20 အရာအစီခံတစ်ယောက်ကလာပနာ ‘ကျွန်နော်ဟာ အရှင်မင်းကြီးပီးခရေပေသာတိကို လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ထုပ်ပနာ သိမ်းထားပါရေ။ ဒေမာကြည့်ပါ။
ယင်းပိုင်မလားခင်မာ သူ့အစီခံဆယ်ယောက်ကိုခေါ်ပနာ တစ်ယောက်စီကို ငွေတစ်မိနာ့စီပီးပနာ ‘ငါပြန်မလာခင်ထိ ဒေပေသာနဲ့ စီးပွါးရှာကတ်’ လို့မှာပခရေ။
ဘုရင်က ‘ကောင်းရေ။ မတ်က မြို့ငါးမြို့ကို အပိုင်စားယူစီ’ လို့မိန့်လိုက်တေ။
အရှင်မင်းကြီးဟာ စည်းကမ်းတင်းကြပ်တဲ့လူဖြိုက်လို့ ကျွန်နော်ကြောက်ဟာကြောင့် ဒေပိုင်လုပ်ရဟာဖြိုက်ပါရေ။ အရှင်မင်းကြီးဟာ ကိုယ်မပိုင်ရေအရာကို အရာလူတိပါးက သိမ်းယူတတ်ပနာ ကိုယ်မစိုက်ပျိုးဟာကို ရိတ်သိမ်းတတ်ဟာကြောင့် ဖြိုက်ပါရေ’ လို့လျှောက်တင်လိုက်တေ။
eအဂုချိန်မာ ဘုရားရှင်က နောင်တသံဝေဂ မရရေလူတိကို အပြစ်ပီးဖို့ အဆင်သင့်ဟိနီရေ။ ယင်းကြောင့် နောင်တသံဝေဂမရဘဲ ကောင်းယေအရာတိကို မလုပ်တဲ့လူတိုင်းဟာ ဘုရားရှင် ပြစ်တင်ရှုံ့ချဟာကိုခံရပနာ ငရဲမီးထဲကို အပစ်ခံရဖို့” လို့ဆိုခရေ။
ကိုယ်တော်က ဆက်ပြီးကေ “အသင်ရို့ဟာ ငါ့စကားကို နားမထောင်ဘဲ အဇာဖြိုက်လို့ ငါ့ကို ‘အရှင်၊ အရှင်’ လို့ခေါ်နီကတ်ရောင်။