42 Wesebo ishaaḏi ijíyé (i-á tä̖ˀḏi wíje pa̖a̖yo ihayˀi namuu), heḏi hânho ovâyháaˀan.
Tꞌä̖hkí in tꞌowa ovâyháaˀan, heḏi dívítu̖ˀan, “Hânnan namuu nä́ˀin? Wên tsꞌa̖a̖min há̖hkannân imáa, heḏá itsonkhuumáa waa iˀoˀ. In yä̖ˀḏâapíˀin pꞌoewa̖a̖hâ̖a̖ wänbo ovâytsonmáa, heḏi indi óeˀaˀgindoˀ.”
In khä̖geˀnin hânho dikhunwôedaˀ, heḏi dívítu̖máa, “Háawi sennan nä́ˀi namuu? Wa̖a̖ḏi wänbo pꞌoeḏi wänbo-á óeˀaˀgindoˀ.”
Iˀ ayú̖káyví man ônyâ̖ˀḏi Huḏíyoví tundi óetu̖ˀan, “Talitha kum.” (Nä́ˀi híˀ ginnân natundaˀ: “Óshaa ayú̖káy gân wítu̖máa.”)
Jesus-di kayˀindi ovâykhâ̖a̖ˀan toˀwí wänbo wíḏâyhanginˀânnamípíˀin háa napóeˀin, heḏi ovâytu̖ˀan iˀ ayú̖káy óehúujôeníˀin.
Heḏi iˀ kophé iwe indáḏí ipitógi, heḏi iˀ wa̖a̖ nahán. Hânho ovâyháaˀan,
In tꞌowa ditꞌoeḏi hânho ovâyháaˀan, heḏi ditú̖, “Hä̖ä̖wí tꞌä̖hkí híwó iˀoˀ. In ojetꞌaaˀin wänbo ditꞌoeˀo, in tunpíˀindá dívíhéeˀoˀ.”