“Yó lemen yóm tehe senfasad me yó kem sfu Libay, duhen yóm kwen klowil le ne kenek nawa le ne ni se yóm deng tehe blayu kul. Ne yó tehe hendónu bélê le ke nadat le ou. Ne tahu se, tey tehe kadat le dou ne wen klikò le yóm dou boluy.
Ya tey ketnga yó kem tau hmungol du, mon le, “Hono hyu yóm kdê gel nmoen,” yóm mò ke Jisas. “Balù yó kem bokong, bud mungol, ne yó kem umew, bud gudél.”
Ya tey ketnga le du yóm nmò Jisas yó, tey kestulón le du, mon le, “Udél du mni du? Tey mlan. Ne tey mfasang. Botong dóken yó kem busaw ne tódô nimón le.”
Ne mon Jisas mò kul, “Na, nô se kehtahu ye béléu du?” Ya tey ketnga le, lel le likò, sentulón le, mon le, “Tau du de mni? Tódô mudél ebè yóm lenos ne yóm lewók, ne tódô nimón le se.”
Duhen yó, hol dóyón tekuy dé Dwata, abay se angat tekuy gomong bè yóm kun benwu nogot, yóm benwu là megsinsigen. Hol tekuy hloni ebéléen dé ni kmoen ni, hlan tekuy bè yóm kun kóyô bélê tekuy, hmung tekuy du snéen yóm hol kadat tekuy du ne yóm klikò tekuy mulé du,
Uu se yóm kum gónó mogot, laen kô dù tau ke là knikò le kóm, duhen ke là dóyón le kóm. Tek sónen uu yóm laen dù belenen. Angat le gotu mógów ebéléem yó kem tau bè klamangen benwu na le e dóyón uu, abay se deng gotu gfan bè kdéen tau ne yóm tey ktedengen yóm kóm nmò.”