41 ကိုယ်တော်က “ပေသာချေးရေလူတစ်ယောက်တည်းပါးမာ လူနှစ်ယောက်ဟာ ပေသာချေးကတ်တေ။ တစ်ယောက်က ဒေနာရီဒင်္ဂါးcငါးရာ၊ အရာတစ်ယောက်က ဒေနာရီဒင်္ဂါးငါးဆယ် အကြွီးတင်နီရေ။
ကျွန်နော်ရို့ကို အပြစ်ဒုစရိုက်လုပ်တဲ့လူတိကို ကျွန်နော်ရို့က ခွင့်လွှတ်ပီးဟာပိုင်မျိုး ကျွန်နော်ရို့ရဲ့အပြစ်ဒုစရိုက်တိကို ခွင့်လွှတ်ပီးတော်မူပါ။ ကျွန်နော်ရို့ကို အပြစ်ဒုစရိုက်တိလုပ်မိအောင် ဆွဲဆောင်ရေအရာတိကိုလည်း တားဆီးပီးတော်မူပါ’ လို့ဆုတောင်းကတ်ပါ” ဆိုပြီးကေမိန့်တော်မူရေ။
ယေတာလဲသို့ သခင်ရဲ့အလိုကိုမသိဘဲ အပြစ်လုပ်မိရေ အစီခံဟာ အနည်းချေရာအပြစ်ပီးခံရလိမ့်မယ်။ အများကြီးပီးတဲ့လူတိဟာ အများကြီးတောင်းဆိုခံရပြီးကေ ပိုပြီးကေ ယုံကြည်အပ်နှံမှုတိ အများကြီးရထားရေလူတိဟာ ပိုလို့အတောင်းခံရလိမ့်မယ်” လို့မိန့်တော်မူရေ။
ရှိလောင်မျှော်စင်a ပြိုကျရေခါ လူဆယ့်ရှစ်ယောက်ဟာ ပိမိပနာ သီလားကတ်တေ။ ယင်းလူတိဟာ အရာဂျေရုဆလင်မြို့သူမြို့သားတိထက် ပိုလို့ အပြစ်ဒုစရိုက်ကျူးလွန်ရေလူတိလို့ အသင်ရို့ ထင်နီကတ်လား။
ကိုယ်တော်က ယင်းဖာရိရှဲကို “ရှိမုန်၊ အသင့်ကို ငါပြောစရာတစ်ခုဟိရေ” လို့မိန့်တော်မူလိုက်တေခါ ရှိမုန်က “ပြောပါ၊ ဆရာ” လို့လျှောက်လိုက်တေ။
ယင်းဟာကြောင့် အသင့်ကိုငါပြောချင်ဟာက ဒေမမါ့ရဲ့ အပြစ်တိ အများကြီးကို ခွင့်လွှတ်ခံရဟာက သူမရဲ့ ချိုက်ခြင်းမေတ္တာတရားကြီးမားဟာကို ပြသနီဟာဖြိုက်ကြောင့်တေ။ ယကေလဲ အနည်းချေရာ ခွင့်လွှတ်ခံရရေလူဟာ ချိုက်ခြင်းမေတ္တာအနည်းချေကိုရာ ပြရေ” လို့မိန့်တော်မူခရေ။