9 ကိုယ်တော်က ဇက္ခဲကို “မတ်ဟာလည်း အာဗြဟံရဲ့ မျိုးဆက်ဖြိုက်တေအတွက် ဒေနိန့်ကစလို့ မတ်နဲ့မတ်ရဲ့မိသားစုတစ်စုလုံးကို ဘုရားရှင်ကယ်တင်တော်မူယာ။
ယင်းပိုင်ဆိုကေ ဆယ့်ရှစ်နှစ်လုံးလုံး မကောင်းဆိုးဝါးပြုစားခံရရေ အာဗြဟံရဲ့ သမီးဖြိုက်တေ ဒေမမါ့ကို ဥပုသ်နိန့်မာ လွှတ်ပီးသင့်ရေမဟုတ်လား” လို့မိန့်တော်မူခရေ။
အဂုချိန်မာ နောက်ဆုံးကိုရောက်နီရေ လူတိဟာ ရှေ့ဆုံးကိုရောက်ကတ်ပနာ အဂုအချိန်မာ ရှေ့ဆုံးကိုရောက်နီတဲ့လူတိဟာ နောက်ဆုံးကို ရောက်ကတ်လိမ့်မယ်” လို့မိန့်တော်မူရေ။
ယေခါ သူဟာ အော်ငိုပနာ ‘အဖအာဗြဟံ၊ ကျွန်နော့်ကို သနားတော်မူပါ။ ကျွန်နော်ဟာ ဒေမီးတောက်တိထဲမာ ဝေဒနာတိပြင်းပြင်းထန်ထန်ခံစားရဟာကြောင့် လာဇရုရဲ့လက်ညှိုးကို ရီဆွတ်ပနာ ကျွန်နော့်လျှာကိုအီးအောင်လုပ်ဖို့ သူ့ကိုလွှတ်လိုက်တော်မူပါ’ လို့တောင်းလျှောက်ခရေ။
သူဌေးက ‘အဖအာဗြဟံ၊ ယင်းလောက်နဲ့ မလုံလောက်သိမ်းပါ။ သီပြီးသားလူတစ်ယောက်က သူရို့ပါးကို လားပြောခါမှရာ သူရို့ဟာ နောင်တသံဝေဂရကတ်ပါလိမ့်မယ်’ လို့ပြန်ပြောခရေ။
အဇာဖြိုက်လို့ဆိုကေ ကမ္ဘာမာဟိရေလူတိုင်းကို ကယ်တင်ဖို့အတွက် ဘုရားရှင်စီလွှတ်တော်မူရေ ကယ်တင်ရှင်ကို ကျွန်နော် မြင်တွိ့ရရာဖြိုက်တေ။
အသင်ရို့နောင်တရကြောင်းကို အလုပ်နဲ့ သက်သီပြကတ်။ အသင်ရို့ကိုယ်အသင်ရို့ ‘အာဗြဟံရဲ့မျိုးဆက်ဖြိုက်လို့ ဘုရားရှင်က ငါရို့ကိုအပြစ်ပီးဖို့မဟုတ်’ ဆိုပနာ ပြောမနီကတ်ကေ့။ အသင်ရို့ကို ငါပြောမေ၊ ဘုရားရှင်က ဒေကျောက်ခဲတိကိုတောင် အာဗြဟံရဲ့ မျိုးဆက်တိအဖြိုက် ဖန်ဆင်းနိုင်ရေ။