Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 14:2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

2 ยะ​ฮูดา​กำลัง​โศกเศร้า​อยู่, แล​ประตู​ทั้ง​ของ​เมือง​อ่อนกำลัง​ลง, ประตู​ทั้งปวง​ก็​มี​สี​ดำ​ไป​จนถึง​พื้นดิน, แล​ความ​ร้องไห้​ของ​ยะ​รู​ซา​เลม​ก็​ขึ้น​ไป.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

2 “ยูดาห์ไว้ทุกข์ และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลง ประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดิน และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

2 “​ยู​ดาห์​ไว้ทุกข์ และประตูเมืองทั้งปวงของเธอก็อ่อนกำลังลง ประชาชนของเธอก็​แต่​งดำหน้าก้มอยู่บนแผ่นดิน และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็​ขึ้นไป

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

2 “ยูดาห์คร่ำครวญ เมืองต่างๆ ซึมเซา พวกเขาร่ำไห้ให้กับดินแดน และมีเสียงร้องระงมขึ้นจากเยรูซาเล็ม

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

2 “ยูดาห์​ร้องไห้​เศร้าโศก ประตู​เมือง​ต่างๆ​ของเธอ​ก็​ทรุดโทรม ความมืด​ปกคลุม​แผ่นดิน และ​เสียง​ร้องไห้​ขมขื่น​ของ​เยรูซาเล็ม​ก็​ดังขึ้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

2 “ยูดาห์​ร้อง​คร่ำครวญ และ​ประตู​เมือง​เศร้า​สลด พวก​เขา​ร้อง​รำพัน​อยู่​บน​พื้น​โลก และ​เสียง​ร้อง​ของ​เยรูซาเล็ม​ดัง​ขึ้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 14:2
30 Iomraidhean Croise  

ดังนั้น​จึง​เป็น​เหตุ​ให้​เสียงร้อง​ทุกข์​แห่ง​คน​ยากจน​มา​ถึง​พระองค์, และ​พระองค์​ได้​ทรง​ยิน​คำร้อง​ทุกข์​แห่ง​ผู้​ถูก​ข่มเหง​นั้น


เมื่อ​โค​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​บรรทุก​ของ​หนัก​ไว้​เรียบร้อย​ดี; ในเมื่อ​นั้น​ถ้า​ไม่​มี​กองทัพ​ยก​เข้า​มา, และ​ไม่​มี​การ​ยก​ทัพ​ออก, และ​ไม่​มี​เสียง​จลาจล​ตาม​ถนนหนทาง:


พระเจ้า​ได้​สดับ​ฟัง​เสียง​คร่ำ​ครวญ​ของ​เขา, จึง​ทรง​ระลึก​ถึง​คำ​สัญญา​ที่​พระองค์​ได้​ทรง​กระทำ​ไว้​กับ​อับ​รา​ฮาม, ยิศ​ฮา​ค, และ​ยา​โคบ.


อก​ใจ​ของ​ข้าฯ​คร่ำ​ครวญ​วิตก​แทน​โม​อาบ, เมื่อ​เขา​หนี​ไป​ยัง​ตำบล​โซ​อา​ระ​และ​ไป​ถึง​เมือง​เอ​ลา​ธ​แดน​ที่​สาม, เขา​เดิน​ร้องไห้​ขึ้น​ไป​ยัง​ตำบล​ลูหิธ; กลาง​ทาง​ที่​จะ​ไป​ยัง​เมือง​โฮ​โร​นา​ยิม, เขา​ได้​ส่ง​เสียงร้อง​ไห้​รำพัน​ถึง​ความ​พินาศ.


ตาม​หนทาง​ก็​มี​เสียงร้อง​หา​แต่​น้ำ​องุ่น; ความ​ชื่นชมยินดี​ก็​หมด​วัน​เสียแล้ว, และ​ความ​รื่นเริง​กับ​แผ่น​ดิน​ก็​สิ้น​ไป.


แผ่น​ดิน​ก็​โศก​และ​ร่วงโรย, โลก​ก็​ซูบซีด​และ​ร่วงโรย​ไป, ฟ้า​เบื้อง​สูง​ก็​ร่วงโรย​ไป​ตาม​โลก.


น้ำ​องุ่น​ใหม่​ก็​โศก, เถา​องุ่น​ก็​เฉา​ไป, และ​เหล่า​คน​ที่​สำราญ​บาน​ใจ​ก็​สะท้อน​ถอนใจ​ใหญ่.


และ​ประตูเมือง​ทั้ง​หลาย​ของ​เธอ, จะ​มี​การ​คร่ำ​ครวญ​เศร้าโศก; และ​เธอ​ก็​จะ​ร้าง​เปล่า​แล้ว​จะ​ได้​นั่งลง​บน​พื้นดิน


พอ​บ้านเมือง​คร่ำ​ครวญ​และ​โศกเศร้า; พอ​ภูเขา​ละ​บา​โน​น​เหี่ยวแห้ง​อับเฉา; ทุ่ง​ราบ​ซา​โร​น​ล่มจม​เป็น​ป่า​ร้าง, และ​บา​ซา​ร​และ​คา​ระ​เม็ล​เตียนโล่ง​ไม่​มี​ใบไม้.


เพราะ​สวน​องุ่น​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ได้​กับ​วงศ์​วาน​ของ​ยิศ​รา​เอล, และ​วงศ์​วาน​ของ​ยะฮูดา​ได้​กับ​ต้น​องุ่น​ที่​ดี​ของ​พระองค์: และ​ทรง​มุ่งหมาย​จะ​ได้​เห็น​ความ​ยุตติ​ธรรม, แต่​ดูเถอะ, กลับ​ได้​เห็น​การ​เบียดเบียน​ข่มเหง; ทรง​มุ่งหมาย​จะ​ได้​เป็น​ความ​ชอบธรรม​ชื่นใจ, แต่​ดูเถอะ, กลับ​ได้​เห็น​การ​คร่ำ​ครวญ


เหตุ​ฉะนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า, นี่​แน่ะ, เรา​จำนำ​ความ​ร้าย​มา​เหนือ​พวกเขา, ที่​เขา​จะ​ไม่​อาจ​พ้น​ได้, แล​แม้น​เขา​ทั้งปวง​จะ​ร้องทุกข์​แก่​เรา, เรา​จะ​ไม่​ฟัง​เขา.


เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา​ให้​เปลี่ยว​เปล่า, ส่วน​นั้น​โศกเศร้า​แก่​เรา, ประเทศ​นั้น​ทั้งหมด​เป็น​ร้าง​ไป​แล้ว, เพราะ​ไม่​มี​ผู้ใด​เอา​เหตุ​นั้น​ใส่​ไว้​ใน​ใจ​ของ​ตัว.


ประเทศ​นี้​จะ​เศร้าโศก​นาน​ไป​ถึง​ไหน, แล​พืชผัก​ทั้ง​หลาย​ทุก​นา​ได้​เหี่ยวแห้ง​ไป, เพราะ​ความ​ชั่ว​ของ​เขา​ทั้งปวง, ที่​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​ที่​นั้น. สัตว์บก​ทั้ง​หลาย​ได้​ศูนย์​หาย​แล้ว, แล​ฝูง​นก​ด้วย, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​กล่าว​ว่า, พระองค์​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ที่​สิ้นสุด​ของ​พวกเรา.


ให้​เขา​ได้ยิน​ความ​ร้องไห้​แต่​บ้านเรือน​ของ​ตัว, เมื่อ​พระองค์​จะ​พา​กองทหาร​มา​บน​เจ้า​ทั้ง​หลาย​โดยพลัน​นั้น, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​ขุด​บ่อ​เพื่อ​จะ​ได้​จับตัว​ข้าพ​เจ้า, แล​เขา​ได้​ซ่อน​บ่วง​แร้ว​เพื่อ​จะ​ได้​ดัก​เท้า​ของ​ข้าพ​เจ้า.


เพราะเหตุนี้​แผ่น​ดิน​โลก​จะ​โศกเศร้า, แล​ท้อง​ฟ้า​ข้างบน​จะ​มืด, เพราะ​เรา​ได้​บอก​แล้ว, แล​เรา​ได้​หมายเหตุ​นั้น​แล้ว, เรา​จะ​ไม่​กลับใจ, แล​เรา​จะ​ไม่​หัน​จาก​เหตุ​นั้น.


เมือง​ทั้งปวง​ได้ยิน​ข่าว​ความ​อัปยศ​ของ​เจ้า​แล้ว, แล​ความ​ร้องไห้​ของ​เจ้า​ได้​เต็ม​ประเทศ​นั้น, เพราะ​ผู้ใหญ่​ได้​สะดุด​กะ​เดื่อง​ต่อ​ผู้ใหญ่, แล​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ได้​ล้ม​ลง​ด้วย​กัน​ทั้ง​สอง​ฝ่าย


เหตุ​ด้วย​ลูก​หญิง​ของ​ไพร่พล​ของ​ข้าพ​เจ้า​เจ็บ​บาดแผล​ข้าพ​เจ้า​จึง​เจ็บ​ด้วย. ตัว​ข้าพ​เจ้า​สี​ดำ​ไป​แล้ว, แล​ความ​ตกตะลึง​ได้​จับตัว​ข้าพ​เจ้า.


พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​กะ​การ​ไว้​แล้ว​ที่​จะ​ทำลาย​กำแพง​แห่ง​บุตร​ของ​ซี​โอน​เสีย: พระองค์​ได้​ขึง​เส้น​วัด​ไว้​แล้ว, พระองค์​ไม่​ได้​หด​พระ​หัตถ์​เลิก​การ​เผาผลาญ​นั้น: เหตุ​ฉะนี้​พระองค์​ได้​ทรง​บันดาล​ให้​สี​มา​และ​กำแพง​นั้น​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม; ให้​ทรุดโทรม​ร่วงโรย​ไป​ด้วย​กัน.


ประตูเมือง​ซี​โอน​ทั้งปวง​ทรุด​ลง​ใน​ดิน​แล้ว, พระองค์​ได้​ทำลาย​และ​หัก​ดาน​ประตู​ทั้งปวง​เสีย​หมดสิ้น: กษัตริย์​และ​เจ้านาย​ทั้ง​หลาย​แห่ง​เมือง​ซี​โอน​ก็​ตก​อยู่​ท่ามกลาง​คน​ต่าง​ประเทศ, และ​ไม่​มี​รัฐบาล​แล้ว; เออ, บรรดา​ศาสดาพยากรณ์​แห่ง​เมือง​ซี​โอน​แสวงหา​นิมิตต์​จาก​พระ​ยะ​โฮ​วา, ก็​หาไม่​ได้​แล้ว.


ผิวหนัง​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ก็​คล้ำ​ปาน​เตา, เพราะ​ความ​เดือดร้อน​แห่ง​ทุพภิกขภัย.


เพราะเหตุนี้​แผ่น​ดิน​ก็​จะ​เศร้า​สลด​และ​บรรดา​คน​ที่อยู่​ใน​ประเทศ​ก็​จะ​อ่อนเพลีย, พร้อมทั้ง​สัตว์ป่า​และ​นก​ใน​อากาศ; ถึง​ปลา​ใน​น้ำ​ก็​จะ​ถูก​กวาด​เอา​ไป.


นา​ก็​ร้าง, แผ่น​ดิน​ก็​เศร้า​สลด; เพราะ​ธัญญาหาร​ได้​ถูก​ทำลาย​เสีย, น้ำ​องุ่น​ใหม่​ก็​เหือดแห้ง​ไป, และ​น้ำมัน​ก็​ทรุดโทรม​ขาด​ไป.


ชาวนา​ก็​ท้อใจ, และ​ชาวสวน​องุ่น​ก็​คร่ำ​ครวญ, เนื่องด้วย​ข้าวสาลี​และ​ลูกเดือย; เพราะ​เหตุ​ว่า​พืชผล​อัน​ควร​ได้​เกี่ยว​ใน​นา​ก็​พินาศ​เสียแล้ว.


จง​ถือ​พิธี​อด​อาหาร,จง​กำหนด​เวลา​ประชุม​สงบ​ใจ​นมัสการ, จง​เรียก​ผู้เฒ่า​และ​บรรดา​ชน​ประเทศ​ให้​เข้า​มา​ประชุม​ที่​โบสถ์​แห่ง​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​ท่าน​ทั้ง​หลาย, และ​จง​วิงวอน​ขอ​ต่อ​พระ​ยะ​โฮ​วา


ขณะ​พวก​มัน​ออก​มา​ประ​เชิญ​หน้า, ประชาชน​ต่าง​ก็​กระสับกระส่าย​เป็นทุกข์, ต่าง​ก็​มี​หน้าตา​ซีด​สลด​ไป.


เรา​ได้​ให้​เกิด​กันดาร​ฝน​ที่​พื้น​แผ่น​ดิน, ที่​ภูเขา, กันดาร​ข้าว​และ​น้ำ​องุ่น​ใหม่, กันดาร​น้ำมัน​มะกอก​เทศ​และ​สรรพ​สิ่ง​ที่​บังเกิด​จาก​พื้นดิน; มนุษย์​และ​สัตว์​เดียรัจฉาน​กันดาร​น้ำ; พืชผล​ซึ่ง​มือ​มนุษย์​เพาะปลูก, ก็​แห้งแล้ง​ไป​สิ้น.”


ยะ​โฮ​วา​แห่ง​พล​โยธา​ทั้ง​หลาย​ตรัส​ว่า, อยู่​มา​เมื่อ​พระองค์​ร้องเรียก​เขา, แล​เขา​มิได้​เชื่อฟัง​พระองค์​ฉันใด, ก็​เขา​จะ​ร้องเรียก​เรา, แล​เรา​จะ​ไม่​ฟัง​เขา​ฉันนั้น.


ส่วน​คน​ที่​เหลือ​จาก​ตาย, ทรง​ทำโทษ​โดย​ให้​เป็น​ฝี, เสียงร้อง​แห่ง​ชาวเมือง​นั้น, ก็​ดัง​ขึ้น​ไป​ถึง​ฟ้า


“พรุ่งนี้​เวลา​นี้​เรา​จะ​ใช้​คน​ให้​มา​หา​ท่าน​จาก​แขวง​ตระกูล​เบ็น​ยา​มิ​น, จง​ชะ​โลม​ผู้​นั้น​ให้​เป็น​หัวหน้า​พวก​ยิศ​รา​เอล​พล​ไพร่​ของ​เรา, เป็น​ผู้ช่วย​ให้​พ้น​อำนาจ​ชาว​ฟะลิศ​ตีม, ด้วย​เรา​เอ็นดู​พล​ไพร่​ของ​เรา​แล้ว เมื่อ​เสียงร้อง​ทุกข์​ของ​เขา​มา​ถึง​เรา.”


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan