19 ယပြီးကေ ကိုယ်တော်က “တစ်ခါက တန်ဖိုးကြီးရေအဝတ်စားတိဝတ်ပနာ နိန့်တိုင်းနိန့်တိုင်း စည်းစိမ်ခံစားပနာ ပျော်မွိ့နီရေသူဌေးတစ်ယောက်ဟိခရေ။
ကောင်းမကြာခင်မာ သားအငယ်ဟာ အမွီတိကိုယူပနာ အရာတစ်တိုင်းပြည်ကို ထွက်လားခရေ။ ယင်းအရပ်ကိုရောက်ခါ သူဟာ ပေသာတိကို အကျိုးမဟိဖြုန်းပလိုက်နာ ရူးရူးမိုက်မိုက်နီထိုင်ခရေ။
ယပြီးကေ ကိုယ်တော်ဟာ တပည့်တော်တိကို ဆက်လို့ မိန့်ဆိုဟာက “တစ်ခါက သူဌေးတစ်ယောက်ဟာ သူ့လုပ်ငန်းတိကို စီမံခန့်ခွဲဖို့ စီမံခန့်ခွဲတဲ့လူတစ်ယောက်ကို ခန့်ထားခရေ။ ယေတာလဲသို့ ယင်းစီမံခန့်ခွဲတဲ့လူဟာ သူ့ပေသာတိကို အလွဲသုံးစားလုပ်နီကြောင်းကို သိလားခရေခါ
ကိုယ့်ဇနီးမယားကို ကွာရှင်းပနာ အရာမမါ့တစ်ယောက်ကို ယူလိုက်တေလူတိုင်းဟာ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှုကို ကျူးလွန်ကတ်တေလူတိဖြိုက်တေ။ လင်ယောကျာ်းက ကွာရှင်းထားရေမမါ့ကိုယူဟာလည်း တတူတူယာ ဖြိုက်တေ” လို့မိန့်ဆိုခရေ။
ယင်းသူဌေးရဲ့အိမ်တံခါးဝမှာ လာဇရုလို့ခေါ်ရေ တစ်ကိုယ်လုံးအနာပေါက်နီရေ ဆင်းရဲသားတစ်ယောက်ဟာ