เยเรมีย์ 12:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19404 ประเทศนี้จะเศร้าโศกนานไปถึงไหน, แลพืชผักทั้งหลายทุกนาได้เหี่ยวแห้งไป, เพราะความชั่วของเขาทั้งปวง, ที่ได้อาศัยอยู่ในที่นั้น. สัตว์บกทั้งหลายได้ศูนย์หายแล้ว, แลฝูงนกด้วย, เพราะเขาทั้งปวงได้กล่าวว่า, พระองค์จะไม่ได้เห็นที่สิ้นสุดของพวกเรา. Faic an caibideilTuilleadh tionndaidheanฉบับมาตรฐาน4 แผ่นดินนี้จะไว้ทุกข์นานเท่าใด และผักหญ้าตามท้องนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด? เพราะความอธรรมของผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น สัตว์และนกก็ถูกกวาดไปสิ้น เพราะเขาว่า “พระองค์จะไม่ทอดพระเนตรบั้นปลายของเราทั้งหลาย” Faic an caibideilพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV4 แผ่นดินนี้จะไว้ทุกข์นานเท่าใด และผักหญ้าตามท้องนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด เพราะความชั่วของผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น สัตว์และนกก็ถูกผลาญไปเสียสิ้น เพราะเขาว่า “พระองค์จะไม่ทอดพระเนตรบั้นสุดปลายของเราทั้งหลาย” Faic an caibideilพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย4 ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหงไปนานเท่าใด? และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด? เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้าย บรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไป ยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า “พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา” Faic an caibideilพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย4 แผ่นดินจะแห้งแล้งไปอีกนานแค่ไหน และหญ้าในท้องทุ่งทุกที่จะเหี่ยวแห้งไปถึงเมื่อไหร่ เพราะความชั่วช้าของคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น พวกสัตว์และนกถึงถูกกวาดไปเรียบ สิ่งนี้ก็จะเกิดขึ้นด้วย เพราะพวกเขาพูดว่า “พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา” Faic an caibideilพระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)4 แผ่นดินจะแห้งผาก และหญ้าในทุ่งทุกแห่งจะเหี่ยวเฉานานแค่ไหน เพราะพวกที่อาศัยอยู่ที่นั่นชั่วร้าย สัตว์ป่าและนกตายสิ้น พวกเขาก็ยังพูดอีกว่า “พระองค์จะไม่เห็นว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเรา” Faic an caibideil |
เยเรมีย์ 12:4
22 Iomraidhean Croise
เหตุฉะนี้พระยะโฮวาพระเจ้าได้ตรัสดังนี้ว่า, ดูเถิดความโกรธของเราแลความพิโรธอันฉุนเฉียวของเราจะเทออกเหนือตำบลนี้, แลเหนือมนุษย์, แลเหนือตัวสัตว์โดยรัจ ฉาน, แลเหนือต้นไม้ทั้งปวงแห่งทุ่งนา, แลเหนือผลของดิน, แลความพิโรธของเราจะเผาเอา, แลจะไม่ดับเลย.
เราจะจับทำการน้ำตาไหลแลร้องครางเพราะภูเขาทั้งหลาย, แลจะร้องไห้ร้องห่มเพื่อทางทุ่งนาแห่งป่าดอน, เพราะภูเขาทั้งหลายแลทุ่งนาทั้งปวงนั้นไหม้เสียหมดแล้ว, จนชั้นคนหนึ่งคนใดจะไปตลอดทางนั้นมิได้, แลไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของฝูงวัว, ทั้งฝูงนกในอากาศแลสัตว์ของเลี้ยงหนีไปแล้ว, สัตว์เหล่านั้นไปเสียหมด.
ถึงแม้นต้นมะเดื่อเทศจะไม่มีดอกบาน, หรือเถาองุ่นทั้งหลายจะไม่มีลูก, หรือต้นเอลายโอนทั้งหลายจะไม่ติดผล, หรือไร่นาทั้งหลายจะไม่มีพืชเป็นอาหาร, หรือแม้นแกะทั้งหลายจะต้องพรัดพรายไปจากฝูง, หรือวัวควายทั้งหลายจะไม่มีอยู่ในคอก, ข้าพเจ้าก็ยังจะมีใจยินดีอยู่ในพระยะโฮวา.
Sanasan