Lúka 3:7 - Ɩsɔ́ɔ-dɛ́ɛ Tɔ́m Tákaraɖá7 Yaayá wɔɔdɔ́ ɩráa tuutúúma bɔɔgɔ́nɩ ɩjɔ́ sɩsɩ ílíri wɛ lɩ́m-daá ɩsɔ wɛ túúbá lɩ́m nɛ́ sɩsɩ: «Mɩ́ɩ bɔɔzá ana ɖɔ́! Weení waawɩlɩ ná mɩ́ɩ sɩsɩ ísé ɩlɩ́ɩ Ɩsɔ́ɔ-dɛ́ɛ tɔ́m fʊʊnáa tɩɩjʊ́ʊ nɛ́ tɩdaá. Faic an caibideil |
Bɩlɛ́ nɛ́, tɔ́m nabʊ́lɛ tɩɩbá tɩvɛ́yɩ́na kʊrʊ́ʊ nɛ́ wɛ ná, tɩlɛ́ gɛ Ɩsɔ́ɔ-dɛ́ɛ ɖuunáa, na wenbí waaɖʊ sɩ wánlám ɖáa nɛ́. Tɩdaá, Ɩsɔ́ɔ tánbɩɩzɩ ɩbɛlɩ́ bʊbɔ́tɩ. Ɖɔ́ɔ́ wenbá ɖéézé ɖɩsʊ́ʊ yɩ nɛ́, bɩɩbá bɩ́ngbaazɩ́ ɖáa ɖóni, na ɖɩlaaná tamɔ́ɔ lám sɩsɩ ɖóngoyuú wenbí Ɩsɔ́ɔ wooɖúu sɩsɩ wánlám ɖáa nɛ́.