระบาท​ทรง​ดำเนิน​ไป, ฝ่าย​บรรดา​คน​ที่​ตาม​เสด็จ, ต่าง​คน​ต่าง​ก็​เอา​ผ้า​คลุม​ศีรษะ​ของ​ตน​แล้ว​ก็​ขึ้น​เนินเขา​พลาง​ร้องไห้​พลาง.


ฝ่าย​กษัตริย์​ก็​ปิด​พระ​พักตร​เสีย, ทรง​พระ​กร​ร​แสง, ด้วย​สุรเสียง​ดัง​ว่า, โอ้​อับ​ซา​โลม, อับ​ซา​โลม​ลูก​ของ​เรา​เอ๋ย!


อยู่​มา​ภายหลัง​ลำธาร​นั้น​ก็​แห้ง​ไป​เพราะ​ไม่​มี​ฝน​ใน​แผ่น​ดิน


อย่า​เชื่อฟัง​ฮีศคี​ยา​เลย: ด้วยว่า​กษัตริย์​อา​ซู​ริ​ยะ​ตรัส​ดังนี้​ว่า, จง​เอา​เครื่องบรรณาการ​มา​ถวาย​และ​มา​หา​เรา​แล้ว, เจ้า​ทั้ง​หลาย​ทุกคน​จะ​ได้​กิน​ผล​จาก​เถา​องุ่น, จะ​กิน​ผล​จาก​มะเดื่อ​เทศ, และ​จะ​ดื่ม​จาก​บ่อน้ำ​ของ​ตนเอง:


และ​มา​ระ​ดะ​คาย​ก็ได้​กลับ​ไป​ที่​ประตู​พระราช​วัง​อีก. แต่​ฮา​มาน​ด่วน​รีบ​ไป​ยัง​บ้าน​ของ​ตน​ด้วย​ความ​โศกเศร้า​มาก, และ​เอา​ผ้า​คลุม​ศีรษะ​ไว้.


ต่าง​ก็​เก้อ​เพราะ​ไม่​สมประสงค์​เขา​พา​กัน​มา​ที่​นั้น​แล้ว​ก็​หน้า​จืด​ไป.


ขอ​ให้​พวก​ศัตรู​ของ​ข้าพ​เจ้า​รับ​ความ​อัปยศ​เป็น​เครื่องประดับ​ตัว, และ​ให้​ปิด​คลุม​กาย​เขา​เอง​ไว้​ด้วย​ความ​ละอาย​ดุจ​เสื้อคลุม.


ขอ​ให้​เหล่า​คน​ที่​เสาะหา​ชีวิต​ของ​ข้าพ​เจ้า​เพื่อ​จะ​ประหาร​นั้น,ได้​รับ​ความ​อับอาย​และ​แตก​กระจัดกระจาย​ไป: ฝ่าย​คน​ที่​ยินดี​ใน​เหตุร้าย​ซึ่ง​เกิด​แก่​ข้าพ​เจ้า​นั้น​ขอ​ให้​เขา​กลับ​ได้ ความ​อัปยศ.


เพราะว่า​พื้นดิน​แตกระแหง​ด้วย​หา​มี​ฝน​ใน​แผ่น​ดิน​ไม่, คน​ไถนา​ทั้งปวง​ต้อง​ละอาย, เขา​ก็​คลุม​ศีรษะ​ตัว​ไว้.


เหตุ​ไร​ความ​ปวด​ของ​ข้าพ​เจ้า​อยู่​เป็นนิตย์, แล​บาดแผล​ของ​ข้าพ​เจ้า​รักษา​ไม่​หาย, เป็น​โรค​ไม่​ยอม​ให้​หาย​เล่า, พระองค์​จะ​เป็น​แก่​ข้าพ​เจ้า​เหมือน​อย่าง​ลำธาร​น้ำ​ที่​ไว้ใจ​ไม่​ได้​หรือ, แล​เหมือน​อย่าง​น้ำ​ที่​เหือดหาย​ไป​หรือ.


เพราะ​ไพร่พล​ของ​เรา​ได้​ประพฤติ​ความ​ชั่ว​สอง​อย่าง, คือ​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​ละทิ้ง​เรา​ผู้​เป็น​น้ำพุ​ประกอบ​ด้วย​น้ำ​มี​ชีวิต, แล​ได้​ถาก​อ่าง​ทั้ง​หลาย​สำหรับ​ตัว, อัน​แตก​เสียแล้ว, ที่​จะ​ไว้​น้ำ​มิได้.


เจ้า​ก็​จะ​ได้​ออก​ไป​จาก​เขา​ด้วย, มือ​ทั้ง​สอง​ของ​เจ้า​พาด​บน​ศีรษะ​ของ​ตัว, เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ละทิ้ง​ที่​ไว้ใจ​ทั้ง​หลาย​ของ​เจ้า, แล​เจ้า​คงจะ​ไม่​ได้​เจริญ​ใน​ที่​ไว้ใจ​นั้น


แต่​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​อยู่​ด้วย​ข้าพ​เจ้า​เป็น​เหมือน​อย่าง​ผู้​มี​ฤทธิ์​อัน​พิลึก​พึง​กลัว, เหตุ​ฉะนี้​จำพวก​ที่​ข่มเหง​ข้าพ​เจ้า​จะ​ต้อง​สะดุด​กะ​เดื่อง, แล​เขา​ทั้งปวง​จะ​ไม่​ชะ​นะ. เขา​จะ​ต้อง​ละอาย​นัก, เพราะ​ใจ​ไม่​เจริญ. ความ​วุ่นวาย​ของ​เขา​จะ​ไม่​ลืม​ได้​เลย.


เหตุ​ฉะนี้​ฝน​เป็น​ห่าๆ นั้น​ต้อง​ยั้ง, แล​ฝน​ที่​ปลาย​ฝน​นั้น​ไม่​มี, แล​เจ้า​มี​ศีรษะ​สำหรับ​เจ้า​เล่นชู้. แล​เจ้า​ไม่​ยอม​เป็น​ละอาย.


ลิ้น​ของ​ทารก​ที่​ยัง​ไม่​อย่า​นม​หิวโหย​จน​ติด​เพดาน, พวก​เด็ก​ได้​ขอ​ขนมปัง, แต่​ไม่​มี​ใคร​หัก​ยื่น​ให้​เขา.


เกรง​ว่า​เรา​จะ​เปลื้องผ้า​ออก​จาก​ตัว​เขา​ให้​เปลือย​กาย, และ​กระทำ​แก่​เขา​ให้​เป็น​ดุจดัง​สภาพ​เมื่อ​เกิด​มา, และ​ทำ​ให้​เขา​เป็น​เหมือน​ป่า​เปลี่ยว, และ​ทำ​ให้​เขา​เป็น​เหมือน​ดิน​แห้งแล้ง, และ​ทำ​ให้​เขา​ตาย​ด้วย​ความ​อดอยาก​น้ำ.


แม้​สัตว์​เดียรัจฉาน​ใน​ป่า​ก็​หอบ​กระหาย​หา​พระองค์; เพราะ​เหตุ​ว่า​ธาร​ว่า​แห้ง​เสียแล้ว, และ​ทุ่งหญ้า​แห่ง​ที่ราบสูง​ถูก​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว


แล​เรา​ได้​ปิดบัง​ฝน​ไว้​มิ​ให้​ตกใน​สาม​เดือน​ก่อน​ฤดู​เกี่ยว​ข้าว, และ​ทำ​ให้​ฝน​ตกใน​เมือง​เดียว, แต่​ใน​เมือง​อื่น​เรา​จะ​มิได้​ให้​ตก, ส่วนหนึ่ง​ได้​รับ​ฝน​แล​ส่วน​ที่​มิได้​รับ​ฝน​ก็​เหี่ยว​ไป.


แล​สอง​เมือง​สาม​เมือง​เที่ยว​ไป​ยัง​เมือง​หนึ่ง​เพื่อ​จะ​กิน​น้ำ​แต่​กิน​มิได้​อิ่ม, พระ​ยะ​โฮ​วา​ตรัส​ว่า, ถึงกระนั้น​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ก็​มิได้​กลับ​มา​หา​เรา.


แล​ใน​วัน​นั้น​ตระกูล​หนึ่ง​ตระกูล​ใด​ใน​โลก​ขืน​ไม่​ขึ้น​ไป​เมือง​ยะ​รู​ซา​เล​มน​มัส​การ​อธิษฐาน​พระมหากษัตริย์, คือ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​จอมพล​โยธา​ทั้ง​หลาย, ฝน​ก็​จะ​ไม่​ตก​ให้​เขา.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan